Στον αντίποδα ενός καταιγισμού ειδήσεων για το Survivor, υπήρξε μια εικόνα που διαδόθηκε εξίσου, αλλά με διαφορετικό μήνυμα για διαφορετικό σκοπό. Αφορούσε πάλι το Survivor, όμως αντί μασημένης τροφής, προσέφερε τροφή για σκέψη.
“The Real Survivor”, ονόμασε το γκράφιτι που έφτιαξε στην πλατεία Αλληλεγγύης στο πλαίσιο εκδηλώσεων της Αλληλεγγύης Πειραιά ο γκραφιτάς Πλάτων, στο οποίο κατάφερε να πετύχει αυτό που μας περιέγραψε άλλη στιγμή ο Κάρλος Λατούφ για τη δύναμη του σκίτσου: «Μπορεί να συνοψίσει πράγματα, να υπερθεματίσει, να αναδείξει αλλά και να κάνει τους ανθρώπους να σκεφτούν».
Με αφορμή το γκράφιτι επικοινώνησα με τον Πλάτων και συζητήσαμε για την επίδραση των ριάλιτι στη σκέψη μας, για το τι τον ενέπνευσε και τι ήθελε να μεταφέρει με το έργο του στον κόσμο. Μου διηγήθηκε την αντίδραση ενός πιτσιρικά στη θέα του γκράφιτι, μίλησε γενικότερα για την τέχνη του δρόμου και την αξία της στο σήμερα.
Με άφησε κερδισμένο η κουβέντα με τον Πλάτων, που είναι σίγουρα κάτι πολύ παραπάνω από αυτό που γράφεται στον τίτλο ώστε να καταλαβαινόμαστε καλύτερα. Δεν είναι μόνο δημιουργός του “The Real Survivor”, αλλά ένας δημιουργός με παρόν και πολλά ακόμη ενδιαφέροντα έργα, αλλά και με ένα σπουδαίο μέλλον μπροστά του όπως προδιαγράφεται από τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τα πράγματα.
Νομίζω ότι το κάθε τηλεπαιχνίδι ή και το συγκεκριμένο αν θέλεις, λειτουργεί σαν ένα “3ωρο χάπι λήθης”.. Μόλις τελειώσει ο χρόνος που επιδρά η πραγματικότητα είναι και πάλι εδώ για να σε επαναφέρει με μία δυνατή σφαλιάρα
Πώς εξηγείς το μαζικό ενδιαφέρον του κόσμου για το Survivor;
Νομίζω πως τον τελευταίο καιρό ο κόσμος προσπαθεί να ξεχαστεί έστω και για λίγο από τα προβλήματά του. Έχει ανάγκη λοιπόν και από την σαχλαμάρα. Από την άλλη το επιβάλλει και λίγο η μόδα. Υπάρχει μέσα στις παρέες ένα κοινό θέμα για συζήτηση.. Έπειτα το να είσαι απλώς θεατής είναι πάντα εύκολο, το να κοιτάς από την κλειδαρότρυπα τις ανθρώπινες σχέσεις για κάποιους είναι και λίγο ηδονιστικό! Πόσω μάλλον όταν εσύ δεν εμπλέκεσαι πουθενά και βρίσκεσαι στον καναπέ σου. Άρτος και θεάματα εν ολίγοις.. για να κοιμόμαστε γαλήνια τα βράδια.
Επηρεάζουν τα ριάλιτι γενικότερα την αντίληψη του κόσμου για τα πράγματα; Πιστεύεις ότι όσο περισσότερο βλέπουμε ριάλιτι, τόσο περισσότερο δεν βλέπουμε την κατάσταση γύρω μας;
Δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά σε αυτό. Δεν είμαι ειδικός. Νομίζω ότι το κάθε τηλεπαιχνίδι ή και το συγκεκριμένο αν θέλεις, λειτουργεί σαν ένα “3ωρο χάπι λήθης”.. Μόλις τελειώσει ο χρόνος που επιδρά, η πραγματικότητα είναι και πάλι εδώ για να σε επαναφέρει με μία δυνατή σφαλιάρα.
