Θα έχετε ακούσει σίγουρα τους Encardia σε κάποιο φεστιβάλ, σε κάποια συναυλία να σας μαγεύουν με τους ήχους τους και τα τραγούδια τους που είναι βγαλμένα από παραδοσιακές ιστορίες και μακρινούς ήχους. Εάν όχι, να το κάνετε τώρα. Σε αυτό το συγκρότημα δε σε μαγεύει μόνο η μουσική τους, τα εξωτικά ακούσματα, οι ήχοι και οι φωνές. Είναι και οι ίδιοι οι άνθρωποι που εκτός από σπουδαίοι καλλιτέχνες, είναι και καταπληκτικοί, ζεστοί άνθρωποι. Σε δέχονται με όλη τους την αγάπη, τη καλοσύνη και σου ανοίγουν το σπίτι τους, που γι’ αυτούς είναι οι Encardia. Σε κάνουν να χορεύεις ταραντέλες και να τραγουδάς στους ρυθμούς τους σε griko και πόσες άλλες διαλέκτους, μαθαίνοντας σου ιστορίες των ελληνόφωνων περιοχών της Νότιας Ιταλίας. Μας μίλησαν για αυτούς, τη μουσική τους και όσα σχεδιάζουν για το μέλλον.
Πως προέκυψε να παίζετε αυτά τα είδη μουσικής;
Οι Encardia δημιουργήθηκαν προς το τέλος 2013 με αρχές 2014. Ξεκίνησαν παίζοντας τραγούδια της νότιας Ιταλίας, αλλά εξ’ αρχής θέλαμε να δώσουμε ένα προσωπικό στίγμα και να χτίσουμε έναν δικό μας ήχο, αν ήταν δυνατόν. Έτσι βγάλαμε το πρώτο μας τραγούδι, το “Agapi mou Fidella” και στη συνέχεια ξεκινήσαμε τα ταξίδια σε αυτές τις περιοχές, έχοντας σαν διαβατήριο το πρώτο μας δίσκο. Εκεί γνωρίσαμε τη μουσική παράδοση της πεδιάδας του Σαλέντο από κοντά, μέσα από πανηγύρια και γλέντια, αγαπήσαμε τους ανθρώπους και τις μουσικές αυτές και μαζέψαμε υλικό για να το επεξεργαστούμε και να χτίσουμε τον ήχο μας. Αφού χτίσαμε τον ήχο μας, άρχισαν να γεννιούνται τα δικά μας τραγούδια, οι μουσικές και το ανάλογο κοινό.
Η ιδέα ξεκίνησε από προσωπικές μουσικές επιρροές;
Ο καθένας είχε τις δικές του μουσικές επιρροές. Οι μουσικές της νότιας Ιταλίας ήταν μια αφορμή και μια πρόκληση για να βρεθούμε όλοι μαζί, καταθέτοντας όμως τις προσωπικές μουσικές επιρροές του καθενός. Δε θέλαμε να κάνουμε αναπαραγωγή κάποιων παραδοσιακών τραγουδιών. Το είδος αυτός μουσικής ήταν πολύ πρόσφορο και στην Ελλάδα υπήρχε πάντα μια νοσταλγία για τις ελληνόφωνες περιοχές εκτός αυτής και πόσο μάλλον για αυτές της νότιας Ιταλίας. Συνήθως, το κοινό που προτιμά αυτό το είδος μουσικής, είναι άνθρωποι