Ψιλο-λόγια

Που δεν χρειάζεται να πεις τίποτα γι΄αυτόν. Τον αγαπάς χωρίς να περιμένεις αντίκρισμα.

Οι δικές σας καταλήψεις... στην τηλεόραση, στις πορείες και τις διαδηλώσεις, στους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, στο ρατσισμό και τα στερεότυπα ,στην τρομοκρατία της κάθε εξουσίας, σε κάθε πτυχή της καθημερινής μας ζωής.

Για μένα, ευτυχία είναι να νιώθεις ζωντανός. Να ζεις έντονα την κάθε στιγμή, απόλυτα και χωρίς όρια. Να γελάς, να κλαίς, να θυμώνεις, να τσαντίζεσαι, να συγχωρείς, να αγαπάς ή να μην αγαπάς, να χορεύεις, να μην μπορείς να πάρεις τα πόδια σου, να πέφτεις, να σε σηκώνουν ή να σηκώνεσαι, να ξαναπέφτεις. Να υπάρχεις!

Κανείς δεν είναι ευτυχής, αλλά και κανείς δεν κάνει τίποτα γι' αυτό..

Τι βλέπουμε και τι προλαβαίνουμε να αντικρύσουμε και να επεξεργαστούμε καθημερινά από τα μυριάδες ερεθίσματα που δεχόμαστε; Τι υπάρχει που δεν μπορεί να ξανακριθεί για έλεγχο πιστότητας περιεχομένου; Τι δεν διακινδυνεύεται από το άλφα έως το ωμέγα;

Η αλήθεια είναι ότι όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Ο χαρακτηρισμός «άνθρωπος» αντικαταστάθηκε από τους χαρακτηρισμούς κοντός ή ψηλός, χοντρός ή λεπτός, έξυπνος ή ανόητος, όμορφος ή άσχημος...άσπρος ή μαύρος.

Υπάρχουν στιγμές στην ζωή που νιώθεις ότι σου κόβεται η αναπνοή. Απότομα και ασυναίσθητα για ελάχιστα δευτερόλεπτα νιώθεις ότι δεν μπορείς να πάρεις ανάσα.

Καθημερινά δεχόμαστε συμβουλές από φίλους, από μεγαλύτερους, από τους γονείς ακόμα και από ξένους. Συμβουλές για την αγάπη, τη φιλία, μία διαλυμένη σχέση, μία ερωτική απογοήτευση, τις σπουδές, το μέλλον μας ακόμη και ολόκληρη τη ζωή μας. Ποιες κρατάμε όμως και ποιες προσπερνάμε σαν να μην τις ακούσαμε ποτέ;

"Μερικές φορές σκέφτομαι πώς μπορεί κάποιος να επινοήσει ένα βιβλίο, έναν πίνακα, μια συμφωνία ή ένα άγαλμα που μπορεί να συναγωνιστεί μια σπουδαία πόλη. Δεν γίνεται! Κοιτάζεις γύρω και κάθε δρόμος, κάθε λεωφόρος, έχει τη δική της μορφή τέχνης".

Φέτος τα παιδιά δεν ζητούν παιχνίδια.

Βλέπω λόγια σε τοίχους, άνθρωποι βουτάνε ένα σπρέι και γράφουν βασανίζομαι...