Τα μικρά δώρα της γιαγιάς Μπέτυς

Χρειάστηκε να περάσουν δύο χρόνια, μέχρι να καταφέρει όλη η οικογένεια να βρεθεί στο ίδιο τραπέζι. Αυτό που κάποτε ήταν καθημερινότητα, έγινε ξεχωριστό γεγονός. Όπως δηλαδή συμβαίνει με τις περισσότερες οικογέν...

Eurovisionικές αναμνήσεις: Άνθρωποι και τραγούδια

Κοίτα να δεις τι έγινε τώρα. Οι υπόλοιποι συντάκτες του site το παίζουν κουλτουριάρηδες και ανέθεσαν σε εμένα να γράψω κάτι για τη Eurovision. ΟΚ. Δεν έχω πρόβλημα να… τσαλακώσω το προφίλ μου, άλλωστε, αυτό ...

Μία κούτα στη σοφίτα

Ξέρεις τι με ενοχλεί σε εσένα; Ωραία, θα σου πω την ιστορία. Με ενοχλεί που έβαλες τα παιχνίδια σου μία μέρα, έτσι ξαφνικά, σε ένα κουτί. Το έκλεισες με χαρτοταινία, έγραψες απέξω το όνομά σου και τα έβαλες στη...

Μία υπέροχη ανάμνηση!

Ελέγχαμε αν είχαμε πάρει το ντοσιέ, τα καλώδια, τις πένες και φεύγαμε από το σπίτι έχοντας δει μια τελευταία φορά «τις νέες επιτυχίες». Παίρναμε μια μπύρα στο χέρι και μέχρι να φτάσουμε στο στούντιο ο ένας π...

Μεγαλώνουμε; Ναι μεγαλώνουμε

Είναι ωραίο να μεγαλώνεις. Τι σημασία έχουν δυο ρυτίδες και πέντε κιλά παραπάνω; Όλοι τα αποκτούν αυτά. Ακόμα και αν δεν θέλουν. Αλλά μαζί με αυτά το σημαντικότερο είναι ότι γεμίζουν με εμπειρίες και αναμνήσεις...

«Κούκλε μου,να προσέχεις»

Περίπου εκατό άτομα, σε πηγαδάκια να φωνάζουν, να μιλούν, να αγωνιούν, να στέκονται. Απόρησα αν γινόταν κάποια συναυλία…αλλά η Σολωμού, τόσο χαμηλά, δεν έχει μουσικές σκηνές. Έχει σκηνές ωμής αλήθειας. Σκηνές όπου η εξάρτηση προκαλεί ασφυξία στο εγώ που χάνεται και το μόνο που μένει είναι η μάσκα της επιβίωσης.

Οι «απροσάρμοστοι»

Γεννήθηκα με ένα ελλάτωμα. Ήμουν απροσάρμοστη. Έτσι φαίνεται, έτσι μου είπαν. Αρχικά ήταν οι δάσκαλοί μου στο σχολείο που το προσέξανε και πρoέτρεψαν τους γονείς μου να με βάλουν στον ίσιο δρόμο.