Ζει στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σπούδασε Ιστορία – Αρχαιολογία και Συντήρηση Έργων Τέχνης αλλά εργάζεται στην εκπαίδευση. Πιστεύει στην αυτοδιάθεση των ανθρώπων και στην ελευθερία. Ονειρεύεται ακόμα σαν παιδί κι ελπίζει πως κάποτε θα καταφέρουμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Γράφει όταν οι σκέψεις στριμώχνονται και διεκδικούν χώρο στο κεφάλι της. Έχει πια την πεποίθηση ότι όλοι είμαστε περαστικοί κι έχουμε την ανάγκη να βρούμε άξιους συνταξιδιώτες που θα λέμε μόνο αλήθειες. Αγαπημένες της λέξεις η ουτοπία και η χαρμολύπη. Ίσως γιατί έχει καταλάβει πως αυτό είναι η ζωή.
Γνωριστήκαμε σε μια εποχή με κλειστά παράθυρα και μαύρες πλερέζες. Κι εγώ ναυαγός εκεί προσπαθούσα να περισώσω ό,τι απέμεινε από το ναυάγιο, ελπίζοντας ότι κάπου θα βρω ένα καινούριο πανωφόρι να στολιστώ, να ζε...
Υπάρχουν κι αυτές. Τραγικά όμορφες. Καταδικασμένες μέσα στην πολυφωνία και στην οχλαγωγία. Να δίνουν πάτημα, να συντονίζουν το βηματισμό, να αφήνουν στόματα ορθάνοιχτα. Όμορφα στόματα! Για φίλημα.. Να μοιάζει μ...
Κάθε φορά που πήγαινε στο χωριό και κατεβαίναν στο υπόγειο να βάλουν κρασί από το βαρέλι γκρίνιαζε. "Τι θα γίνεις με αυτές τις κούτες; Θα τα ξεκαθαρίσετε ποτέ; Μόνο χώρο πιάνουν. Αφού δεν τα χρειάζεστε πια να δ...
Έχει ο Μάης κάτι ομορφιές μαχαιριά στη λύπη! Έχει κι απ’ αυτά η ζωή. Ζευγαράκι με τα άλλα. Μήνας ορόσημο. Εδώ συναντιούνται οι κόσμοι όλοι. Μήνας σταυροδρόμι. Έχει και απολογισμούς. Δεν το λες κι εύκολο. Μα πιο...
Μπορώ να σου γράψω τώρα που πέρασαν τα χρόνια και εντέλει δεν έμπλεξα με τα ναρκωτικά. Γαμημένα σαράντα! Ήρθαν γρήγορα κι ας μετρούσα αντίστροφα πάντα. Ήρθαν και προσπέρασαν. Έχω και άσπρες τρίχες στα μαλλιά. Τ...
Έγινες πια μια ανυπόστατη, κερωμένη ανάγκη χωρίς πρόσωπο, χωρίς μάτια, χωρίς στόμα. Μόνο να μιλώ για σένα μπορώ. Τίποτα άλλο δεν έμεινε. Βαλτωμένο νερό οι ώρες που κυλούν γρατζουνώντας το σκοτάδι. Αυλάκια οι γρ...
Δεν ξέρω τι μ΄ έχει πιάσει τις τελευταίες μέρες. Είναι που άργησε φέτος η άνοιξη και τώρα που ήρθε επιτέλους, με κάνει καχύποπτη και δύσπιστη. Μπορεί να φταίει και η πληγή μου που δεν έχει δέσει ακόμα καλά και ...
Σου γράφω, όλο σού γράφω και τίποτα δε λέω. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε, μην ξεχαστούμε και μας πάρει το ποτάμι κι εμάς σαν τους άλλους. Αντιστέκομαι ακόμα. Έτσι θέλω να πιστεύω. Έτσι να ελπίζω. «Σε ποιους αντι...
Έχω δυο σπίτια. Το ένα στεγάζει το σώμα μου, το άλλο τις σκέψεις μου. Το δεύτερο δίνει αέρα στο μυαλό μου, επιβραβεύει τη φαντασία μου, παρηγορεί τις ανασφάλειες μου, κλείνει σε αγκαλιά τους ανομολόγητους έρωτε...
Το 2005 μια παρέα από εικοσιπεντάρηδες που μόλις είχαν επιστρέψει από τις σπουδές τους άνοιγαν πανιά για να κατακτήσουν τον κόσμο της μουσικής. Έδρα τους το Ηράκλειο της Κρήτης. Έχοντας βαθιά ριζωμένη την πεποί...
Τα λόγια είναι σαν την ανεμόσκαλα. Πόσο να στηριχτείς; Πόσο ψηλά να φτάσεις; Θα ‘χεις απώλειες, αναμονές, χασούρες. Φτιαγμένοι από πηλό όλοι. Χωμάτινοι και σπάμε. Τα γκρεμοτσακίσματα στο τσεπάκι μας. Να άλλαζε ...
Τους ανθρώπους τους καταλαβαίνω καλύτερα από τα γραπτά τους. Σα μανιακή μάζευα πάντα σημειώματα και γράμματα. «Σ’ αγαπώ να προσέχεις», «Υπομονή. Ζωή είναι και θα περάσει», «Ήρθα αλλά έλειπες. Θα ξανάρθω», «Συγν...