Οπισθόφυλλο

«Τι καλά που ‘ναι στο σπίτι μας τώρα που έξω πέφτει χιόνι! Το μπερντέ παραμερίζοντας τ’ άσπρο βλέπω εκεί σεντόνι να σκεπάζει όλα τα πράγματα, δρόμους, σπίτια, δένδρα, φύλλα. Πόσο βλέπω μ’ ευχαρίστηση μαζεμέν...

Δεν ήταν τόσο εύκολη. Μετά από τρεις μήνες πολιορκία η ωραία περιστερού εξακολούθησε ν’ απαντάει το ίδιο: “Εγώ δεν είμαι απ’ αυτές”. Αλλά ποτέ δε σταμάτησε να δέχεται τα μηνύματα ή να πηγαίνει στα ραντεβού που ...

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Γιώργο, έναν καλοκάγαθο αστυφύλακα μιας κάποιας ηλικίας που έπαιρνε σύνταξη σε λίγο. Απ’ αυτόν μαθαίναμε στο κρατητήριο, όπου οι εφημερίδες απαγορεύονταν αυστηρά, τα σημαντικά διεθνή γεγο...

Είναι επειδή είμαστε παρέα με το παιδί κι αμέτρητες φορές- αγκαλιά απ’τη μέση μετρήσαμε τ’άμέτρητα τ’άστρα και κείνα που λέγανε για καλύτερα χρόνια τα φάγαμε βγάζοντας κουβάδες με νερό για να μπορούν να τα...

  Δεν χρειάζεσαι λιπ-στικ Δεν χρειάζεσαι μακιγιάζ Δεν χρειάζεσαι να χαμογελάς για το χατίρι κανενός φωτογράφου Δεν χρειάζεσαι αυτοεπιβεβαίωση για την σεξουαλικότητά σου Δεν χρειάζεσαι τολμηρ...

Αγγίζω το στόμα σου, με το δάχτυλό μου αγγίζω το περίγραμμα του σώματός σου, το σχεδιάζω σαν να το δημιουργεί το χέρι μου, σαν το στόμα σου να μισανοίγει για πρώτη φορά και αρκεί να κλείσω τα μάτια μου για να τ...

Μια νύχτα πήρα την ομορφιά στα γόνατά μου και τη βρήκα πικρή και τη βλαστήμησα οπλίστηκα ενάντια στη δικαιοσύνη. Δραπέτευσα... Ω μάγισσες, μιζέρια, μίσος εσείς θα διαφυλάξετε το θησαυρό μου. Κατόρθωσα να σ...

Σ’ έναν καπιταλιστή δεν πρέπει ποτέ να λες: «αχ, σας παρακαλώ, θα μπορούσατε λιγάκι να μου κάνετε λίγο χώρο ν’ αναπνεύσω κι εγώ; θα μπορούσατε να είστε λίγο πιο καλός, με λίγη περισσότερη κατανόηση; Ας συμφωνήσ...

Ο Ερνέστο Γκεβάρα δεν πέθανε για μιαν απλή ανύψωση του βιοτικού επιπέδου των φτωχότερων λαών. Για μένα και πιστεύω για πολλούς, στην πραγματικότητα για εκατομμύρια πρόσωπα και κυρίως για τους νέους που θρήνησαν...

Μια μέρα θα με πουν φακίρη μεσ' απ’ το στήθος μου έβγαλα κόκκινα περιστέρια μεσ' απ’ τα μάτια μου καπνό πέρασα ξίφη στα όνειρά μου διέπραξα κλοπές δι’ υποβολής από αγάπη, σας τ’ ορκίζομαι, από τύψεις ίσως ...

Ήταν πριν πολλά χρόνια, τότε που οι άνθρωποι δεν είχαν ακόμα χωριστεί σε πλούσιους και φτωχούς κι όλα πάνω στη γη ήταν μικρά, στενά και λίγα. Τα σπίτια μας ήταν μικρά, τα μαγαζιά ήταν μικρά...

Όλα τα ζώα που κάποτε με συντρόφεψαν και τα συντρόφεψα στη ζωή μου που κοιταχτήκαμε ώρες ενώπιος ενωπίω στα μάτια (η Τιτίνα, ο Φρεντ, η Αραπούλα) όταν γίνεται θλίψη έρχονται απ' όλα τα σημεία του χρόνου...