Τι είδα στο ορφανοτροφείο
Μια άνοιξη διάλεξε θρόνο. Περίλαμπρο, φανταχτερό, ολόχρυσο. Ο καμβάς της ζωής. Πολύχρωμος. Έτσι πρέπει να είναι. Να μη βγάζει νύχια. Να μη δείχνει δόντια. Μονάχα να χαμογελά.
Βρέθηκα στο ορφανοτροφείο. Τι να...
Ζει ο βασιλιάς καρνάβαλος;
Θα μιλήσουν κάποτε οι ζωές. Χωρίς μάσκες και στολές. Χωρίς κολομπίνες και ιππότες. Σε όλη μου τη ζωή έβλεπα μάσκες. Άλλες τις φόρεσα κι εγώ κι έγινα σπουδαίος άνθρωπος. Το απαιτούσαν οι καιροί. Πώς αλλιώς να κα...
Ένα τσιγάρο για το δρόμο
Μπερδεύτηκαν οι μέρες σα κουβάρι. Στραπατσαρισμένες οι σκέψεις βαδίζουν στην κόψη ενός ξυραφιού. Δεν έχω χρόνο. Όλο έτσι λέω για να ‘χω ένα άλλοθι να τρέχω. Οι σόλες των παπουτσιών μου διαγράφουν πορείες με γρ...
Ο Βαλεντίνος είναι νεκρός
Ορκισμένη εχθρός του Βαλεντίνου. Βλέπεις, δεν τα είχα και ποτέ καλά με τους Αγίους. Δεν τα πήγα ποτέ καλά και με τα κομμένα τριαντάφυλλα, τα ραβασάκια, τα σοκολατάκια καρδούλες και όλα τα κόκκινα, φανταχτερά πε...
“Έχε το νου σου στο παιδί”
Μέσα στο χειμώνα δειλά- δειλά ξεπρόβαλε ο ήλιος εδώ και κάμποσες μέρες. Στα παγκάκια λιάζονται τα 16χρονα και ανταλλάζουν λόγια αγάπης. Δεν έχω πιο όμορφη και ατόφια αλήθεια! Όλα τα άλλα μυρίζουν καμφορά και να...
Άνθρωποι μονάχοι
Τους έχεις δει πώς γελάνε; Τη γη τραντάζουν. Έχουν τη μπαμπεσιά της ευτυχίας. Τη μασκαρεμένη δυστυχία που στην πλασάρουν με στυλ και στη βαπτίζουν ευτυχία. Δε ζήλεψα άλλο πράγμα στη ζωή περισσότερο από αυτό! Να...
Οι αγρότες είναι χωριάτες
Είχαν πάντα αυτό τον απαξιωτικό χαρακτηρισμό να τους συνοδεύει. Κι εμείς που ήμασταν και παραμένουμε παιδιά τους είχαμε γονείς με ρόζους, βρώμικα νύχια και πληγιασμένα χέρια. Κοιτούσα τα χέρια του πατέρα μου, σ...
Σιγά μην κλάψω! Σιγά μην φοβηθώ!
Ιούλιος 1999! Ζέστη αφόρητη. Δύσκολο αλλά συναρπαστικό καλοκαίρι. Αποκούμπι τα νιάτα, η δροσιά, η φρεσκάδα. Η ελπίδα εμβληματική ανέβαινε μια ανηφόρα «γελαστή» και κραύγαζε αιωνιότητα, «για πάντα», έρωτα! Μην τ...
Αν είχαμε ποτέ μια ευκαιρία
Αν είχαμε ποτέ μια ευκαιρία θα νοίκιαζα μια μονοκατοικία δίπλα στη θάλασσα και θα φύτευα βασιλικούς σε γλάστρες για να στολίσω τη ζωή μας. Θα άφηνα ανοιχτές τις πόρτες και ορθάνοικτα τα παράθυρα να μπαίνουν οι ...
Venceremos με σκόρπιες κουβέντες
Τα τσογλάνια που μας αγάπησαν
Μεγάλο τσογλάνι είσαι. Μου άφησες αμανάτι δυο καινούριες ρυτίδες που τις λέω έκφραση. Δε θα σου πω και για τις τρικυμίες μέσα μου. Είμαι άνθρωπος που της παλεύω. Παίρνω ανάσα βο...
«Άγιε Βασίλη ήσουν σκέτη λέρα»
Πόσες και πόσες ελπίδες στηρίξαμε πάνω σου! Και να τα γράμματα και οι ευχές και οι απαιτήσεις! Ο μολυβένιος στρατιώτης, το κόκκινο τρενάκι, το καρουζέλ, τα επιτραπέζια, το ξύλινο αλογάκι! Και οι αγωνίες βουνό ν...
Χάρηκε η καρδιά μας πολλά Αλκίνοε
Πάντα θα ξημερώνει. Έτσι άρχισε το ταξίδι. Με μια υπόσχεση ελπίδας, αισιοδοξίας, επανάστασης. Τις αγαπούμε τις μικρές και μεγάλες επαναστάσεις οι άνθρωποι. Εκείνες που ξεκινούν από το λόγο, ακουμπούν τις καρδιέ...