Άνηκε στην στόφα εκείνων των ανθρώπων που όταν τους βλέπεις για πρώτη φορά πάνω στην σκηνή, ξέρεις πως το ‘’έχουν’’

Ο Ρόμπιν Γουίλιαμς  ήταν άνθρωπος όπως εγώ και εσύ , κατάφερνε, όμως, να σε  πείθει  πως στην πραγματικότητα ήταν ένα ανθρωπόμορφο κινούμενο σχέδιο που ξεπήδησε από λάθος, στο δικό μας κόσμο.

Ο ‘’τρελός’’ ρυθμός παιξίματος του, οι αλλαγές στην φωνή, η ζωντάνια του, τα αστεία του, οι μούτες του ήταν τέτοιες που πίστευες πως αν έπεφτε ένα αμόνι πάνω στο κεφάλι του αυτός θα συνέχιζε να παίζει με το χαμόγελο στα χείλη. Η πραγματικότητα του δεν ήταν καθόλου έτσι. Χτυπημένος από την αρχή της καριέρα του με την κατάρα των κωμικών, την κατάθλιψη, το αμόνι το ένιωθε μόνιμα μέσα στο στήθος του.

Γεννημένος  στις 21 Ιουλίου του 1951 στο Σικάγο της Αμερικής από ευκατάστατη οικογένεια, μεγάλωσε έχοντας γύρω του πολλές ανέσεις ωστόσο δεν επαναπαύτηκε σε αυτές. Μόνος του δημιούργησε την δική του ξεχωριστή πορεία μακριά από την ‘’οικογενειακή αίγλη’’ η οποία περιελάμβανε πολιτικούς που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην τοπική πολιτική ιστορία.

Ο ίδιος ένιωθε από μικρός το σαράκι εκείνο που τρώει όλους τους καλλιτέχνες. Το σαράκι της δημιουργικής έκφρασης. Ήθελε να κάνει τον κόσμο, όχι μόνο να γελά αλλά να ξεκαρδίζεται στα γέλια. Δεν του έφτανε το λίγο  αναζητούσε  το πολύ. Γνωρίζοντας μέσα του βαθιά σε τι γκρίζο και άνοστο κόσμο ζούμε, προσπαθούσε να του δώσει χρώμα, ζωή και τρέλα.

Ξεκίνησε σαν stand-up comedian την δεκαετία του ’70 στα πολύβουα μπαρ του Σαν Φρανσίσκο. Μια πόλη και μια εποχή γεμάτη ένταση, ρυθμό, ζωντάνια και… καταχρήσεις.Τα ναρκωτικά , η κουλτούρα των χίπις, η σεξουαλική επανάσταση και η ροκ μουσική αποτελούσαν το ευρύτερο σκηνικό μέσα στο οποίο εκείνος σαν νέος της εποχής έγινε μέρος του. Τα αστεία του άφηναν εποχή ανάμεσα στους θαμώνες των μπαρ.Ταξίδευαν από άκρη ως άκρη της πόλης. Η φήμη του δεν άργησε να φτάσει στα αυτιά των παρουσιαστών των late night shows της τηλεόρασης. Με πρώτον το Ντέιβιντ Λέτερμαν να τον προσκαλεί για την πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση.

Ακολουθούν πολλές τηλεοπτικές εμφανίσεις σε shows για stand comedy. Ο Γουίλιαμς περιγράφεται ως τυφώνας μέσα σε αυτά. Δεν αργούν κάποιοι να ζηλέψουν το ταλέντο του και να τον κατηγορήσουν πως τους ‘’κλέβει’’ αστεία. Εκείνος και να το κάνει ,που το αρνείται, τα παρουσιάζει τόσο καλά που ακόμα και τα ‘’ξένα αστεία’’ αισθάνονται βολικά μέσα στο στόμα του.

