Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω
Το ξέρω πως φοβάσαι. Όταν μικραίνει η μέρα μεγαλώνουν οι φόβοι. Αρχίζεις τους εσωτερικούς μονολόγους. Εκείνους τους μεγάλους, τους ατέρμονους. Την ώρα που σουρουπώνει. Αλλάζεις κι εσύ χρώματα, σκοτεινιάζεις...
«Εγώ συνήθως πέθαινα από αγάπη»
Οκτώβρης. Ζακετούλα, κλειστά παπούτσια, μαλλιά ριγμένα στη ράχη, "πικέ" κουβερτούλα, αλλά παράθυρο ανοιχτό. Η μάνα μου αγόραζε πάντα "πικέ" κουβέρτες. Σε όλα τα χρώματα, τα σχέδια, τα μεγέθη! Το στρωσίδι για τη...
Φάνης Καρούσος: «Ζωή που δε μοιράζεται τι να την αποκάμεις»
Με το Φάνη βρεθήκαμε ένα απόγευμα του Ιουλίου σε ένα χωριό της Κρήτης. Από εκείνα τα ξεχασμένα χωριά που ο χρόνος έχει σταματήσει, οι άνθρωποι βεγγερίζουν, τα λιγοστά παιδιά παίζουν στο δρόμο και όλα κυλούν ήρε...
«Γύρω σε κάθε βλέμμα το συρματόπλεγμα»
- Σαν σήμερα, Δημήτρη. Θυμάσαι; Σαράντα πέντε χρόνια από τότε.
- Θυμάμαι. Ετοιμαστήκαμε όλοι βιαστικά. Πώς πέρασαν τα χρόνια!
- Στο σκαλοπάτι καθόμουνα. Με το νυφικό. Κάτασπρο, μακρύ, φαρδύ για να χωράει την ...
Να λείπεις- Δεν είναι τίποτα να λείπεις…
Μήνες σε αναμονή. Ξέρεις πώς είναι; Να σε βάζεις σε αναμονή, να σε περιμένεις, να κοιτάζεις από το μισάνοιχτο παραθύρι, να κάνεις ησυχία μήπως και σε ακούσεις, να σταματάς την καρδιά σου, να την πηγαίνεις αργά,...
25η Μαρτίου…
Ως μαθήτρια δεν είχα πάρει μέρος ποτέ στην παρέλαση.
Συμμετείχα στις πρόβες κι ύστερα τελευταία στιγμή άλλαζα γνώμη κι έκανα την άρρωστη. Χάναμε βλέπεις το μάθημα με το Στρατάκη οπότε δήλωνα κι εγώ φανατική ...
Όσα δεν είπαμε
"Θα βλέπαμε ταινίες το χειμώνα. Θα πηγαίναμε εκδρομές την άνοιξη. Θα ονειρευόμασταν το καλοκαίρι. Θα κλωτσούσαμε φύλλα ξερά το φθινόπωρο. Θα μιλούσαμε με σιωπές μακρόσυρτες, ατελείωτες! Ο έρωτας και οι σιωπές τ...
«Θα στα πω όλα με την ποίηση»
«Μπήκε η άνοιξη μα δεν ήρθες. Με γέλασες. Και κάθε που αλλάζει η εποχή θυμάμαι τις υποσχέσεις σου. Αδειανό μπουκάλι. Ο χρόνος που περνά. Δε γερνούν οι λύπες. Γυρνούν και ξαναγυρνούν σαν τα τρένα... Δεν έχω άλλο...
Εγώ, ο κανένας!
Στη μέση της εβδομάδας. Έκκεντρο, βαρύκεντρο, ορθόκεντρο, περίκεντρο, παράκεντρο! Σχεδιάζει ο Θοδωρή, παλεύω να τα ξεκαθαρίσω. Η παράνοια της φιλολόγου που αγαπά τα μαθηματικά, γελούν οι υπόλοιποι, αγχώνομαι εγ...
Αφού κάποιοι άνθρωποι είναι ο τόπος μας, εμείς γιατί ζούμε στην εξορία;
Άφησε με να σ’ αγαπώ! Δεν ξέρω άλλο τρόπο να ορίζω τη ζήση μου. Δεν έχω άλλο τρόπο να αντέχω τους χειμώνες, τα καύματα, τα αστραπόβροντα, τις προδοσίες. Δεν έχω άλλο τρόπο να τακτοποιήσω τις νεροποντές μέσα μου...
Τις Κυριακές οι άνθρωποι είναι εξομολογητικοί…
Κυριακή. Θυμήθηκα εκείνο το απόσπασμα από το Βακαλόπουλο : "τις Κυριακές οι άνθρωποι είναι εξομολογητικοι, αισθάνονται ότι αν δεν τα βγάλουν όλα, θα παραιτηθούν μια για πάντα από τις επιθυμίες τους..."
Κυρια...
«Ὄχι, δὲν εἶμαι λυπημένη. Σὲ σωστὴ ὥρα νυχτώνει.»
Πέμπτη, τελευταία μέρα, αλλιώτικη μέρα, βροχερή μέρα, μια αράχνη στη γωνιά, άπλυτα πιάτα στο νεροχύτη, τρύπια παπούτσια, τρύπιες καρδιές, η ελπίδα και ο πόνος που σου αφήνει, ασιδέρωτα τα ρούχα, τσαλακωμένοι φό...