Οπισθόφυλλο

Παραμονὴ Χριστουγέννων. Σκυμμένος πάνω ἀπ᾿ τὸ γραφεῖο του, ὁ Ἐμπενέζερ Σκροῦτζ δούλευε ἀσταμάτητα. Τὸ δωμάτιο ἦταν μᾶλλον κρύο, γιατί τὰ λιγοστὰ κάρβουνα στὴ σόμπα δὲν ζέσταιναν ἀρκετά. Ὄχι ὄτι ἔλειπαν τοῦ Σκρο...

Στη μέση της γης των Πέκος αρχίσαμε να συζητάμε για το τι είδους προσωπικότητες θα μπορούσαμε να είμαστε στη Παλιά Δύση. «Νιλ εσύ σίγουρα θα ήσουν ένας απατεώνας» είπα «όμως ένας από αυτούς τους λοξούς, διασκεδ...

Το παιδί ζητάει τη φωνή του (Την είχε ο βασιλιάς των γρύλων) Σε μια σταγόνα του νερού το παιδί ζητάει τη φωνή του Δεν τη θέλω για να κουβεντιάσω Δαχτυλιδάκι θα την κάνω που η σιωπή μου θα το βάλει στο ...

Θά ῾θελα νὰ φωνάξω τ᾿ ὄνομά σου, ἀγάπη, μ᾿ ὅλη μου τὴν δύναμη. Νὰ τ᾿ ἀκούσουν οἱ χτίστες ἀπ᾿ τὶς σκαλωσιὲς καὶ νὰ φιλιοῦνται μὲ τὸν ἥλιο νὰ τὸ μάθουν στὰ καράβια οἱ θερμαστὲς καὶ ν᾿ ἀνασάνουν ὅλα τὰ τριαν...

«Βρίσκομαι σ’ αυτό το στενό μέρος, μες στο απόλυτο σκοτάδι, και πεθαίνω λίγο λίγο. Αν πάθαινα απλώς ασφυξία, θα ήταν λιγότερο άσχημα. Αλλά δε συμβαίνει κάτι τέτοιο. Μια ελάχιστη πνοή αέρα καταφέρνει να εισχωρήσ...

Απόσπασμα από το ποίημα του Λέο Μπουσκάλια «Επειδή είμαι άνθρωπος». Μπορώ ν’ αγκαλιάσω Μπορώ να σου σφίξω το χέρι Μπορώ να μασήσω ταυτόχρονα πέντε τσιχλόφουσκες Μπορώ να πέσω και να μην κλάψω Μπορώ...

Στη Δύση υπήρξε πανικός, όταν οι μετανάστες πολλαπλασιάστηκαν στις εθνικές οδούς. Οι κατέχοντες ιδιοκτησία ήταν τρομοκρατημένοι για την ιδιοκτησία τους. Άνθρωποι που ποτέ δεν είχαν πεινάσει είδαν τα μάτια των π...

Η ζωή μας μια φορά μας δίνεται, άπαξ, που λένε, σαν μοναδική ευκαιρία. Τουλάχιστο μ’ αυτήν την αυτόνομη μορφή της δεν πρόκειται να ξαναϋπάρξουμε ποτέ. Και μεις τι κάνουμε, ρε αντί να τη ζήσουμε; Τι την κά...

Απόσπασμα από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου «Ανυπόταχτη Πολιτεία» (1952-1953). Κ’ εγώ συντρόφια μου ονειρεύομαι Ένα τραγούδι για την πολιτεία μας Ένα τραγούδι να ‘ναι σα σπίτι για τους άστεγους Να ‘ναι σαν ...

Δεν είναι εύκολο να εκφράσω την αλλαγή που επέφερες. Αν είμαι τώρα ζωντανή, ήμουν νεκρή τότε, Αν και, όπως μια πέτρα , αυτό δεν μ` ενοχλούσε, Να μένω στη θέση μου ακολουθώντας τη συνήθεια Δεν είναι ότι μ` έ...

Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή· ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός· κάθε στιγμή π...

Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη Μα πού γύριζες Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους. Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο Κι οι κόρες των ματιών σου...