Όσα ριάλιτι και να δω, την επόμενη μέρα θα ‘ρθει η στιγμή που δεν θα έχω λεφτά να πληρώσω ένα λογαριασμό, που θα μ’ απολύσουν από τη δουλειά μου, που θα αποχωριστώ ένα φίλο που φεύγει μακριά λόγω της ανεργίας και εξαιτίας της κρίσης. Οπότε η πραγματική ζωή και όχι αυτή της οθόνης μου υπενθυμίζει διαρκώς τα προβλήματα μου. Πόσο μπορεί λοιπόν να αλλοιωθεί η αντίληψή σου και να μην καταλάβεις ότι τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο;
Νομίζω πως δεν πάσχουμε από αντίληψη. Κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε επιλεκτικά. Το ψυχικό σθένος και το θάρρος μας λείπει για να αλλάξουμε τα πράγματα. Δεν ζούμε “γενναία”, αυτό νομίζω λείπει από την ελληνική πραγματικότητα.
Πώς έφτασες στη σκέψη για τη δημιουργία του γκράφιτι;
Έγινε ένα bazaar στον Πειραιά με πρωτοβουλία του συλλόγου “Αλληλεγγύη Πειραιά”. Σκοπός ήταν να μαζευτούν χρήματα για τους απόρους και αστέγους. Κλήθηκα λοιπόν αφιλοκερδώς μαζί με άλλους καλλιτέχνες να κάνουμε graffiti στους τοίχους της πλατείας με σχετικό θέμα. Η ιδέα για την εικόνα μου ήρθε αμέσως.. Συνήθως η πρώτη σκέψη είναι και η καλύτερη, όπως τελικά αποδείχτηκε! Σε αυτό το σημείο είναι πολύ σημαντικό να αναφέρω και την πολύτιμη βοήθεια που είχα από τον πολύ καλό φίλο και συνεργάτη Βασίλη Φλετς, στον οποίο και ανακοίνωσα την ιδέα και τελικά δέχτηκε να αναλάβει να ζωγραφίσει την γραμματοσειρά της εικόνας. Όλα πήγαν καλά και τελικά είχαμε μία άψογη συνεργασία και ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα.
Πώς να μη γίνουν οι τοίχοι οι καλύτεροί μας φίλοι; Είναι σπουδαίο να μπορείς να λες της σκέψη σου σε ένα φίλο κι εκείνος να μην τη διαστρεβλώνει, λογοκρίνει, σχολιάζει την ίδια στιγμή
Μέσα στην κρίση, έχω την αίσθηση ότι έγιναν περισσότερα γκράφιτι από ποτέ, έγιναν οι τοίχοι μας διέξοδος; Ποιος είναι ο κόσμος που βρίσκεται πίσω από αυτά τα έργα, ποιοι είναι οι δημιουργοί τους;
Με το graffiti πάντα έτσι ήταν. Πότε είχα τα πάνω του και πότε τα κάτω του.. Νομίζω πως το graffiti μέσα στην κρίση δεν είναι ότι έγινε πιο παραγωγικό όσο ότι λόγω της κρίσης απέκτησε χαρακτήρα και λόγο πλούσιο σε μηνύματα και έκφραση. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μας αναγκάσει να το προσέξουμε. Δεν έγιναν περισσότερα τα graffiti, απλά δεν περνούν απαρατήρητα όπως παλιότερα. Τους δώσαμε την απαραίτητη προσοχή που τους αξίζει.
“Και οι τοίχοι έχουν αυτιά”, έλεγαν οι παλιοί. Και εμείς έχουμε ανάγκη από κάποιον να μας ακούσει συμπληρώνω εγώ. Επομένως πώς να μη γίνουν οι τοίχοι οι καλύτεροί μας φίλοι; Είναι σπουδαίο να μπορείς να λες της σκέψη σου σε ένα φίλο κι εκείνος να μην τη διαστρεβλώνει, λογοκρίνει, σχολιάζει την ίδια στιγμή. Τελικά οι τοίχοι έγιναν διέξοδος και ξέρουν να “ακούν”.
