Σάββατο μεσημέρι. Λαμβάνω ένα μήνυμα γεμάτο αγωνία από μια παλιά καλή φίλη από την Ελβετία. “Σε σκέφτομαι πολύ τελευταία με όλα αυτά που γίνονται στην Ελλάδα. Είσαι καλά;”.
Της γράφω ότι κατά πάσα πιθανότητα τα πράγματα παρουσιάζονται στο εξωτερικό χειρότερα από ότι είναι στην πραγματικότητα. Ναι, υπάρχει ύφεση, ανεργία, αβεβαιότητα, αλλά τα καταφέρνουμε ακόμη. Ναι, έχουμε ξεχάσει την πλήρη απασχόληση, τη δίκαιη αμοιβή, τη δουλειά στον τομέα που μας ενδιαφέρει, αλλά βοηθώντας ο ένας τον άλλο, επιβιώνουμε. Και την καλώ να έρθει στην Ελλάδα, που παραμένει πανέμορφη και ασφαλής για τους ξένους. Κατέφυγα κι εγώ λοιπόν στην μπαναλιτέ του υπουργείου Τουρισμού. Λιβ γιορ μιθ ιν Γκρις, και τα συναφή. Όχι, δεν έγινα ξαφνικά άλλος ένας γραφικός πατριώτης που εξυμνεί τη μοναδική του χώρα στους ξένους- είναι καθαρά πρακτικό το θέμα.
Η φίλη μου η Σιμπίλ ανήκει στους εκατομμύρια πιθανούς επισκέπτες της Ελλάδας για το φετινό καλοκαίρι. Αν δεν έμπαινε στον κόπο να με ρωτήσει, η εικόνα που θα είχε για τη χώρα μας θα ήταν αυτή που προβάλλουν τα ξένα μέσα ενημέρωσης- η οποία δεν είναι πολύ κολακευτική.
Την περίοδο των εκλογών του Ιουνίου, συνεργάστηκα με τους ανταποκριτές του ARD, της γερμανικής κρατικής τηλεόρασης. Η Χίλντε, μία από τις δημοσιογράφους, ανέλαβε ένα ρεπορτάζ για την κατάρρευση του συστήματος υγείας. Μου ζήτησε να της συγκεντρώσω κάποια βασικά στοιχεία, και έτσι της ετοίμασα μία σύντομη παρουσίαση για την κατάσταση στα νοσοκομεία, τις ελλείψεις φαρμάκων, τα χρέη του ΕΟΠΥΥ, τα “κουρεμένα” αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων. Με ευχαρίστησε θερμά και είπε: “Ξέρεις, πολύ σημαντικά όλα αυτά, αλλά αυτό που ενδιαφέρει τον Γερμανό τηλεθεατή είναι πολύ απλό: αν έρθει ταξίδι στην Ελλάδα, και για παράδειγμα σπάσει το πόδι του ή πάθει αλλεργικό σοκ, θα υπάρχει γιατρός να τον περιθάλψει; Θα βρει το κατάλληλο φάρμακο;”. Έπρεπε να προσπαθήσω πολύ για να της δώσω να καταλάβει ότι το πολύπαθο εθνικό σύστημα υγείας, παρά τα τεράστια προβλήματά του, δεν θα άφηνε τον άτυχο τουρίστα στην τύχη του. Και έτσι αποτράπηκε ένα ακόμη ρεπορτάζ που θα έσπερνε τον πανικό για την Ελλάδα – αλλά μόνο ένα. Οι εκατομμύρια Σιμπίλ ανά τον κόσμο βλέπουν τα ρεπορτάζ των εκατοντάδων Χίλντε, και επιλέγουν να αφήσουν την Ελλάδα για του χρόνου.
