Ψιλο-λόγια

Μία στήλη, ελεύθερης, ανήσυχης και ευαίσθητης γραφής

«Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι»

Βρέθηκε εκεί ένα απόγευμα τη στιγμή της δύσης. Θυμήθηκε πως κάποτε πίστευε πως αυτό το χρώμα πρέπει να έχει ο θάνατος. Πορφυρό, άλικο, βαθύ σαν αίμα. Από εκείνο το βράχο έπαιρνε σάρκα και οστά και η μνήμη. Η μν...

Ένα ιδιότυπο μάθημα ιστορίας

Το μουντιάλ του '74  το “έζησα” μέσα από τα ασπρόμαυρα αφιερώματα της ΕΡΤ με τη χαρακτηριστική φωνή του Αλέκου Θεοφιλόπουλου. Έτσι, δεν μπορούσα να διακρίνω το φανταχτερό πορτοκαλί των Ιπτάμενων Ολλανδών του Κρ...

«Αν σ’ αγαπήσω κι άλλο χάθηκες»*

Θέλω να με δεις, όχι να με κοιτάξεις. Δεκάδες  μάτια έχουν πέσει πάνω μου και δεν είδαν τίποτα. Να μη σου πω τίποτα κι εσύ να τα καταλάβεις όλα. Μη με αφήνεις να νιώθω σαν καρέκλα, σαν τραπέζι, σαν σπίτι που το...

«Η μοίρα των ανθρώπων είναι ο θάνατος. Η μοίρα των θεών είναι η λήθη.»*

Μόνο αυτός με κλονίζει έτσι. Πρόσωπα χλωμά, φιγούρες που σέρνουν αιώνες στην πλάτη, χέρια ρυτιδιασμένα, άνθρωποι που άσπρισαν τα μαλλιά τους σε ένα βράδυ. Με συγκλονίζει το «για πάντα» και το «ποτέ πια». Μόνο ε...

«Που πήγαιναν τα τρένα που όλο φεύγαν»

Πενθώ τα χρόνια που έφυγαν και τα άλλα που θα ‘ρθουν με αδειανές καρέκλες και γεμάτα ποτήρια μνήμης «στην υγειά μας». Στην απουσία μετρά λάθος η αγάπη. Πενθώ τα χαμένα, τα ανείπωτα, τα ειπωμένα, τα χαλασμένα, ...

Το ποδήλατο που περιμένει

Το ακουμπισμένο ποδήλατο στα κάγκελα πολυκατοικίας, δεν διαφέρει σε τίποτα από ένα ξεχασμένο παλιοσίδερο σε ταράτσα. Ακούνητο, σκουριασμένο, λεκιασμένο από τη βροχή, μ' ένα λευκό παραπεταμένο πανί να καλύπτει τ...

Για σένα! Μόνο για σένα γράφω ποιήματα

  Χρόνια σ’ αγαπώ! Όλοι το ξέρουν και μόνο εσύ το αγνοείς. Το όνομα σου χαϊδεύει χιλιάδες αυτιά. Και ούτε μια φορά δεν κατάφερα να πάρω απόσταση ασφαλείας από σένα. Βλέπεις, όταν οι άνθρωποι μεγαλώνουμε...

Διαδρομές #01

"Θέλεις να με σκλαβώνεις σαν αντικείμενο". Μια κοπέλα διαβάζει μήνυμα που της έστειλαν, καθώς περπατά, σε απόσταση θέας, παράλληλα με τις γραμμές του ηλεκτρικού. Συνεχίζει με ειρωνικό μειδίαμα που προδίδει αυτο...

«Παρακαλώ, γυναίκες, μην κλαίτε»*

Εφηβικά λευκώματα. Καταχωνιασμένες όλες οι ενοχές σε ένα ξύλινο κουτί που μυρίζει ψυχή. Βαμμένα νύχια σαν ουράνια τόξα σε δάχτυλα που χάιδεψαν εραστές, παιδιά, εγγόνια! Γυναίκες που έτρεξαν πιο γρήγορα από το κ...

Ο Μενέλαος Λουντέμης για την κηδεία του Κ. Παλαμά

Στο βιβλίο του Μ. Λουντέμη «Ο Εξάγγελος», όπου ο συγγραφέας αναφέρετε στον ποιητή Άγγελο Σικελιανό, περιγράφει πως έζησαν οι ίδιοι, αλλά και ο πνευματικός κόσμος της Αθήνας και ο απλός λαός γενικότερα τη συγκλο...

«Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την αυγή»

4.30 π.μ! Αυτή την ώρα πάντα κάτι συμβαίνει. Κάτι σπρώχνει τη μνήμη μου ετούτη τη χρονική στιγμή και σε φέρνω μπροστά. Αστραπές, βροντές, κεραυνοί, σταγόνες! Μου γράφει ότι φοβάται. Της γράφω εκείνο που λέγα...

Και ο ουρανός συνέχισε να κλαίει..

Όταν ερωτεύεσαι, νομίζεις πως ο χρόνος σταματά. Όλα γύρω σου από ασπρόμαυρα γίνονται έγχρωμα. Η βροχή γίνεται ήλιος και ο ήλιος γίνεται ένα φωτεινό χαμόγελο πάνω από το κεφάλι σου, για να σου θυμίζει ότι όλα τα...