Η Ρενάτα Καπετανάκη είναι ένα πλάσμα αεικίνητο, φωτεινό με κάποιες “σκοτεινές”, αλλά σύμφωνες με το γούστο μου επιρροές, ταλαντούχο σίγουρα και πολύ επικοινωνιακό. Τις πολύ πρόσφατες Παρασκευές την βρίσκουμε στο Booze Cooperativa να υποδύεται ένα παιχνιδιάρη και όχι μόνο ρόλο, που ακούει στο όνομα Freekey.
Μίλησε μας για την παράσταση Freekey. Έχεις αναλάβει την σκηνοθεσία κι έχεις γράψει τα κείμενα μαζί με την Άννυ Θεοχάρη. Πώς προέκυψε η ιδέα και ποιος είναι ο στόχος της παράστασης, αφού, όπως είδαμε από το δελτίο Τύπου, «ζητά» και την προαιρετική συμμετοχή του κοινού;
-Όλο το σενάριο είναι βασισμένο στον χαρακτήρα της Φρίκης, ενός alter ego δικού μου, που στη φαντασία μου μεταφράζεται ως ένας θηλυκός τζόκερ. Έτσι η Φρίκη ανακάλυψε τον άλλο της εαυτό, ένιωσε ελεύθερη κ έφτιαξε μια συμμορία, ώστε να καταφέρει να μεταδώσει τις ιδέες της. Το κάνει μ’ έναν παράδοξο τρόπο βέβαια, όχι και τόσο ειρηνικό, αφού μπαίνει μέσα στο μαγαζί με όπλα και αιχμαλωτίζει το κοινό, τους μουσικούς και φυσικά την Ντίβα. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα. Όλο αυτό προέκυψε απ’ την ανάγκη μου να κάνω κάτι που να μ’ αντιπροσωπεύει και να μπορέσω να συνδυάσω σε μία παράσταση το θέατρο, την ζωντανή μουσική και τον χορό.
Η ιδέα μου ήρθε το 2013 και μαζί με την Άννη Θεοχάρη και τον Αποστόλη Μπουρνιά (κρουστά) αρχίσαμε να του δίνουμε μορφή μέσα από τα κείμενα και την επιλογή των τραγουδιών. Όλη η παράσταση έχει διαδραστικό χαρακτήρα, η Φρίκη απευθύνεται στο κοινό, του ζητάει τη γνώμη του και την βοήθειά του και παροτρύνει -με τον τρόπο της – ν’ ασπαστούν την φιλοσοφία της, ν’ αποδεχτούν τον άλλο τους πιο “τσαλακωμένο” εαυτό και να νιώσουν ελεύθεροι. Γι’ αυτό και η παράσταση ονομάζεται Freekey που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει Κλειδί της Ελευθερίας.
Η Freekey, μαζί με τους δύο πιστούς ακόλουθούς της (freekoula) προσπαθούν να σαμποτάρουν την Σαρλότ Ντιβέ, μια καλλιτεχνική περσόνα, μια ντίβα! Γιατί επιλέγεις να μεταμορφώσεις μια ντίβα σε κάτι άλλο; Ποιο μήνυμα θες να περάσεις μέσα από αυτή την ιστορία;
– Η Φρίκη ως “κακό” κλοουνάκι είναι ουσιαστικά ένας αντιήρωας. Κανένας αντιήρωας δεν μπορεί να σταθεί, αν δεν υπάρχει ο ήρωας και το αντίστροφο. Είναι η κλασσική ιστορία του καλού και του κακού. Του άσπρου και του μαύρου. Αυτός είναι και ο ρόλος της Ντίβας σ αυτή την ιστορία. Το αστείο βέβαια είναι, ότι μέχρι το τέλος της παράστασης το κοινό είναι ελεύθερο ν’ αποφασίσει ποια απ’ τις δύο είναι το άσπρο και ποια το μαύρο. Μία ”Ντίβα” κατά την άποψή μου κουβαλάει πίσω της μια ολόκληρη βιομηχανία που της υποδεικνύει πώς να σταθεί, πώς να ντυθεί, πώς να μιλήσει και τι πρέπει ν’ ανεχτεί και το έχουμε δει κι αυτή την περίοδο με τα σκάνδαλα του Χόλιγουντ, πώς τόσο ταλαντούχες γυναίκες, με τόσο μεγάλες καριέρες αναγκάστηκαν κάποια στιγμή να υποστούν όλο αυτό τον εξευτελισμό, ώστε να καταφέρουν να ξεκινήσουν την πορεία τους. Γι’ αυτό και η Φρίκη επέλεξε μια Ντίβα για το καινούριο μέλος της συμμορίας της για να της αποδείξει ότι, αν αποδεχτείς τον πραγματικό εαυτό σου, και τον αγαπήσεις και δουλέψεις σκληρά, δεν χρειάζεται να κάνεις καμία υποχώρηση ούτε σε ανθρώπους ούτε σε στερεότυπα.