“Και τι με νοιάζει εμένα; Μη σώσουν και έρθουν οι Γερμαναράδες, κι οι Ελβετοί κι οι Άγγλοι, που κουβαλιούνται εδώ και μεθάνε και κάνουν έκτροπα, και μετά μας απειλούν ότι θα μας διώξουν κι απ’ το Ευρώ“, θα πεταχτεί ο συμπαθής “αντιμνημονιακός”, που παραδοσιακά συγχέει λαούς και κυβερνήσεις, τον Γερμανό τουρίστα με την Άγγελα Μέρκελ. Ο καχύποπτος Ελληνάρας μας αγνοεί τους σκληρούς αριθμούς. Η περσινή χρονιά ήταν η πρώτη μετά από δεκαετίες, κατά την οποία έκλεισαν περισσότερες τουριστικές επιχειρήσεις από όσες άνοιξαν. Ακόμη πιο απογοητευτικά είναι τα στοιχεία για την πορεία του τουρισμού φέτος: το πρώτο τετράμηνο του 2012 ο τζίρος είχε πτώση 12,2% ή 100 εκατομμύρια ευρώ σε σχέση με πέρυσι. Συντηρητικές προβλέψεις για το υπόλοιπο της σαιζόν κάνουν λόγο για πτώση 10% στην πληρότητα των ξενοδοχείων – συντηρητικές, καθώς οι κρατήσεις για το καλοκαίρι είναι μειωμένες κατά 32,5%.
Τι σημαίνουν όμως αυτοί οι ατελείωτοι, βαρετοί αριθμοί για τη ζωή μας; Τουλάχιστον 500.000 άνθρωποι απασχολούνται στον τουρισμό ακόμη και φέτος, λένε οι εργαζόμενοι του κλάδου. Το 2011, μάλιστα, σύμφωνα με στοιχεία του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων οι εργαζόμενοι στα ξενοδοχεία και στην εστίαση ήταν 758.300- με άλλα λόγια, περίπου το ένα πέμπτο του συνολικού εργατικού δυναμικού της χώρας.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι η πτώση του τζίρου στον τουρισμό σημαίνει ανεργία για δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Αυτοί φέτος θα αρκεστούν στην καλύτερη περίπτωση στο επίδομα ανεργίας, ενώ μέχρι πέρυσι επέστρεφαν τον Οκτώβρη με ένα μικρό κομπόδεμα, το οποίο “έριχναν” στην υπόλοιπη αγορά. Όπως π.χ. στο κατάστημα ρούχων που θα μπορούσε να έχει ο Ελληνάρας μας. Να γιατί ισχύει το χιλιοειπωμένο, πλέον, “ο τουρισμός είναι η ατμομηχανή της οικονομίας”.
“Και τι να κάνω εγώ, φταίει το κράτος/το μνημόνιο/το κεφάλαιο/οι απεργίες/το κακό μας ριζικό”, θα πει πάλι ο υποθετικός μας πρωταγωνιστής. Ίσως, θα του απαντήσω, αλλά μπορείς κι εσύ να παίξεις τον μικρό σου ρόλο. Δώσε οδηγίες σε αυτούς τους κακόμοιρους Ιάπωνες που στέκονται σαν χαμένοι στο Σύνταγμα. Μην κλέψεις τους αφελείς Αμερικάνους στο ταξί, το μπαρ ή το μαγαζί σου με τα σουβενίρ. Μη κεράσεις “μπόμπες” τις Αγγλίδες. Όταν πας κι εσύ διακοπές, στήριξε τις επιχειρήσεις που προσφέρουν ποιοτικές υπηρεσίες σε καλές τιμές. Επιτέλους, μάθε να μαζεύεις τις γόπες σου από την παραλία. Και αν ξέρεις κι εσύ μία Σιμπίλ, πες της φέτος να έρθει στην Ελλάδα για διακοπές.
ΥΓ. Κυριακή απόγευμα, στον ηλεκτρικό. Απέναντί μου μία συμπαθητική ευτραφής κοπέλα, πιθανώς Αμερικανίδα, διαβάζει ένα βιβλίο με τίτλο “Greece’s ‘Odious’ Debt” (“Το ‘απεχθές’ χρέος της Ελλάδας”). Υπάρχουν ακόμα εκατομμύρια άνθρωποι που έρχονται και μας αφήνουν τα πολύτιμα δολάρια και ευρώ τους, όχι μόνο επειδή έχουμε πλούσια ιστορία, ωραίες παραλίες και καλό φαγητό, αλλά επειδή γνωρίζουν ότι έτσι μπορούν να βοηθήσουν – κάτι που μάλλον δεν συνειδητοποιούμε πλήρως εμείς οι ίδιοι. Είναι σύμμαχοί μας, όχι εχθροί. Τουλάχιστον μέχρι να αρχίσουμε να παράγουμε κάτι πέρα από “Rooms to Let”, “Moussaka” και “Syrtaki”, ας τους φερθούμε με ευγένεια και σεβασμό.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.