Από την άλλη τα παιδιά που κάνουν graffiti είναι άτομα με ευαισθησία στο σχέδιο και την αισθητική. Άτομα παρ’ όλα αυτά φυσιολογικά, με δουλειές, προβλήματα, ανησυχίες.. Παιδιά της διπλανής πόρτας. Το graffiti επηρεάζεται από την καθημερινότητά τους και το ανάποδο.
Εσύ προσωπικά πώς αισθάνεσαι όταν δημιουργείς;
Βρίσκω την ισορροπία μου σαν άνθρωπος και τον αληθινό εαυτό μου. Κάποιες φορές όμως αισθάνομαι και ένα βάρος ευθύνης. Θέλω πάντα να αφήνω πίσω κάτι καλό, όχι κάτι μέτριο και “ξεπέτα”. Θέλω πάντα κάθε έργο μου να έχει κάτι από “εμένα” μέσα του. Κάθε φορά που δημιουργώ είναι σα να ενώνω άλλο ένα κομμάτι του παζλ.. Σα να έρχομαι πιο κοντά σε μια αλήθεια.
Θεωρείς την τέχνη του δρόμου, φωνή συνείδησης της πόλης; Σε ποιο βαθμό μπορούν να επηρεάσουν τα γκράφιτι τον τρόπο που σκεφτόμαστε;
Ναι ασφαλώς. Αλλά νομίζω πως το graffiti δεν είναι εδώ για να μας αλλάξει τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Βρίσκεται εδώ απλά και μόνο για να μας ανοίξει ένα “διάλογο”.
Ποια είναι η αλληλεπίδραση με τον κόσμο για τα έργα σου; Υπήρξε κάποια αντίδραση που σου έκανε εντύπωση για το γκράφιτι με το Survivor;
Κάποιοι καταλαβαίνουν την ουσία του πράγματος και τα κρυφά νοήματα των έργων, το “γιατί και το πώς”. Κάποιοι πάλι, ευτυχώς λίγοι, παρερμηνεύουν και είναι καχύποπτοι. Οι περισσότεροι πάντως για να είμαι ειλικρινής είναι θετικοί σε όλο αυτό. Υπήρξε μία στιγμή καθώς φτιάχναμε το “The Real Survivor” που ήταν ιδιαίτερη και αρκετά συγκινητική για εμένα. Μια μητέρα ήρθε χέρι – χέρι με τον 11χρονο γιο της για να μας παρακολουθήσουν την ώρα που ζωγραφίζαμε με τον Φλετς και να μας γνωρίσουν. Η εικόνα ήταν ακόμα στο προσχέδιο, σε αρχικό στάδιο. Ο άστεγος ίσα που φαινόταν στην εικόνα και η λεζάντα από πάνω ήταν ημιτελής.
Ρωτάει η μαμά τον πιτσιρικά: ‘Καταλαβαίνεις τι ζωγραφίζει ο κύριος;’ – ‘Ναι φυσικά!’ απαντάει ο μικρός με σιγουριά και ξεκινάει μια πολύ εύστοχη και πλήρη ανάλυση του έργου με δικά του πολύ απλά λόγια, αλλά σωστά, έτσι όπως μόνο τα παιδιά ξέρουν. ‘Και που τα ‘μαθες εσύ αυτά;’ τον ξαναρωτάει χαμογελαστή η μητέρα αφού πρώτα είχαμε μείνει στήλη άλατος. Εκείνη την ώρα γυρίζει ο μικρός και της δείχνει καμιά 25αρια ταλαίπωρους άστεγους. Βρίσκονταν στην πλατεία και περίμεναν στη σειρά για το συσσίτιο της ημέρας. Με βλέμμα απλανές πάνω από το καπνιστό τσουκάλι.. “Τα ξέρω, τα βλέπω” της απαντά ο μικρός, κάπως λυπημένος. Κάπου εκεί βουρκώσαμε λίγο..
Διάβασε ακόμη:
Skitsofrenis: Τους τοίχους που ζωγραφίζουμε, κάποτε θα τους γκρεμίσουμε
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.