Το σχολείο μας στα Εξάρχεια. Λίγο πιο πάνω δυο τριαντάρηδες διαβάζουν εφημερίδες, πίνοντας τον καφέ τους, λίγο πιο κάτω η εργαζόμενη σε άλλο καφέ διαβάζει το βιβλίο της και κανείς πελάτης δεν της τη σπάει. Στους τοίχους οι αφίσες καλούν τον κόσμο ν’ αντισταθεί στον κρατικό αυταρχισμό και την εκμετάλλευση. Τα κείμενα αφορούν την καταστολή, την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων, την έμφυλη βία, τον ρατσισμό.
Το κακό του αντιπαραδείγματος είναι όμως μεγάλο γι’ αυτούς που επιβάλλουν το δικό τους παράδειγμα ως τη μια και μοναδική κανονικότητα.
Μια βόλτα στην περιοχή είναι αρκετή για ν’ αντιληφθείς πόσο ενοχλεί μια περιοχή που αντιστέκεται και αρνείται να μπει σε καλούπι. Οι σταθμευμένες ομάδες μπάτσων στη Δερβενίων, όπου εκκενώθηκε η κατάληψη και στη Στουρνάρη, τον δρόμο του Πολυτεχνείου, εκφράζουν την αντίδραση του του κράτους και την πρόθεση εκφοβισμού, ακόμη κι εκείνων που περνούν τυχαία απ’ το σημείο.
Λένε κάποιοι ότι τα Εξάρχεια παρήκμασαν. Και είναι αλήθεια ότι τα Εξάρχεια έχουν περάσει δύσκολα, ειδικά τα τελευταία χρόνια λόγω της αυξημένης δράσης των ναρκεμπόρων. Είναι όμως πιο σημαντική η αλήθεια, ότι εδώ και δεκαετίες συναντιούνται με αμείωτη συνέπεια σ’αυτή την περιοχή, που πολεμά όσο καμία άλλη το κράτος, άνθρωποι που επιμένουν ν’ αγωνίζονται. Άνθρωποι που έχουν σφυρηλατήσει μια κουλτούρα που βγάζει τον άνθρωπο απ’ το δωμάτιο.
Ο άνθρωπος που κινείται στα Εξάρχεια δεν υποτιμά τον εαυτό του. Δεν πιστεύει ότι πρέπει να κυβερνάται. Αμφισβητεί, κρίνει πιστεύει στην ισότιμη και συλλογική διαχείριση των ευθυνών. Πιστεύει στην αυτοοργάνωση, καταρρίπτει στην πράξη τις δομικές σχέσεις του συστήματος, με ανθρώπους που εξουσιάζουν και εξουσιάζονται, που φιλοδοξούν να είναι πάνω απ’ τους άλλους ή αποδέχονται να βρίσκονται πιο κάτω από άλλους.
Και στα Εξάρχεια βλέπουν τηλεόραση και στα Εξάρχεια παίζει (πολύ) facebook και στα Εξάρχεια παίζει αδιαβασιά, καγκουριά και μικροαστική ζωή και στα Εξάρχεια παίζουν συμβιβασμοί, ήττες και απογοητεύσεις κάθε είδους. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Παλεύει ο κόσμος να μην είναι μόνο αυτό.
Από το πώς μιλάει μέχρι το πως βρίζει. Δεν θα σε πουν πουτάνα, δεν θα σε πουν πούστη. Όσοι το κάνουν είναι η -θλιβερή- εξαίρεση. Αλλά είναι εξαίρεση.
Τα Εξάρχεια και τα μάτια μας λοιπόν.
Με μαρκαδοράκι και σπρέι ανά χείρας για συνθήματα με νόημα. Με διαδηλώσεις, με πείσμα και συνθήματα όπως αυτό που ακούστηκε το περασμένο Σάββατο, σε όλη τη γειτονιά, μέχρι και το τελευταίο σπίτι: “Δέκα, εκατό, χιλιάδες καταλήψεις, ενάντια σ’ ένα κόσμο οργανωμένης σήψης”.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.