Συναντήσαμε τον Ορέστη Ντάντο με αφορμή την αυριανή live εμφάνιση του στο Tiki Athens και μιλήσαμε για όλα. Για το νέο του δίσκο που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι “Θα το έκανα ξανά”, για την μουσική, για τους στίχους, για το παρελθόν για ό,τι χρωματίζει την πορεία του δρόμου μας, για όλα όσα μας προβληματίζουν, αλλά δεν μας σταματούν γιατί πολύ απλά το λέει η καρδιά μας…

Πες μας λίγα πράγματα για σένα, πώς ξεκίνησε η πορεία σου στη μουσική από την παιδική σου ηλικία μέχρι σήμερα;

Είχα φιλότεχνη οικογένεια, ο πατέρας μου έπαιζε κιθάρα ερασιτεχνικά στην εποχή του ΄70,  είχαμε πολλούς δίσκους στο σπίτι και άκουγα συνέχεια μουσική και ψαγμένη μουσική όχι μόνο τα κλασσικά Θεοδωράκη, Χατζηδάκι, που έτσι και αλλιώς ακουγόντουσαν πολύ τότε, αλλά παραδείγματος χάριν δεν χρειάστηκε ποτέ να αγοράσω CD από της Τρύπες γιατί υπήρχαν ήδη στο σπίτι. Ο πατέρας μου είχε καλή μουσική αίσθηση και επηρεάστηκα πολύ από αυτόν, πήγα σε μουσικό σχολείο στην Παλλήνη και τα πρώτα μου τραγούδια τα έγραψα στο δημοτικό.

Πώς κάποιος μπορεί να συνδυάσει το να είναι καθηγητής μουσικής το πρωί και το βράδυ να παίζει μουσική πάνω στην σκηνή;

Είμαι φτωχό παιδί, δεν έχω πλάτες, κάπως πρέπει να βγάζω τα λεφτά μου. Επίσης αυτή η δουλειά μου επιτρέπει παράλληλα να ασχοληθώ και με άλλα πράγματα, γιατί αν έπρεπε να με ξεζουμίσει κάποια ιδιωτική επιχείρηση, απλά δεν θα μου έμενε χρόνος για την μουσική. Τώρα θα μου πεις δεν θα μπορούσες “να παλέψεις να βγάζεις χρήματα από την μουσική;”, δεν βγαίνουν όμως χρήματα. Οπότε για να έχω την ελευθερία να μπορώ να κάνω πράγματα πρέπει να δουλεύω ως δάσκαλος μουσικής το πρωί. Την μουσική την έχεις μέσα σου, όταν δηλαδή είσαι στο δωμάτιο σου και σου έρχεται η ιδέα ενός στίχου, μίας μελωδίας τα γράφεις, τα παίζεις τέλος. Θέλω να κρατήσω τέτοια σχέση με την μουσική πιο ελεύθερη και αυθόρμητη, να μην εξαρτάται το νοίκι μου, ανάλογα με το αν άρεσε το τραγούδι μου ή αν έρθει κόσμος στο live.

ntantos2_3pointmagazine

Τα παιδιά πόσο δεκτικά είναι στην μουσική;

Έχουν μεγαλύτερη ευαισθησία πιο ευαίσθητες κεραίες, αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν έχουν επηρεαστεί από την σκατίλα του συστήματος. Ήδη από το γυμνάσιο βλέπεις ότι έχει διαμορφωθεί αυτό που λέμε “lifestyle”. Τα παιδιά είναι πιο έτοιμα να ακούσουν γιατί διαμορφώνονται ακόμα.

Πόσο εύκολο είναι  να γράφεις και την μουσική και το στίχο μόνος σου;

Δεν είναι θέμα ευκολίας ή δυσκολίας, περισσότερο είναι θέμα να σου βγαίνει. Στο τραγούδι ας πούμε υπάρχουν δύο είδη δημιουργών το ένα είναι ο τροβαδούρος ο οποίος πουλάει μια ολότητα, πουλάει όλη την προσωπικότητα του, το στίχο την μουσική του και την ερμηνεία του, όπως ο Γούντι Άλεν στης ταινίες του. Το δεύτερο είδος που υπάρχει είναι απλά εκείνοι που γράφουν μουσική δεν είναι ούτε συνθέτες ούτε ερμηνευτές δεν πουλάνε ούτε τον εαυτό τους ούτε τον στίχο τους. Το ζητούμενο είναι αν ανήκεις στην κατηγορία τροβαδούρος ή συνθέτης.

