του Γιάννη Ανδρουλιδάκη
Σαν σήμερα, στις 20 Απριλίου 1914, δολοφονείται στο Κολοράντο από μπράβους του Ροκφέλερ και ένοπλους στρατιώτες της εθνοφρουράς, ενώ προσερχόταν για διαπραγματεύσεις με λευκή σημαία, η σημαντικότερη μορφή που έβγαλε ποτέ η πατρίδα μου το Ρέθυμνο: ο Hλίας Σπαντιδάκης, πιο γνωστός με το όνομα Λούις Τίκας, ηγέτης των απεργών ανθρακωρύχων του Λάντλοου και μέλος της IWW.
Γεννημένος το 1886 στη Λούτρα, 10 χιλιόμετρα έξω από την πόλη του Ρεθύμνου, ο Λούις Τίκας μετανάστευσε στις ΗΠΑ το 1906 και βρέθηκε να εργάζεται αρχικά ως λούστρος και στη συνέχεια ως ανθρακωρύχος στα ορυχεία του Ροκφέλερ στο Κολοράντο. Το 1909 εντάσσεται στο αναρχοσυνδικαλιστικό συνδικάτο των IWW και ηγείται απεργίας λούστρων που κερδίζουν αύξηση 100% στα μεροκάματα. Αργότερα, ξεκινά να οργανώνει τους ανθρακωρύχους από την Ελλάδα, ενάντια στον εργατοπατερισμό που εκφραζόταν από Έλληνες που μεσολαβούσαν ανάμεσα στην εργοδοσία και τους ελληνικής καταγωγής εργάτες, με επικεφαλής κάποιον Σκληρη από τη Λακωνία. Το 1912 ξεκινά απεργία εκατοντάδων εργαζόμενων ελληνικής καταγωγής με αίτημα να εξισωθούν τα μεροκάματά τους. Η απεργία κερδίζει, και τα μεροκάματα διαπραγματεύεται πλέον το συνδικάτο και όχι ο Σκλήρης.
Τον Σεπτέμβρη του 1913, είναι από τις ηγετικές μορφές της μεγάλης απεργίας που ξεκινά από τους ανθρακωρύχους στο Λάντλοου. Οι απεργοί ζητούν 8ωρο, μέτρα ασφάλειας, αναγνώριση του συνδικάτου τους και το δικαίωμα να ψωνίζουν από μαγαζιά που δεν ανήκουν στην εταιρεία. Ο Ροκφέλερ απολύει τους απεργούς, τους κάνει έξωση από τα σπίτια τους και προσλαμβάνει απεργοσπάστες. Οι απεργοί υπερασπίζονται ένοπλα την απεργία και η εθνοφρουρά του Κολοράντο επεμβαίνει για να ηρεμήσει την κατάσταση.
Στις 20 Απριλίου, Δευτέρα του Πάσχα των ορθοδόξων, όπως σήμερα, η Εθνοφρουρά ζητά από τον Τίκα να της παραδώσει δύο Ιταλούς συνδικαλιστές. Ο Τίκας αρνείται και ανάμεσα στην Εθνοφρουρά και τους απεργούς ανταλλάσσονται πυρά. Ο Τίκας εμφανίζεται με λευκή σημαία ζητώντας να υπάρξει διακοπή για να προστατευθούν οι γυναίκες και τα παιδιά. Εμφανίζεται ο επικεφαλής της Εθνοφρουράς Λίντερφερντ, συνοδευόμενος από μπράβους του Ροκφέλερ και ένοπλους. Μετά από λίγα λεπτά διαπραγματεύσεων, οι μπράβοι και οι εθνοφρουροί αρχίζουν να χτυπάν τον Τίκα στο κεφάλι με τις καραμπίνες τους, ανοίγοντάς του το κεφάλι στα δύο. Συνεχίζουν πυροβολώντας το σώμα του νεκρού και τότε ξεκινά η τελική επίθεση της εθνοφρουράς και των μπράβων, που εισβάλουν στον καταυλισμό των απεργών, πυροβολούν όποιον βρουν μπροστά τους και βάζουν φωτιά σε σκηνές όπου έχουν κρυφτεί γυναικόπαιδα. 70 άνθρωποι θα δολοφονηθούν, θα ακολουθήσουν ένοπλες συγκρούσεις στο Κολοράντο για μία εβδομάδα.
Η «Σφαγή του Λάντλοου» παραμένει μέχρι σήμερα μια από τις θρυλικές στιγμές της ακόμα και σήμερα παραγνωρισμένης ιστορίας του Αμερικανικού εργατικού κινήματος. Ο Λούις Τίκας έχει τραγουδηθεί όσο κανένας άλλος Έλληνας στην παράδοση της αμερικανικής εργατικής φολκ μουσικής και μνημονεύεται ως ένας από τους ανθρώπους που άλλαξαν την πορεία της αμερικανικής ιστορίας της εργασίας.
Παραμένει ως σήμερα ακόμα γενικά άγνωστος στην Ελλάδα, την Κρήτη και το Ρέθυμνο, όπου πρόσφατα ένας δρόμος πήρε το όνομά του.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.