Το 1978, εμφανίζεται στο spin-off της σειράς ‘’Happy days’’ με τίτλο ‘’Mork and Mindy’’ ως ο εξωγήινος Μόρκ που έρχεται στην γη και ‘’ταράζει’’ τα λιμνάζοντα νερά μιας μικρής αμερικανικής πόλης και αργότερα την καρδιά της Μίντι ως σύντροφος της και πατέρα του παιδιού τους. Η επιτυχία ήταν πλέον γεγονός και είχε αποδείξει σε όλους πως μπορούσε να ερμηνέψει εξαιρετικά  και ‘’κανονικούς ρόλους’’.

Αν και την πρώτη του εμφάνιση σε φιλμ την έχει το 1977, η δεύτερη του ταινία ‘’Ο Ποπάϋ’’ είναι η πρώτη του ταινία σαν πρωταγωνιστής η οποία σπάει στην κυριολεξία ταμεία.  Ο Ρόμπιν ερμηνεύει τον ρόλο του μαγκίτη και παθιασμένου με την Όλιβ ναύτη σε μια ταινία η οποία κόστισε 6 εκατομμύρια δολάρια και εισέπραξε πίσω 49. Καθόλου μα καθόλου άσχημα.

Εφτά χρόνια αργότερα έρχεται μια ακόμα μεγάλη επιτυχία του και αρκετά γνωστή στο ελληνικό κοινό η ταινία ‘’Καλημέρα Βιετνάμ’’ και φυσικά ποιος δεν έχει ακούσει αυτό το καλημέρα;

Η ταινία έχει μπει ανάμεσα στις 100 καλύτερες και πιο αστείες αμερικανικές ταινίες όλων των εποχών ενώ ο Ρόμπιν προτάθηκε για τον ρόλο ως Άντριαν Κρονάουερ, τον τρελό στρατιωτικό ραδιοφωνικό παραγωγό για BAFTA, Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα, κερδίζοντας την τελευταία.

Το 1991, μια ακόμα γνωστή και παγκοσμίως αγαπημένη ταινία πολλών ήταν και  ‘’ Ο κύκλος των χαμένων ποιητών’’.  Αν και το σενάριο σήμερα ίσως μας φαίνεται πολύ γλυκανάλατο ομολογώ πως, όντας κοντή, όταν ανεβαίνω πάνω σε καρέκλα για να πιάσω το οτιδήποτε, σιγομουρμουρώ πάντα την ατάκα της ταινίας ‘’Πως από εδώ πάνω όλα φαίνονται διαφορετικά’’.

Ταινία η οποία βγήκε στους κινηματογράφους στην χαραυγή μιας εποχής που πολλά πράγματα γύρω μας άλλαζαν. Οι ξέφρενοι ρυθμοί στην οικονομία μας έκαναν να ξεχνούμε την ομορφιά της γλώσσας, της ποίησης, της λογοτεχνίας καταντώντας και αυτές απλά μαθήματα και εγκύκλιες σπουδές που οδηγούν απλά στην απόκτηση γνώσεων και όχι ψυχής. Και η ψυχή είναι πάντα το ζητούμενο στην ποίηση και στην λογοτεχνία..

Στις αρχές του’90, γίνεται πρόδηλο πως ο Ρόμπιν Γουίλιαμς δεν ήταν απλά ένας κωμικός ηθοποιός αλλά τα κατάφερνε, το ίδιο εξαιρετικά και σε δραματικούς ρόλους. Αυτό ο χαμαιλεοντισμός του τον έκανε να μην τυποποιηθεί και παραμείνει σε ρόλους αμιγώς κωμικούς. Ευτυχώς για μας εδώ που τα λέμε ή μάλλον τα γράφουμε.

Η άσχετη πληροφορία του κειμένου είναι πως η ταινία ‘’Ξυπνήματα’’ είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες.

