Γιορτινός Μονόλογος
Οι σκέψεις μου δεν έχουν αιτία. Γίνονται λέξεις κι ύστερα χάνονται σαν ήχοι μακρινοί και απροσπέλαστοι. Κανείς δεν ακούει!
Έχεις δει τη θάλασσα να απλώνεται και να μην τελειώνει πουθενά; Έχεις δει το χρώμα π...
Η φλυαρία της Κυριακής
Την κοιτάζω από το πρωί. Λουρί και θήκη δερμάτινη σαν εκείνες που κρατούσαν οι τουρίστες όταν περνούσαν τα καλοκαίρια από το χωριό. Nikon του ’84. Κειμήλιο που αναπαύεται στο ραφάκι με τα αναμνηστικά. Καταδικασ...
Τα υπόλοιπα είναι σιωπή (Άμλετ)
Είχα χρόνια να σε δω κι ας μέναμε στην ίδια πόλη. Ένα καιρό μοιραστήκαμε και το ίδιο σπίτι κι ύστερα εσύ γύρισες στα πάτρια εδάφη κι εγώ άλλαξα σπίτι.
Αλήθεια, είχα πολλά χρόνια να σε δω. Κάπου χαθήκαμε, μπε...
Σας σερβίρω ένα παραμύθι
Μια φορά κι έναν καιρό...
Μεγαλώσαμε εν μέσω δακρύων και στεναγμών. Ενηλικιωθήκαμε στην αυγή μιας εποχής πολύχρωμης με δαντέλες και περιτυλίγματα. Φορέσαμε κοθόρνους και φανταχτερά ρούχα, ανίκανοι να αλλάξουμε...
“Το μεγάλο μας τσίρκο”
Mην τους αγγίζετε τους νεκρούς. Μην τους ακουμπάτε γιατί αν ξυπνήσουν θα μας πνίξουν με το αίμα τους που κάποτε πίστεψαν πως χύθηκε δίκαια και συνετά. Κλείστε τα στόματα και μαζέψτε την έπαρσή σας. Δε δικαιούστ...
Μαμά γερνάω
Πάντα μου άρεσε με κόκκινα μαλλιά. Ταίριαζαν με το πάθος της. Έκαναν κοντράστ με τη μελαγχολία των ματιών της. Πόσο αγάπησα τα μελαγχολικά μάτια! Κι ας χαμογελούσε το πρόσωπο. Τα μάτια είναι αυτόνομα. Εκεί να κ...
Κάνε ησυχία! Η ανθρωπότητα κοιμάται
Βάλαμε και σύνορα. Και φράχτες στις καρδιές μας. Μοιράσαμε τον κόσμο λες και είναι τσιφλίκι μας. Σέρνει μια λύπηση η ουρά των ανθρώπων. Λύπηση και στωικότητα. Να παραδίδεις την τύχη σου στο τυχαίο! Φαντάσου παρ...
Αγάπα έτσι κι εσύ αν τολμάς
Είναι κάποιες μέρες άγριες. Κάποιες νύχτες περισσότερο. Βρίσκεσαι στο μηδέν. Με μουδιασμένα μάτια παρακολουθείς. Με ανοιχτά, ορθάνοιχτα αυτιά ακούς λέξεις. Οι λέξεις πονάνε. Οι άνθρωποι σε πονάνε περισσότερο. Ο...
Τα όμορφα ρακοκάζανα όμορφα καίγονται
Στην Κρήτη είμαστε φωνακλάδες. Άνθρωποι της υπερβολής. Αγαπάμε πολύ, κλαίμε περισσότερο, τραγουδάμε συνέχεια, ψάχνουμε αφορμές να σμίγουμε, να γλεντάμε, να λέμε μαντινάδες, να μετουσιώνουμε τον πόνο και τη χαρά...
Οι φυλακές είναι μέσα μας
Μου είπαν πως φοβήθηκες. Φορούσες τις χειροπέδες στα χέρια και πήγαινες για εκτέλεση. Ποιον θα εκτελούσαν μέσα στη νύχτα; Στον τοίχο στήνουν τα ξημερώματα λίγο πριν την ανατολή. Να βλέπεις το φως που έρχεται κα...
Ο θάνατος είναι φασίστας
Δεν πίστεψα ποτέ στον παράδεισο. Μύριζε φόβο. Ούτε και στην κόλαση. Είχε ακυρωμένα όνειρα. Και τα δυο στο τώρα. Ήθελα η ζωή να νικά πάντα. Να παραμερίζει το θάνατο, να τον ποδοπατά και να σηκώνει σημαίες. Να σμ...
Γράμμα ενός έφηβου
Είπα να σου γράψω τώρα που ακόμα προλαβαίνω γιατί την επόμενη εβδομάδα έρχεται η κόλαση. Έτσι λένε τουλάχιστον και δεν ξέρω μήπως τελικά είναι υπερβολικοί πάλι. Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος μάλλον κάτι παθαίνει στα...