Γεννήθηκε και ζει στα Εξάρχεια. Αγαπά τους τοίχους τους, τους αγώνες και τους ανθρώπους τους. Του αρέσει να φωτογραφίζει και να γράφει για όσα δεν μπόρεσε να φωτογραφίσει. Κυκλοφορεί από τα εννιά του με μια εφημερίδα στο χέρι και συνεχίζει να γράφει σε μπλοκάκι στα ρεπορτάζ. Ακούει ό,τι μακριά πολύ μακριά μας ταξιδεύει και διαβάζει ό,τι του γυαλίσει στις βιτρίνες της Καλλιδρομίου, της Ζωοδόχου Πηγής και της Θεμιστοκλέους. Αγαπά τα νησιά και κάποτε θέλει να ζήσει σε ένα από αυτά. Μέχρι τότε, κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για μια διαφορετική δημοσιογραφία, με πολλά αυτοδιαχειριζόμενα 3point και γραφιάδες χωρίς περιορισμούς.
Θα μπορούσαν να συγκαταλέγονται στους θρύλους της ελληνικής ροκ σκηνής, όπως οι Τρύπες, τα Ξύλινα Σπαθιά ή οι Ενδελέχεια. Οι Β.Μ.Σ όμως, αν και το μέλλον τους προδιαγραφόταν λαμπρό, αρνήθηκαν πεισματικά δις να μπουν για τα καλά στο χορό, όπως ομολόγησε σε συνέντευξη του στο 3-point-magazine ο τραγουδιστής της μπάντας, Xρήστος Πεχλιβανίδης
Πόσες είναι οι φορές που ακούτε ένα τραγούδι στο ραδιόφωνο, το οποίο αναγνωρίζετε από την πρώτη του κιόλας νότα, αλλά δεν γνωρίζετε την μπάντα, που το παίζει; Σίγουρα πολλές! Ο πιο συνηθισμένος λόγος...
Στο μέτρο, στα καταστήματα, στις πλατείες, παντού κυριαρχεί μία αποπνικτική βουβαμάρα. Τα χαμόγελα συνιστούν φαινόμενο υπό εξαφάνιση, η αισιοδοξία έχει παραχωρήσει τη θέση της στην μεμψιμοιρία και ο περίφημος ξεσηκωμός για την ώρα μένει στα λόγια
Ενα χρόνο περίπου μετά την ευρέως πλέον αναγνωρισμένη ως Δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, παρακολουθούμε το ίδιο απογοητευτικό και συνάμα ενδιαφέρον ως προς την ερμηνεία του σκηνικό.
Ο γνωστός και... διακεκριμένος δικηγόρος, Αλέξης Κούγιας ανέλαβε το ρόλο της υπεράσπισης ενός ανθρώπου, που στα μάτια μίας μερίδας κόσμου είναι Δολοφόνος και στο εναπομένων και μεγάλο τμήμα του, θύμα της σκληρής πολιτικής των Εξαρχείων και της οδού... Μεσολογγίου.