Δευτέρα, Οκτώβρης, χρυσάνθεμα, παυσίπονο, παυσίλυπο, μούχρωμα, τσιγάρα αμέτρητα, αθετημένες υποσχέσεις, χαρμολύπη, μετακόμιση φίλων κι εγώ περνώ και παίρνω “ό,τι προαιρείσθαι”. Αμετανόητος εραστής των ανθρώπων, οπαδός της αυτοδιάθεσης, φίλος της βροχής, ακόμα πιστεύω στα άστρα κι ας έχουν πεθάνει εδώ και χρόνια.
Δευτέρα, πεισμωμένος καιρός, τυφλή ανθρωπότητα, ανέπαφη επικοινωνία κι εσύ ονειρεύεσαι ακόμα εκείνη τη λυτρωτική βροχή για να μην κρατήσεις ομπρέλα.
Η προσωπική επανάσταση πήγε περίπατο μα γράφουμε ακόμα εκθέσεις ιδεών για την απρόσωπη εποχή μας, “σκέφτομαι και γράφω” για την εγωκεντρική πραγματικότητα που μόνοι μας δημιουργήσαμε.
Χρυσάνθεμα πολύχρωμα στα χωριά σε ασβεστωμένα σπίτια, μια καμινάδα που καπνίζει, μυρωδιά καμένου ξύλου, καμένες και οι ψυχές μας απλώθηκαν πάνω από την πόλη.
“Πλάι μου βαδίζεις σαν δέντρο σκιερό
Κάτω από έναν ήλιο δίχως ηλικία”
Πριν ακόμα φέξει βγαίνω έξω, ελπίζω στη μακαριότητα του πρωινού, κρατώ το λουρί ενός πλάσματος φοβισμένου, το παρηγορώ λέγοντας για τους δικούς μου φόβους -οι φόβοι μας ατρόμητοι γραπώνουν τα πόδια- μια αγέλη μας απειλεί. Το βάζω στα πόδια αγκαλιά με το λευκό πλασματάκι, γελώ με το απρόοπτο, νιώθω ευτυχία που πάλι γλιτώσαμε -ως πότε δεν ξέρω- μαθαίνω μια άλλη γλώσσα ανάμεσα σε ένα σκύλο κι έναν άνθρωπο, αυτός ακούει, εγώ μιλώ κι όλα βαίνουν καλώς στην ανθρώπινη μοναξιά μας.
“Αλλάζει ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο”
Τα άστρα κάθε βράδυ στη θέση τους, η μέρα φέρνει νύχτα, το φθινόπωρο θα δώσει τη θέση του στο χειμώνα, οι μουσικές δίπλα στη θάλασσα, τα χρυσάνθεμα, -ω τα χρυσάνθεμα!- μέχρι το τέλος του μήνα, η φυσική νομοτέλεια εδώ σε όλα και μόνο εμείς απουσιάζουμε! Τόσα χρόνια και δε μαζέψαμε ούτε μια αλήθεια για τα γεράματα! Τόσα χρόνια και δεν ελπίσαμε ποτέ σε κάτι αληθινό! Τόσα χρόνια κι ούτε έναν άνθρωπο δε φορέσαμε κατάσαρκα μήπως και μιλήσουμε την ίδια γλώσσα…
“Μα όσο και να βρέχεις δε θα φοβηθώ”
Δευτέρα, μια εκδρομή, ψευδαίσθηση αθανασίας, παρανάλωμα τα πρέπει, ο καιρός που περνά, εμείς περαστικοί, μουσαφίρηδες, κλειστοί οι αόρατοι κόσμοι, κανείς δεν είδε κανέναν, σωσίβια οι άνθρωποι κι εμείς με μια ανάγκη υπέρμετρη να σωθούμε… από τον εαυτό μας.
Τα σαββατοκύριακα τόσο δύσκολα. Τις υπόλοιπες μέρες δουλεύεις, λύνεις θέματα, φιλοσοφείς, κάνεις το σπουδαίο σε πιο μικρούς ηλικιακά, βάζεις ασκήσεις, κοκκινάδια στα τετράδια, με αίμα μοιάζουν τα λάθη, γράφεις, διαγράφεις, ξεγράφεις! Μια πρόθεση και όλα αλλάζουν!
Άνθρωποι με τους “ανθρώπους τους”, παιδιά που γελούν, εκδρομές, φαγητά, ευχές –λόγια χαμένα- αφανέρωτες σκέψεις στα κεφάλια τους, όλα βαίνουν καλώς, κοινωνικά αποκατεστημένοι, η ζωή σου ζηλευτή, κι ένα τίμημα που πληρώνεις κάθε μέρα. Το κόστος! Θα σου πω κάποια μέρα!
Διαβάζω το πιο ερωτικό ποίημα που γράφτηκε ποτέ! Επιμένω ότι υπάρχεις! Εκείνες με κοιτούν καχύποπτα. Μιλούν για ασυνέπεια. Τη γνωρίζω. Μόνοι άνθρωποι που πιστεύουν στην αυτάρκεια της μοναχικότητας! Πόσο κόντρα στη φύση μας! Η απάντηση είναι πάντα δίπλα μας!
“Γυμνός ο κόσμος όταν κυλιούνται δυο
Από τον ίλιγγο πάνω στη χλόη
Λύνονται οι κάβοι, σαλπάρουν οι ψυχές
Ο χώρος είναι σιωπή και φως μονάχα”
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.