ευαισθητοποιημένοι και είναι μεγαλύτερης ηλικίας. Είχε ξεκινήσει μια ολόκληρη καμπάνια για αυτές τις περιοχές από τη δεκαετία του ’70, όταν ο Δημήτρης Μαυρίκιος έκανε την ταινία Polemonta. Πολλοί άκουσαν το τραγούδι «Άντρα μου, πάει» που ήταν σε αυτή τη ταινία. Κάποιοι άνθρωποι πήγαν σε αυτές τις περιοχές και γνώρισαν τον κόσμο εκεί, δειλά δειλά. Μια εποχή όπου δεν υπήρχε το youtube για να δεις πως χορεύεται η πως παίζεται το ντέφι της ταραντέλας. Κι εμείς όλα αυτά τα κάναμε εκεί με recorders, πήγαμε σε σπίτια, χορέψαμε τανγκό και βαλς. Έτσι ήταν το ξεκίνημα μας, με πολύ πολύ αγάπη στη μουσική αυτή. Ήταν μια αφορμή και μια ανάγκη για δημιουργία. Από εκεί και πέρα γράφτηκαν τραγούδια, έγιναν προσεγγίσεις μουσικές, χορευτικές, θεατρικές, ενώθηκαν τραγούδια που δεν ήταν ενωμένα, μπήκαν δικοί μας στίχοι στη διάλεκτο αυτοί. Πολλές φορές πια παίζουμε εκεί τραγούδια στη δική μας έκδοση και μας τα ζητάνε. Το κοινό μας πια έχει όλες τις ηλικίες. Δεν έρχεται να ακούσει αποκλειστικά τραγούδια της νότιας Ιταλίας, αλλά εμάς. Πολλά νέα παιδιά δεν γνωρίζουν την ιστορία της κάτω Ιταλίας και τη μαθαίνουν από εμάς.
Ποιος είναι ο χώρος που παίζουν οι Encardia;
Αυτό που χαρακτηρίζει τους Encardia είναι ότι παίζουν παντού, από το δρόμο μέχρι το Μέγαρο Μουσικής με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με το κοινό. Αυτό είναι που μας αρέσει πιο πολύ. Παίζουμε με καλό ήχο, με κακό ήχο, χωρίς ήχο, ανά πάσα στιγμή, εντελώς unplugged. Έχουμε ακυρώσει ηχοληψία, επειδή θεωρήσαμε ότι ο χώρος ήταν πολύ καλός για να παίξουμε unplugged. Έχουμε παίξει στο δρόμο χωρίς πρόσκληση επίσημη, σε φυλακές και θα ξαναπαίξουμε τώρα πάλι. Σε σχολεία, ιδρύματα αναπήρων.
Γενικά συμμετέχετε σε δράσεις αντιρατσισμού. Είναι κάτι που θέλετε να προβάλετε με τη μουσική σας;
Το νιώθουμε βασικά. Ένας άνθρωπος ευαισθητοποιημένος σε αυτά που παίζουμε εμείς, είναι και γενικά ευαισθητοποιημένος. Κι εμείς οι ίδιοι είμαι και ευαισθητοποιημένοι και ευαίσθητοι. Τα πάντα μας αφορούν, τα δικαιώματα του ανθρώπου, η αξιοπρέπεια, τι σημαίνει τελικά να είσαι άνθρωπος και νομίζω πως όλος ο κόσμος μπορεί να ενωθεί κάτω από μια τέτοια ομπρέλα.