Tο σενάριο έχει βασιστεί σε δικά σου βιώματα;
– Η ιστορία που έχω πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου είναι, ότι η Φρίκη ήταν ένα κανονικό κορίτσι, όπως εγώ, και επειδή δεν άντεξε την σκληρή πραγματικότητα μεταλλάχθηκε σε κάτι άλλο, για να μπορέσει να δει τα πράγματα με άλλο μάτι και να τα διαχειριστεί. Οπότε όλο το σενάριο κρύβει από πίσω αυτή την σκέψη.
Το να σκηνοθετείς τον εαυτό σου δεν είναι δύσκολο;
– Πάρα πολύ, ειδικά για μένα γιατί δεν το είχα ξανακάνει. Γι αυτό και είμαι πολύ τυχερή που συνεργάζομαι με την Κάλλια Θεοδοσιάδη, η οποία έχει επιμεληθεί τις χορογραφίες, αλλά και τον Λουκά Γιαννακίτσα που έχει κάνει την ενορχήστρωση των τραγουδιών. Επειδή στην παράσταση συνδυάζονται το θέατρο, η ζωντανή μουσική και ο χορός, χωρίς τους συνεργάτες μου δεν νομίζω ότι θα τα είχα καταφέρει.
Τα κοστούμια και το μακιγιάζ συνδυάζουν το πανκ, το καμπαρέ, το Halloween, την όψη ενός αρλεκίνου. Όλη αυτή η σύνθεση είναι επιρροή από δικά σου ακούσματα και αγαπημένους σου καλλιτέχνες;
– Λατρεύω την αισθητική του Tim Burton και τις μουσικές του Danny Elfman και η επιρροή φαίνεται ξεκάθαρα και στην παράσταση, όπως επίσης τα κόμικς της DC, η Φρίκη είναι εξάλλου ένα τζοκεράκι. Αυτό που προσπαθήσαμε να κάνουμε όμως κυρίως με τις χορογραφίες, είναι να μιμηθούμε την δομή ενός σόου της Beyonce ή του Michael Jackson, σε πολύ μικρότερη κλίμακα βέβαια.
Η παράσταση Freekey έχει σαν βασικό άξονα το χορευτικό στοιχείο, όμως από την άλλη πλευρά περιλαμβάνει πολύ τραγούδι. Είναι ένα κομμάτι που σε ενδιαφέρει το ίδιο ή και περισσότερο από το να κάνεις θέατρο;
– Δεν τα διαχωρίζω. Το ένα φέρνει τ’άλλο, έκανα μπαλέτο από μικρή, σπούδασα θέατρο και αυτοσχεδιασμό, έχω κάνει πιάνο και φωνητική. Το θέατρο τα χωράει όλα αυτά, σου δίνει την ευχέρεια να μπλέξεις όλες τις τέχνες μαζί.
Θεωρείς ότι οι καλλιτέχνες σε σύγκριση με άλλα επαγγέλματα είναι σε προνομιακή θέση όσον αφορά τα ρίσκα που παίρνουν;
– Το αντίθετο! Από τη στιγμή που θα επιλέξεις να κάνεις ένα τέτοιο επάγγελμα, ρισκάρεις. Γι’ αυτό και οι περισσότεροι το ασκούν ως δεύτερη δουλειά. Γιατί πρακτικά δεν γίνεται να ζήσεις από αυτό, ειδικά στις μέρες μας. Από τη στιγμή που θα αποφασίσεις να κάνεις μια παράσταση, ξέρεις εκ των προτέρων ότι το ρίσκο που παίρνεις είναι τεράστιο.
Αν μπορούσες ν’ αλλάξεις κάτι από το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, ποιο θα ήταν αυτό;
Θα ήθελα να βλέπω καινούρια πρόσωπα στην τηλεόραση, στο θέατρο, στις σκηνές παντού. Όλο αυτό το “σόι πάει το βασίλειο” έχει αρχίσει να γίνεται κουραστικό.
INFO:
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Ρενάτα Καπετανάκη
Κείμενα: Ρενάτα Καπετανάκη & Άννυ Θεοχάρη
Χορογραφίες: Κάλλια Θεοδοσιάδη
Ενορχήστρωση: Λουκάς Γιαννακίτσας
Εικαστικές δη μιουργίες – Σκηνικά: Φαίδρα Χάρδα
Κοστούμια: Ντίνα Πολέμη
Δημόσιες Σχεσεις – Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγάνη
Οργάνωση Παραγωγης: Χρυσάνθη Γεωργαντίδου
Μουσικοί:
Λουκάς Γιαννακίτσας: κοντραμπάσο
Χρήστος Σπυράτος: ηλεκτρική κιθάρα
Αποστόλης Μπουρνιάς: κρουστά
Χαράλαμπος Παρίτσης: βιολί
Χορευτές:
Γεωργία Κοτόκου
Κάλλια Θεοδοσιάδη
Σαρλότ Ντιβέ η Ιωάννα Μονέδα
Φρίκη (Freekey) η Ρενάτα Καπετανάκη
Booze Cooperativa
Κολοκοτρώνη 57, Αθήνα (Πλησίον σταθμού Μετρό Μοναστηράκι)
Παρασκευή 9, 16 & 23 Φεβρουαρίου 2018
Ώρα έναρξης 22:30
Είσοδος: από 7 ευρώ στο viva.gr
Κρατήσεις – πληροφορίες: 2121050020
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.