Πριν λίγες ημέρες, ένα ακόμη επεισόδιο σκοταδισμού εκτυλίχθηκε στη Θεσσαλονίκη και προστέθηκε στη λίστα με τις δεκάδες ακροδεξιές φασιστικές προκλήσεις που έχει δει η συμπρωτεύουσα τον τελευταίο καιρό, από τον βανδαλισμό του εβραϊκού νεκροταφείου ως την πυρπόληση του ελεύθερου κοινωνικού χώρου Libertatia και τις επιθέσεις εναντίον μεταναστών, προσφύγων, αριστερών ακόμα και του δημάρχου Γιάννη Μπουτάρη.
Ο λόγος για την ακροδεξιά παρέμβαση τεσσάρων μελών του Ιερού Λόχου, στην παράσταση-μεταφορά του έργου του Ουαζντί Μουαουάντ «Πυρκαγιές» στη σκηνή του Βασιλικού Θεάτρου του ΚΘΒΕ, γιατί δεν τους άρεσε σκηνή του έργου που «καθυβρίζονταν τα θεία». Με χυδαίους χαρακτηρισμούς και τραμπούκικη συμπεριφορά τα μέλη προσπάθησαν να διακόψουν την παράσταση, θυμίζοντας άλλες μεσαιωνικές εποχές. Δεν το κατάφεραν.
Το 3point magazine μίλησε με τον ηθοποιό της παράστασης, Μάρκο Γέττο, για την φασιστική εισβολή, το έργο, το γιατί η Τέχνη ενοχλεί και ποια πρέπει να είναι η απάντησή της απέναντι στο σκοταδισμό που ξεπροβάλλει όλο και περισσότερο.
Πες μας λίγα λόγια για τις «Πυρκαγιές», τι πραγματεύεται ουσιαστικά το έργο;
Οι «Πυρκαγιές» είναι ένα έργο που έγραψε ο συγγραφέας Ουαζντί Μουαουάντ, Λιβανοκαναδός, την πρώτη δεκαετία του 2000. Πραγματεύεται την ιστορία μιας γυναίκας που ψάχνει τον γιο της, ο οποίος χάθηκε μέσα στον εμφύλιο του Λιβάνου, στα τέλη της δεκαετίας του ’70 με αρχές του ’80. Ουσιαστικά τα βασικά θέματα που πραγματεύεται το έργο είναι άκρως αντιφασιστικά, άκρως αντιπολεμικά, είναι θέματα τα οποία δείχνουν στον άνθρωπο ποιες πραγματικά είναι οι ρίζες του, ποια είναι η ταυτότητά του. Το θέμα που προωθεί το έργο είναι ότι μέσα από φασιστικές πολεμικές συρράξεις και συγκρούσεις η ζωή νικάει πάντα.
Περιέγραψέ μας λίγο πώς βίωσες από την δική σου οπτική ματιά την φασιστική παρέμβαση;
Δεν βρισκόμουν τη στιγμή εκείνη μπροστά στη σκηνή, ήμουν στα παρασκήνια. Συνάδελφοί μου όμως ήταν εκεί. Με το που ακούσαμε το χαμό από τους 4-5 γραφικούς τύπους βγήκαμε στη σκηνή ώστε να δούμε τι συμβαίνει.
Ποια ήταν η δική σου αντίδραση;
Η δικιά μου αντίδραση ήταν να βγω μπροστά, να δω αυτούς τους ανθρώπους στα μάτια, αν και υπήρχε μεγάλη απόσταση. Η πιο όμορφη αντίδραση ήταν από τον ίδιο τον κόσμο, οι υπόλοιποι θεατές, που ήταν 200-250, ήταν αυτοί που γιούχαραν αυτούς τους 4-5 φασίστες και τους έβγαλαν έξω. Η δικιά μας παρέμβαση, το όπλο το δικό μας εκείνη τη στιγμή ήταν η Τέχνη και το θέατρο, τους είπαμε πως σε όποιον δεν αρέσει μπορεί να αποχωρήσει, γιατί υπάρχει κόσμος που θέλει να δει την παράσταση.
