H βιβλιοθήκη του δρόμου
Ίσως έχεις πέσει πάνω της καμιά φορά, καθώς βολτάρεις στους δρόμους της πόλης ή της γειτονιάς σου, και έχεις νιώσει την ευφορία της έκπληξης σε μια πόλη που δεν σε έχει συνηθίσει σε εκπλήξεις ή σε καινούργιες ιδέες...
Οι «απροσάρμοστοι»
Γεννήθηκα με ένα ελλάτωμα. Ήμουν απροσάρμοστη. Έτσι φαίνεται, έτσι μου είπαν. Αρχικά ήταν οι δάσκαλοί μου στο σχολείο που το προσέξανε και πρoέτρεψαν τους γονείς μου να με βάλουν στον ίσιο δρόμο.
Γράμμα από το μέλλον
Οι 7 ώρες έγιναν 8 ύστερα 9, 14, 16. Δούλευε ασταμάτητα. Δεν θυμόταν τι ήταν το διάλειμμα. Δεν θυμόταν τι ήταν ο ελεύθερος χρόνος ή τι σήμαινε η λέξη τεμπελιά.
Άνεργοι… σωθήκατε!
Γιατί δεν είστε μόνοι πια. O Πέτρος Δούκας είναι εδώ... Εμφανίστηκε σαν μάννα εξ ουρανού εκεί που είχαμε απελπιστεί... και επιτέλους έδωσε την πολυπόθητη λύση στο πρόβλημα της ανεργίας και της κρίσης μαζί.
Χαμένοι μέσα στα χρώματα
Η αλήθεια είναι ότι όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Ο χαρακτηρισμός «άνθρωπος» αντικαταστάθηκε από τους χαρακτηρισμούς κοντός ή ψηλός, χοντρός ή λεπτός, έξυπνος ή ανόητος, όμορφος ή άσχημος...άσπρος ή μαύρος.
Αναπνέοντας μέσα στην αιθαλομίχλη
Υπάρχουν στιγμές στην ζωή που νιώθεις ότι σου κόβεται η αναπνοή. Απότομα και ασυναίσθητα για ελάχιστα δευτερόλεπτα νιώθεις ότι δεν μπορείς να πάρεις ανάσα.
Είμαστε όλοι τρομοκράτες
Είμαστε τρομοκράτες, είμαστε τρομοκράτες και οι προγονοί μου εργάτες τρομοκράτες ήταν κι αυτοί...τραγουδούσε περιπαιχτικά ο Άσιμος στους δρόμους των Εξαρχείων.
Και ο Δεκέμβρης;
Τι απέγινε άραγε εκείνος ο Δεκέμβρης; Τότε που οι δρόμοι σφυζαν από μαθητές και φοιτητές, τότε που ο αέρας ήταν γεμάτος από συνθήματα, τότε που ο ένας έσφιγγε το χέρι του άλλου καθώς τα δακρυγόνα πέφταν βροχή; Τότε που η μια διαδήλωση έδινε την θέση της σε μία άλλη..
Wordwhore: μια παράσταση για την ανάγκη του ανθρώπου για επαφή
Περπατώντας ένα βράδυ στην καρδιά της πόλης θα καταφέρεις, αν ακούσεις προσεκτικά, να διακρίνεις τους ήχους της. Χιλιάδες φωνές και ήχοι, εκατομμύρια άνθρωποι και εκατομμύρια λέξεις.
Δηλώνοντας παραίτηση εν μέσω κρίσης
«Παραιτήθηκα από τη δουλειά μου» μας είπε διστακτικά την ώρα που πίναμε καφέ. Κι αυτό γιατί ήξερε ότι το να λες κάτι τέτοιο εν μέσω κρίσης είναι για κάποιους σαν να λες ότι είσαι τρελός ακόμα κι αν αυτοί οι κάποιοι είναι φίλοι σου.
Όταν ο Νότος πήρε “φωτιά”
Πριν ενάμιση χρόνο κάποιοι λέγανε ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα. Σήμερα βλέπουμε και τον υπόλοιπο Ευρωπαικό Νότο να αντιστέκεται με τον ίδιο τρόπο, να κατεβαίνει στους δρόμους, να φωνάζει τα ίδια συνθήματα, να τρώει το ίδιο ξύλο και τα ίδια χημικά
Τετράποδη κρίση
Η κρίση δεν έχει χτυπήσει μόνο τους ανθρώπους. Η κρίση δεν έχει αφήσει στο δρόμο μόνο χιλιάδες από εμάς, αλλά και δεκάδες τετράποδους φίλους μας.