Είχατε κάνει ένα ντοκιμαντέρ, το «Encardia: Η Πέτρα που Χορεύει». Πως σας ήρθε η ιδέα;
Το ντοκιμαντέρ ήταν μια ιδέα του Γιώργου του Κουρίδη, που είναι κινηματογραφικός παραγωγός και συνεργάτης μας, με μια πρόταση να κάνουμε ένα οδοιπορικό στην Ιταλία με κάμερες και να καταγράφουμε το τι βλέπουμε και τι κάνουμε. Έτσι λοιπόν καταγράψαμε τους ανθρώπους που γνωρίζαμε, τις πρόβες, τα γλέντια. Το ντοκιμαντέρ εστιάζει στη γλώσσα των ανθρώπων, το griko, που είναι μια γλώσσα που χάνεται και στη ταραντέλα εν μέρει. Το υλικό ήταν γύρω στις 80 ώρες και η τηλεοπτική έκδοση είναι στα 55 λεπτά. Είναι μια δουλειά που προέκυψε χωρίς σενάριο. Όλη η υπόθεση έβγαινε από εμάς αυθόρμητα, ίσως και λίγο τυχαία μερικές φορές, αλλά τελικά κατέληξε σε μια καταπληκτική σύνθεση που μας συγκίνησε προσωπικά. Η σκηνοθεσία είναι του Άγγελου Κοβότσου και η ταινία θα προβληθεί το Σάββατο από την ΕΡΤ. Έχει και μια συλλεκτική αξία πια γιατί τέσσερις άνθρωποι που συμμετείχαν στην ταινία δεν είναι πια μαζί μας. Η μοντέρ, Φανή Ζιώζια, ο Rocco Aprile, λόγιος της περιοχής που είχε ασχοληθεί πολύ με τη γλώσσα και τη κουλτούρα της περιοχής, η 26χρονη Enza Magnolo, Ιταλίδα μουσικός που μας έμαθε πάρα πολλά για τη περιοχή, και ο Φράνκο Κορλιανό, ο δημιουργός του τραγουδιού «Άντρα μου πάει», που είναι ένα τραγούδι σταθμός για αυτή τη μουσική.
Είστε 11 χρόνια και έχετε το δικό σας ύφος τελείως.
Αυτά που θαυμάζαμε ήρθαν πολύ νωρίς. Ο κόσμος που άκουγε αυτή τη μουσική τότε ήταν τόσο περιορισμένος και με το που εμφανιστήκαμε μας προσέγγιζαν. Ήταν μια σπίθα. Μετά κάναμε φεστιβάλ, τους καλέσαμε όλους, τους είδαμε όλους, παίξαμε μαζί τους. Πριν από δύο χρόνια παίξαμε με το Νο. 1 γκρουπ της Νότιας Ιταλίας, που είναι παγκοσμίως γνωστό, τους Nuova Compania di Canto Popolare. Ήταν πολύ συγκινητικό να παίζεις τόσο απλά μαζί τους στο Γκάζι. Οι Encardia ήταν όλος αυτός ο αγώνας δημιουργίας και ότι έγινε μετά, το παίξιμο με τους ήχους, η γνωριμία με τους ανθρώπους. Ο ήχος του γκρουπ που είναι χαρακτηριστικός, διαμορφώθηκε από νωρίς και βγήκε από τις προσωπικότητες μας, τα όργανα μας, το δέσιμο μεταξύ μας. Οι Encardia είναι το σπίτι μας. Στην αρχή ήθελε λίγο θράσος όλο αυτό. Βγάλαμε το πρώτο μας δίσκο σκέψου και είχαμε κάνει μόνο 3-4 συναυλίες. Ξεκινήσαμε με κάτι παραδοσιακό από πολύ μακριά και τελικά γράφουμε δικά μας πράγματα, ακόμα και στη διάλεκτο τους. Και όλο αυτό απενεχοποιήθηκε σιγά σιγά και γλυκά μέσα μας.
Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον;
Έχουμε τη συναυλία στο δημοτικό κηποθέατρο Παπάγου στις 6 Ιουλίου. Είναι μια πολύ ιδιαίτερη παράσταση, γιατί δημιουργείται μια σύμπραξη πολλών κορυφαίων μουσικών, τον Haig Yazdjian, τον Γιώτη Κιουρτσόγλου και τον Βαγγέλη Καρίπη. Έχει διάφορα στοιχεία από αραβική μουσική και τα αρμένικα τραγούδια του Haig και για όλους μας είναι πολύ ιδιαίτερη χαρά και τιμή που θα συμπράξουμε με όλους αυτούς τους μουσικούς. Ο Γιώτης Κιουρτσόγλου είναι εξαιρετικός ενορχηστρωτής, Ο Βαγγέλης Καρίπης είναι φοβερός κρουστός και έχει δοκιμάσει πολλά παραδοσιακά κρουστά και ο Haig Yazdjian φέρνει μαζί του ένα τεράστιο κομμάτι των παραδοσιακών μουσικών της Αρμενίας. Και είναι πολύ σημαντικό ότι εντέλει ταιριάζουν πολύ και οι προσωπικότητες μας. Παίζουμε καλά μουσική μαζί, αλλά περνάμε καλά και σαν παρέα. Στη μουσική μας, που είναι πολύ άμεση, αλλά και στη μουσική που παίζουν τα παιδιά, που υπάρχει αρκετός αυτοσχεδιασμός, είναι πολύ σημαντικό να ταιριάζεις και σαν χαρακτήρας και να υπάρχει χημεία.