Παρατήρησα στα τραγούδια σου την ιδιαιτερότητα των στίχων, που έχουν έντονα το κοινωνικό στοιχείο.

Δεν ξέρω, δεν το έχω σκεφτεί, δεν σκέφτομαι τι κάνω, ό,τι μου βγαίνει το λέω. Οι άνθρωποι από αυτά που ακούνε φτιάχνουν μια εικόνα για τους άλλους που δεν έχει καμία σχέση όμως με την πραγματικότητα. Εγώ γενικά είμαι ένας άνθρωπος αρκετά μοναχικός, μου αρέσει όμως να παρατηρώ πάρα πολύ άλλους. Πολλές φορές που λες μπορεί να εκφράσεις κάτι και να φαίνεσαι “Τσε Γκεβάρα” στα μάτια του άλλου, αλλά όχι καμία σχέση. Είμαι βασικά ένας εσωστρεφής άνθρωπος, μην βγάζεις συμπεράσματα από τους στίχους.

ntantos3_3pointmagazine

Το καλοκαίρι έβγαλες τoν τρίτο προσωπικό σου δίσκο “Θα το έκανα ξανά” πες μας ποιες ήταν η δυσκολίες και πώς νιώθεις για  για αυτή την δουλειά.

Η βιομηχανία της μουσικής είναι πεθαμένη γενικώς, πόσο μάλλον στην Ελλάδα που δεν υφίσταται καν, οπότε θα πρέπει να αυτοχρηματοδοτήσεις την δουλειά σου ή να έχεις πολύ καλούς φίλους ή και τα δύο, μόνο έτσι γίνεται, δεν υπάρχει κίνηση γύρω από την ηχογράφηση της μουσικής, υπάρχει κίνηση σε κάποια live. Οποίος το λέει η καρδιά του συνεχίζει πάρα της αντιξοότητες του υπάρχουν γενικά.

Για τον νέο δίσκο που βγήκε το καλοκαίρι νιώθω πολύ χαρούμενος, ο παραγωγός του δίσκου είναι ο Αντώνης Ζουγανέλης με τον οποίο γνωριζόμαστε από πολύ παλιά, είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος και δεν είχαμε καταφέρει να συνεργαστούμε παλιότερα. Με βοήθησε πολύ, του έβαζα το πρωτόλειο ντέμο και με συμβούλευε τι θα μπορούσε να μπει, λειτούργησε ως πραγματικός παραγωγός, το λέω γιατί αυτό είναι πολύ σπάνιο. Γιατί ο παραγωγός στην Ελλάδα συνήθως είναι ο τίτλος μόνο. Δεν τυπώσαμε τον δίσκο, προς το παρόν είναι μόνο σε ηλεκτρονική μορφή και αυτό έχει σχέση και με της ανάγκες. Έπαιξαν πολλοί σπουδαίοι μουσικοί μέσα στο CD όπως ο Αντώνης, ο τρομπονίστας, ο Μιχάλης Καλκανης ο μπασίστας και η Σταυρούλα Σπανού στο σαντούρι. Γενικά είχαμε πολύ καλούς μουσικούς μαζί μας. Και ο Λεωνίδας Πετρόπουλος με τον οποίο είμαστε δίδυμο χρόνια τώρα και ο Γιώργος στην κιθάρα που αποτελούν τον βασικό πυρήνα, είναι σπουδαίοι. Βοήθησε πολύς κόσμος και είμαι πολύ υπερήφανος για αυτό τον δίσκο.

 **Φωτογραφίες: Κίμωνας Αλέξης Κοκκινάρης

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]