Δεν υπάρχουν λόγια παρήγορα όταν χάνεται ένας άνθρωπος. Η οικογένεια του 18χρονου, που τραυματίστηκε θανάσιμα στην προσπάθειά του να “δραπετεύσει” από τρόλεϊ για να μην τον πιάσουν οι ελεγκτές, υπέστη πλήγμα ανεπανόρθωτο και καμία κουβέντα, καμία εξήγηση δεν πρόκειται ν’ απαλύνει τον πόνο της. Ωστόσο, έχει σημασία να δούμε γιατί σ’ αυτή τη χώρα ο κόσμος πεθαίνει, έτσι “τζάμπα”, επειδή δεν έχει το 1.40 του εισιτηρίου.
Εμείς, οι δίπλα μας, όσοι δεν έχουν ή όσοι ακόμα έχουν κάτι τις στην τσέπη, ίσα για να κρατιόνται, κάθε μέρα ζουν με σύντροφο την αγωνία. Αν θα βρουν δουλειά, αν θα κρατήσουν τη δουλειά, αν θα έχουν μόνο μείωση 20% στο μισθό, αν θα μπορέσουν να καλύψουν τα βασικά.
Αν κάποτε υπήρχε μια τάση σε αλόγιστες σπατάλες, πλέον υπάρχει ένα βέβαιο ρεύμα που μανατζάρει με δυσκολία τους λογαριασμούς, πολλές φορές τους αφήνει απλήρωτους, που βγάζει δεν βγάζει το ενοίκιο, που, που…
Η βίαια επιβεβλημένη λιτότητα έφερε άλλες συνήθειες. Σε όλα τα επίπεδα.
Καταργήθηκαν οι έξοδοι, οι διακοπές, οι απολαύσεις που σπάνε τη ρουτίνα. Μαζί τους και το χαρτζιλίκι. Ένας πιτσιρικάς σήμερα, παίρνει ένα 5ευρώ να βγάλει τη βδομάδα. Σε τέσσερις διαδρομές, αν πάρουμε ως δεδομένο ότι είναι φοιτητής, το ‘χει ξοδέψει σε εισιτήρια.
Δεν ξέρω αν ο 18χρονος αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα για να προβεί σε μια απονενοημένη απόπειρα διαφυγής από το τρόλεϊ (εκτός κι αν σπρώχθηκε από τον ελεγκτή, που τότε μιλάμε για ωμή δολοφονία από όργανο του κράτους). Ίσως να μην είχε δεκάρα στην τσέπη, ίσως από άποψη. Μια αντίδραση στην επιβολή. Μια αντίδραση στην καταπίεση που τρώει καθημερινά με τα Μνημόνια, τα μέτρα, τα πρέπει.
Ξέρω όμως ότι ζούσε με συνθήκες και όρους που είχε κάθε δικαίωμα να μη γουστάρει, όπως κάθε 18χρονος που του κόβουν τα φτερά, είτε κλείνοντας ένα Πανεπιστήμιο, είτε επειδή τον καθηλώνουν στην πολυθρόνα της ανεργίας, είτε, είτε…
Ή κυβέρνηση βέβαια, δεν βλέπει εξοργισμένους ή απένταρους νέους, αλλά τζαμπατζήδες. Στόχος να τους πιάσει, εξ’ ου κι οι ανά τρίμηνο ανακοινώσεις για νέους αυστηρότερους ελέγχους στα μέσα. Μπορεί πράγματι να τα καταφέρνει καλύτερα πια. Μπορεί οι μπάρες κι οι ελεγκτές να φέρνουν μερικές δεκάδες ευρώπουλα παραπάνω πίσω, απ’ όσα καθημερινά επιλέγουν να μην καταβάλλουν ή αδυνατούν να καταβάλλουν τόσοι και τόσοι πολίτες. Δεν μπορούν να φέρουν όμως ποτέ πίσω έναν νέο που δεν πρόλαβε να παλέψει για τα όνειρά του.
Η κυβέρνηση ξέρει να προστατεύει εισιτήρια, αλλά όχι ανθρώπους. Τους κοστολογεί 1.40€ ή στην καλύτερη το 60πλάσιο όσο είναι το προβλεπόμενο πρόστιμο. Toυς βλέπει σαν κέρδη ζημιές όπως φώναζαν και σ’ ένα σύνθημα παλιά. Η ιστορία όμως έχει δείξει, ότι οι “τζάμπα” θάνατοι αργά η γρήγορα πληρώνονται.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.