Ετοιμάζετε και καινούριο δίσκο;
Ο καινούριος δίσκος μας είναι η συνεργασία που είχαμε με τις Πλειάδες, από τη Θεσσαλονίκη, που είναι ένα γυναικείο πολυφωνικό συγκρότημα και κάναμε μια παράσταση στο Μέγαρο Μουσικής τον Φεβρουάριο του 2014. Καταγράψαμε όλη τη παράσταση σε ένα διπλό δίσκο με όλα τα τραγούδια και σε ένα dvd. Είναι ένα μουσικό ταξίδι από Ελλάδα, Ήπειρο, Κάρπαθο, Βαλκάνια, Ισραήλ και φυσικά Νότιο Ιταλία. Ήταν μια συναυλία όπου το ένα γκρουπ έμπαινε στα χωράφια του άλλου. Εκείνες μας υποστήριξαν με τα φωνητικά τους κι εμείς υποστηρίξαμε τα δικά τους τραγούδια με την ορχήστρα μας και βγήκε ένα μαγικό αποτέλεσμα. Ο τίτλος του δίσκου είναι «Encardia & Πλειάδες: Γυναίκες της Πέτρας».
*Φωτογραφίες: Κίμωνας Αλέξης Κοκκινάρης
Πληροφορίες για τη συναυλία των Encardia στις 6/07: https://www.facebook.com/events/864157403679761/
Συμμετέχουν:
Haig Yazdjian: ούτι, τραγούδι, νέι
Βαγγέλης Καρίπης: κρουστά, φωνητικά
Γιώτης Κιουρτσόγλου: ηλεκτρικό μπάσο, κρουστά, φωνητικά
Κώστας Κωνσταντάτος: κρουστά, βιολί, μαντολίνο, τραγούδι
Ναταλία Κωτσάνη: τραγούδι, κρουστά
Κώστας Μπουρόπουλος: κιθάρα, τραγούδι
Βαγγέλης Παπαγεωργίου: ακορντεόν, φυσαρμόνικα, τραγούδι
Δημήτρης Τσεκούρας: κοντραμπάσο, φωνητικά
Γιάννα Χαμαλέλη & Άννα Αναστασιάδου: χορός
Πασχάλης Κολέντσης: τεχνικός ήχου
ΟΜΑΔΑ ΚΡΟΥΣΤΩΝ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΚΕΘΕΑ Παρέμβαση.
Κηποθέατρο Παπάγου
(οδός Κορυτσάς, 6η στάση ΠΑΠΑΓΟΥ, τηλ. 2106520412)
Δευτέρα 6 Ιουλίου
20:30
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ: viva.gr, public, public, ianos, παπασωτηρίου, media markt, τηλ. 11876
http://www.viva.gr/tickets/music/kipotheatro-papagou/encardia-yazdjian-kiourtsoglou-karipis/
-Στη ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΠΑΠΑΓΟΥ,
ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ 90 ΤΗΛ 213 2027186-187
-ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΔΑΝΑΟΣ
ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ 230, ΧΟΛΑΡΓΟΣ ΤΗΛ. 210 6528301
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.