Κατά τη γνώμη σου τι ενόχλησε τόσο πολύ από την παράσταση; Βρισιές στα θεία ακούμε καθημερινά στους δρόμους…
Η παρέμβαση των μελών του Ιερού Λόχου ήταν προγραμματισμένη, δεν ήταν τυχαία. Υπάρχει λήψη βίντεο από τη γυναίκα που βρίσκεται μαζί τους, η οποία περιμένει πότε θα ακουστεί η συγκεκριμένη φράση που ενόχλησε. Η εξύβριση των θείων υπάρχει στο έργο και δικαιολογείται πλήρως μέχρι το τέλος του.
Γιατί ενοχλεί εν έτει 2019 στην Ελλάδα η Τέχνη να αγγίζει θρησκευτικά θέματα;
Σίγουρα βρισκόμαστε σε μια κοινωνία και χώρα που, εν έτει 2019, η συντηρητικοποίηση απέναντι στην Τέχνη και απέναντι στην ίδια τη ζωή μας είναι εμφανής. Όλοι ζούμε φασιστικές αντιλήψεις για τη ζωή μας. Τώρα, για την ατάκα των 4 δευτερολέπτων που εξυβρίζονται τα θεία, επαναλαμβάνω δεν γίνεται μελετημένα για να προκαλέσει, αλλά στην ουσία υπάρχει αυτή η ατάκα από τον ρόλο, τον ηθοποιό, γιατί βρίσκεται σε μια ακραία στιγμή σύγχυσης.
Πόσο εύκολο ήταν να παραμείνετε ψύχραιμοι μπροστά σε μια αδικαιολόγητη επίθεση; Πόσο εύκολο είναι γενικά για τους ηθοποιούς και τους καλλιτέχνες στην Ελλάδα να πιάνουν θέματα που τα μάχονται υπερσυντηρητικά κομμάτια της κοινωνίας;
Θεωρώ πως η δουλειά των ηθοποιών, η δουλειά μιας Τέχνης, μιας παράστασης είναι να προκαλεί την σκέψη των θεατών. Να υπάρχει ένας νοητός διάλογος μεταξύ θεατών και ηθοποιών. Βαριέμαι να βρίσκομαι σε έργα και παραστάσεις που το μόνο που έχουν να πουν είναι πως θα βάλουν ένα ακόμα λιθαράκι για έναν lifestyle τρόπο ζωής. Η δουλειά μου είναι να προβληματίζομαι πρώτα απ’ όλα εγώ που φέρω αυτόν το λόγο στη σκηνή και κατά δεύτερον ο θεατής, χωρίς απαραίτητα -και δεν με ενδιαφέρει αυτό- να κάνω στρατευμένη τέχνη. Δεν μιλάμε για αυτό. Μιλάμε για Τέχνη. Η Τέχνη είναι ένα πανέμορφο κομμάτι και πανέμορφη στιγμή ζωής, είτε καθημερινής είτε παλιότερης είτε μελλοντικής.
Ποια πρέπει να είναι η απάντηση της Τέχνης και του ηθοποιού απέναντι στον φασισμό και τέτοιες φασιστικές εκδηλώσεις;
Το όπλο μας είναι η Τέχνη μας, η υπάρξή μας πάνω στην σκηνή και απέναντι σε κάθε τέτοια φραστική επίθεση. Νομίζω ότι δυστυχώς ο φασισμός δεν νικιέται μόνο με την Τέχνη, ο φασισμός νικιέται καθημερινά στους δρόμους. Όταν οι άνθρωποι ενώνονται απέναντι σε αυτό το τέρας που λέγεται φασισμός, ενάντια στην λυσσαλέα και αβυσσαλέα συνθήκη στην οποία ζούμε εν έτει 2019 στην Ελλάδα.
Τέτοια γεγονότα που στοχεύουν στο φόβο και την οπισθοδρόμηση της κοινωνίας πετυχαίνουν τελικά το σκοπό τους;
Περίτρανα αποδείχθηκε την ημέρα της παράστασης ότι ο κόσμος δεν φοβάται. Και τέτοια γεγονότα ποτέ δεν πετυχαίνουν τον σκοπό τους. Μπορεί να ζούμε μαύρες στιγμές από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και μετά, ακόμα και από πιο πριν βέβαια, από τις δολοφονίες μεταναστών και προσφύγων, ανθρώπων χαμηλότερης κοινωνικής τάξης, αλλά δεν θα πετύχουν ποτέ το σκοπό τους. Υπάρχει ένα λούμπεν στοιχείο στην κοινωνία, αλλά υπάρχει και ένα προοδευτικό στοιχείο στην κοινωνία που χαίρεται να είναι υποταγμένο στην ειρήνη.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.