«Γκρεμνά είναι εμάς οι τόποι μας»
Είναι κάποιοι τόποι που φεύγεις μα πάντα γυρνάς. Είναι και κάποιοι άνθρωποι που ζουν σε κακοτράχαλους τόπους μα δεν έχουν γωνίες μήτε εσοχές. Και μυρίζουν θυμάρι, φλισκούνι και μαλοτίρα και οι τόποι και οι άνθρ...
Ο Καζαντζάκης ζει στη Μυρτιά!
«Κι οι παιδικές ακόμα θύμησες που ξεπετιούνται ολούθε πληθαίνουν τον πόνο· μια κρούστα χοντρή έχει περιτυλίξει την ανεβάλλουσα ψυχή μας και την έχει ακινητήσει σε καμπούρες και ζάρες και συνήθειες εξευτελιστικέ...
Η συνοικία της Αγίας Τριάδας Ηρακλείου γέμισε έργα τέχνης
Η Αγία Τριάδα ή αλλιώς το "παλιό Ηράκλειο" ή όπως ήταν γνωστή κάποτε η "ξύλινη ντάμπια" που κάποτε έσφυζε από ζωή. Σήμερα η περιοχή παραμένει μια γραφική αλλά προβληματική γειτονιά. Στην οδό Ντεντιδάκηδων απλων...
«Θα ορμήξω στο δρόμο, θα κάψω την πόλη»*
Ιούλιος. Περνούν οι μήνες και παίρνουν. Για τον καθένα ορίζονται αλλιώτικα. Αλμυρίκια. Αλμύρα. Νερό θαλασσινό. Μισό φεγγάρι. Κουβέντες αδελφωμένες. Φιλιωμένες σκέψεις. Δε μας φοβάμαι τώρα! Με ήλιο καθυστερούμε ...
Αγάπα μωρέ μπάσταρδε
Φαντάσου μια ζωή να ‘χεις προξενητάδες. Να θέλουν να σε σμίγουν με φόβους. Να σε ζευγαρώνουν με θυμούς. Χεράκι κρατιούνται αυτά τα δυο. Σα ζευγαράκι που ερωτεύτηκε μέσα στο χειμώνα. Δυνατοί οι έρωτες του χιονιο...
Ξά σου! (στην εξουσία σου)
Παρασκευή βράδυ. Τρελή! Φεύγει. Μένει. Αέρας. Αεροδρόμια. Να κάνει μια τρέλα. Σαν από εκείνες που έκανε νέα. Που νόμιζε ότι θα μείνει έτσι για πάντα. Μέχρι που μέτρησε ρυτίδες, άσπρες τρίχες στα μαλλιά, κίτρινα...
Κύριε, σας αγαπώ!
Ο Δημήτρης είναι δάσκαλος θεατρικής αγωγής. Είναι και σκηνοθέτης. Είναι και συγγραφέας. Είναι και καλός, πολύ καλός δάσκαλος! Κι αυτό είναι το σπουδαιότερο. Έχει όραμα, όρεξη, αγάπη, αγωνία, έμπνευση. Ζηλεύω πο...
«Σαν να ‘μουν άλλος κι όχι εγώ»*
Ιούνιος. Ζέστη. Θα βγω. Δε θα βγω. Να πάρω καπέλο. Δε θα πάρω. Με πνίγει. Όλα με πνίγουν. Μόνιμη θηλιά. Φιλοξενούμενος στο σώμα μου. Πρόσφυγας στη ζωή. Φτάνω μέχρι την πόρτα. Ξεκλειδώνω. Κλειδώνω πάλι. Αύριο. Α...
Γιατί γράφω;
Είμαι δέκα. Έχω μια τρύπα στην καρδιά. Δε με χωρά ο τόπος. «Να μεγαλώσω, θεέ μου!» Δε με χωρά ο κόσμος. «Η στόφα του ανθρώπου φαίνεται από τα μικράτα του». Πιο μεγάλη αλήθεια δεν άκουσα ποτέ. Πνίγεσαι σε μια στ...
Άσπρα σεντόνια
Το σπίτι της ήταν χαμηλοτάβανο. Δυο δωμάτια, κουζίνα και κρεβατοκάμαρα. Σαν πέθανε ο παππούς αρνήθηκε να ξαναμπεί στο δωμάτιο τους. Η μάνα μου έλεγε πως φοβόταν να ξαπλώσει σ’ εκείνο το σιδερένιο κρεβάτι που μο...
Αγάπη δε μη έχω ουδέν ειμί*
*αν δεν έχω αγάπη δεν είμαι τίποτα
Τέσσερις μέρες στην πρωτεύουσα. Ταξίδι δώρο από αγαπημένα πρόσωπα. Με ήθελαν μαζί τους. Συνταξιδιώτισσες στην πολυκοσμία, τη βουή των δρόμων, στην κάψα του καλοκαιριού. Είν...
Ο παππούς μου σταύρωσε το Χριστό!
Μεγάλωσα σε ένα πεδινό χωριό της Κρήτης μακριά από την πρωτεύουσα. Διακόσιες ψυχές από τις οποίες σαράντα ήταν τα παιδιά. Πολύτεκνες οι περισσότερες οικογένειες. Στην αρχή νόμιζα ότι τους άρεσαν τα παιδιά και ...