Σαν παιδί των 90ς, δεν μπορώ να μην αναφέρω άλλες δυο θρυλικές ταινίες στις οποίες έπαιξε και μας έκανε να ξεκαρδιστούμε στην κυριολεξία. Η ταινία ‘’Hook’’ με εκείνον στο ρόλο του Πήτερ Παν μας ταξίδεψε πάλι πίσω στην Χώρα του Ποτέ-Ποτέ και μας έκανε να ονειρευτούμε πειρατές και γοργόνες και νεράιδες ( και όλα αυτά χωρίς ναρκωτικά). Προτάθηκε για Όσκαρ σε 5 κατηγορίες .

Η φωνή του δανείστηκε στο τρελούτσικο Τζίνι του Αλαντίν στην ταινία κινουμένων σχεδίων του 1992. Ήρθε σε σύγκρουση με το στούντιο της Ντίσνει όταν εκμεταλλεύτηκαν την φωνή του για να πουλήσουν μια σειρά από προϊόντα και επί της ουσίας δεν ζήτησαν ποτέ συγγνώμη για αυτό παρά λίγα χρόνια αργότερα. Ο Γουίλιαμς ένιωσε πληγωμένος με αυτή την εκμετάλλευση της φωνής του χωρίς να πληρωθεί  από το στούντιο και περιορίστηκε να πει δημόσια πως ‘’Ο Μίκυ Μάους έχει μόνο τρία δάκτυλα ώστε να μην μπορεί να κόψει επιταγές’’. Το στούντιο έστειλε κλαδί ελιάς ένα πίνακα του Πικάσο αξίας 1 εκατομμυρίου δολαρίων που απλά φούντωσε την δυσαρέσκεια του ηθοποιού. Το ζήτημα λύθηκε χρόνια αργότερα και το Τζίνι ξαναμίλησε με την φωνή του το 1996.

Η δεκαετία του ’90 του ανήκει δικαιωματικά. Ακολουθούν πολλές ταινίες για όλη την οικογένεια όπως η ταινία ‘’Η κυρία Νταουτφάϊερ’’  όπου σαν χωρισμένος πατέρα περνά χρόνο μετά παιδιά του μεταμφιεζόμενος σε νταντά τους και του χάρισε μια ακόμα Χρυσή σφαίρα. Η ξεκαρδιστική του ερμηνεία ως άγριος στην οικογενειακή κωμωδία ‘’Τζουμάντζι’’  εγκλωβισμένος μέσα σε ένα μαγικό και εξωτικό επιτραπέζιο. Θα παραθέσω και έναν ακόμα ρόλο του, ένα μικρό πέρασμα ως άσχετο Ρώσος γιατρός στην ταινία ‘’9 μήνες’’ όπου την λατρεύω.

Θα ήταν αδύνατον να συμπεριλάβω όλες τις ταινίες του Γουίλιαμς σε ένα κείμενο σταχυολογώ λίγες ακόμα 4-5 όπως το γλυκόπικρο ‘’Τζακ’’ όπου υποδύεται τον 10χρονο Τζακ που πάσχει από προγηρία. Μια πάθηση στην οποία ο οργανισμός γερνά πιο γρήγορα από το κανονικό ( βέβαια στην ταινία δεν παρουσιάζεται ακριβώς αυτή η πάθηση η οποία τα συμπτώματα και η εμφάνιση των ασθενών είναι εντελώς διαφορετική στην πραγματική ζωή).

Για ακόμα μια φορά καθηγητής στην ταινία ‘’Ο ξεχωριστός Γουίλ Χάστινγκ’’ με συμπρωταγωνιστή το νεαρό τότε Μάτ Ντέϊμον ως μαθητή ιδιοφυϊα . Η ταινία προτάθηκε για 9 Όσκαρ και γνώρισε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία το 1997.

Ένα χρόνο αργότερα η ταινία ‘’Θα σε βρω στον Παράδεισο’’ κάνει πολλούς απο μας ακόμα να κλαίμε παρότι είναι γεμάτo με New age και παραφυσικές δοξασίες που όπως και αν το κάνουμε, αριστεροί είμαστε και κάποιοι απο μας κομμούνια, δεν τα πιστεύουμε αλλά ένα δάκρυ το ρίχνουμε.

