Μία χαραμάδα ευτυχίας
Την ώρα που ο ουρανός σκοτεινιάζει, τότε είναι που καλύπτουν σύννεφα και την άδεια μου ψυχή. Αναζητώ κολασμένα μία χαραμάδα ευτυχίας, μία στιγμή γαλήνης από τον κακό μου εαυτό.
Χαμένες Ζωές
Είναι μερικοί άνθρωποι που πιστεύουν πως αν κατηγορήσουν πρώτα από όλα τον εαυτό τους, απαλλάσσουν τους άλλους από την τάση τους να κριτικάρουν. Νομίζουν πως έτσι έκαναν ένα βήμα παραπέρα, για να μείνουν τελικά στάσιμοι και βολεμένοι στην συνείδηση τους που μοιάζει με σπασμένο παράθυρο: μπάζει από παντού.
Για τις αδέσποτες ψυχές
Κι όμως δεν υπάρχουν μόνο αδέσποτα ζώα αλλά πολύ περισσότερο υπάρχουν αδέσποτες ψυχές. Ψυχές που τριγυρνούν ελεύθερες και μόνες από 'δω και από 'κει. Άνθρωποι που επιλέγουν την απόλυτη ελευθερία μακριά από όλους και από όλα.
Τι να συμβαίνει με τους ανθρώπους άραγε;
Η Αθήνα δεν είναι η πόλη που γνώρισα.Η ζωή κυλούσε, με δυσκολίες βέβαια, αλλά κυλούσε. Και όταν η ζωή τσουλάει, απλώς την παίρνεις στο κατόπι. Τώρα, κάτι έχει αλλάξει.
Συγνώμη, αν φταίω…
Συγνώμη, αν φταίω… Αλλά σιχάθηκα. Το ψέμα, τα μάτια που μασάνε βλέμματα. Και τα στόματα που φτύνουν κομπλιμέντα, για να γλιτώσουν την προσοχή σου. Σαν πέσουν κάτω οι στάχτες η πεντάμορφη γίνεται τέρας. Αδηφάγο αρπακτικό, που το κυνηγά ο μπόγιας της αφάνειας.
Σαν αυτούς
Το μόνο που ελπίζω, είναι να μην γίνω ποτές σαν αυτούς. Ψεύτικοι και εγωιστές με οφθαλμαπάτες και θυμό, έχουν ανακυρήξει το χρήμα ως τη μεγαλύτερη αξία στη ζωή τους και ξεχνάνε να αγαπούν.
Μην κλαις
Μην κλαις, τα δάκρυα διαμάντια δεν γίνονται.
Ο πλούτος είναι εσωτερικός, ο καθένας
παλεύει μόνος του για να τον βρει
