Την άνοιξη του 1980, μετά από αποχή 5 ετών από ηχογραφήσεις, ο John Lennon βρίσκει ξανά τη διάθεση να μπει στο στούντιο. Σύμφωνα με συνέντευξη του ίδιου, το κίνητρο για αυτή την απόφαση είναι ένα εκκεντρικό τραγούδι που έχει κυκλοφορήσει την προηγούμενη χρονιά και του οποίου η δομή και τα φωνητικά θυμίζουν στον πρώην Beatle κάποιες συνθέσεις της συζύγου του, Yoko Ono.

 

Το επίμαχο κομμάτι είναι το “Rock Lobster”, από την καινούρια τότε μπάντα B52s (ή B52’s, όπως έγραφαν το όνομά τους στα πρώτα χρόνια της παρουσίας τους). Οι B52s σχηματίστηκαν το 1976 στην Αθήνα της πολιτείας Georgia των ΗΠΑ (την ίδια πόλη όπου σχηματίστηκαν και οι R.E.M.). Η αρχική σύνθεση της μπάντας ήταν τα αδέρφια Cindy και Ricky Wilson, η Kate Pierson, ο Keith Strickland και ο Fred Schneider. Με μουσικές επιρροές από το new wave, το surf rock και το garage, το “Rock Lobster” γράφτηκε από τους Schneider και Ricky Wilson και αντλεί τον τίτλο του από το club “2001” της Atlanta, το οποίο αντί για φωτορυθμικά, προέβαλλε στους τοίχους του φωτογραφίες από κουτάβια, μωρά, καθώς και αστακούς ψημένους σε σχάρα.

 

 

Το κομμάτι κυκλοφόρησε σε δύο εκδοχές: πρώτα το 1978, σε μια πιο ακατέργαστη ηχογράφηση και μετά το 1979, με πιο στρωτή, “ραδιοφωνική” παραγωγή. Αυτή η δεύτερη εκδοχή -που ήταν κατά πάσα πιθανότητα και εκείνη που έφτασε στα αυτιά του John Lennon- συμπεριλήφθηκε και στο πρώτο άλμπουμ των B52s, το οποίο κυκλοφόρησε σαν σήμερα, 6 Ιουλίου του 1979.

 

(Βέβαια, η συγκεκριμένη ημερομηνία ήταν σημαδιακή για τον John Lennon και για άλλο λόγο. Το 1957, o Lennon, μαζί με το συγκρότημά του, The Quarry Men, έπαιξε live σε γιορτή της εκκλησίας Woolton, στο Liverpool. Στην ανάπαυλα μεταξύ των δύο εμφανίσεων της μπάντας, ένας άγνωστος έφηβος πήρε από μόνος του μια από τις κιθάρες των Quarry Men και έπαιξε τα “Twenty Flight Rock” του Eddie Cochran και “Be-Bop-A-Lula” του Gene Vincent. Ο έφηβος αυτός λεγόταν Paul McCartney και εντυπωσίασε τον Lennon όχι μόνο με το ταλέντο του, αλλά και επειδή γνώριζε να κουρδίζει κιθάρες – κάτι που μέχρι τότε ο Lennon και οι υπόλοιποι Quarry Men ανέθεταν σε τρίτους επί πληρωμή. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία).

 

Κάθε μέρα, ένα τραγούδι και μια ιστορία στο 3pointmagazine.gr

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]

About The Author

Γεννήθηκε στο Χολαργό το 1980 και σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στη μουσικολογία, στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Είναι υποψήφιος διδάκτορας στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Τον Απρίλιο του 2013 εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα, με τίτλο «Ελληνική Ασφυξία» (Εκδόσεις των Συναδέλφων), υπό το ψευδώνυμο Ηλίας Νίσαρης. Κείμενά του, είτε με το πραγματικό του όνομα είτε με το ψευδώνυμο, έχουν δημοσιευτεί επίσης σε διάφορα περιοδικά του ηλεκτρονικού και έντυπου Τύπου (3pointmagazine.gr, να ένα μήλο, Metropolis Free Press, Fractal Press, thecricket.gr, mixtape.gr, bibliotheque.gr, To Παράθυρο, Ποιητική, HUMBA! κ.ά.) Διατηρεί το blog www.eliasnisaris.blogspot.gr , ενώ κάθε Δευτέρα, από τις 12 έως τις δύο το μεσημέρι, παρουσιάζει την εκπομπή Wax Trash στον ιντερνετικό σταθμό www.indiegroundradio.com. Το βιβλίο του με τίτλο “Το Ορφανό Αριστούργημα”, υπό το πραγματικό του όνομα, κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Εύμαρος.

Related Posts