Τη δεκαετία την κλείνει με το ‘’Ο άνθρωπος των δυο αιώνων’’ υποδυόμενος το ρομπότ ‘’Αντριους’’ και δεν ξέρω για σας αλλά αυτή η ταινία αν και ποπ και εμπορική και όπως θέλετε πείτε την για μένα είναι μια ταινία που αγγίζει θέματα της διαφορετικότητας, της ελευθερίας-ανεξαρτησίας, της δουλίας, των οικογενειακών σχέσεων, των ερωτικών σχέσεων και είναι μια καλή ταινία να την δείτε με το παιδάκι σας και να του μιλήσετε για όλα τα άνω σε πρώτο επίπεδο.

Ο Ρόμπιν Γουίλιαμς πάλευε με τους προσωπικούς του δαίμονες από τη νεανική του ηλικία. Εθισμένος στα ναρκωτικά από την δεκαετία των 20  άνηκε σε εκείνη την ξέφρενη γενιά των κωμικών πολλοί εκ των οποίων που έχασαν την ζωή τους από αυτό τον εθισμό. Φίλος ο Τζον Μπελούσι ο οποίος καταλήγει νεκρός το 1982 από υπερβολική χρήση. Αυτό το γεγονός τον συνεφέρει και ξεφεύγει απο αυτά μέχρι το 2006 που δημόσια παραδέχεται τον εθισμό του στο αλκόολ.

Χρόνια καταθλιπτικός, δεν έκρυψε ποτέ την αλήθεια από το κοινό του. Άλλο κωμικός και άλλο χαρούμενος. Ο ίδιος υπέφερε τρομερά και πάλευε μαζί της όσο καλύτερα μπορούσε μέχρι που μια άλλη ασθένεια του χτύπησε την πόρτα: μια μορφή άνοιας η οποία περιλαμβάνει και την ασθένεια του Πάρκισον η Lewy body dementia τον λυγίζει.

Η ασθένεια εξασθενεί την μνήμη και την κίνηση, δυο απαραίτητα εργαλεία για τον ηθοποιό. Μόλις στα 63 του χρόνια, σαν κακό αστείο και επανάληψη της ταινίας ‘’Τζακ’’ το μυαλό του ‘’γερνά’’ πρόωρα και οι κινήσεις του γίνονται ασυντόνιστες.

Ο άνθρωπος με την θλιμμένη ψυχή που ήθελε να κάνει τους άλλους να γελούν με τα αστεία του και τις εύπλαστες κινήσεις του κορμιού του, δεν θα μπορούσε σε λίγα χρόνια να προσφέρει το μοναδικό πράγμα που ήξερε πως έκανε καλά και τον κρατούσε όρθιο στην καθημερινότητα του.

Αυτοκτόνησε θέλοντας να μην τον δουν να καταρρέει και κυρίως να μην τον συγκρίνουν με εκείνον, τον νέο ηθοποιό με τις καρτουνίστικες κινήσεις όπως ήταν όταν ξεκίνησε.

O Ρόμπιν Γουίλιαμς αγαπήθηκε ως ηθοποιός από μικρούς και μεγάλους. Σκόρπισε το γέλιο και την χαρά σε εκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη και θα συνεχίσει να το κάνει μέσα από τις ταινίες που μας άφησε παρακαταθήκη. Αναμφίβολα, η αυλαία της ζωής του έπεσε απότομα, πρόωρα και άδικα από την άλλη ίσως να συνέβη για να μας θυμίζει τα παρακάτω δικά του λόγια

‘’ Κάθε άνθρωπος που γνωρίζεις, παλεύει την δική του μάχη και εσύ δεν ξέρεις τίποτα. Να ΄σαι ευγενικός’’