Oι υποψηφιότητες για την 89η Τελετή Απονομής των Βραβείων Όσκαρ ανακοινώθηκαν και περιλαμβάνουν όπως προβλεπόταν ταινίες σαν το ‘La La Land’ και το ‘Moonlight’. Αλλά τι γίνεται με τις ταινίες που απορρίφθηκαν ενώ άξιζαν να συμπεριληφθούν στις υποψηφιότητες;
Kάθε χρόνο, η Ακαδημία των βραβείων Όσκαρ έχει την ευκαιρία να κάνει ακόμα και μικρότερης απήχησης ταινίες να αποκτήσουν κάποιο βραβείο, αλλά αυτό είναι κάτι που σπάνια συμβαίνει, προς το παρόν.
Δεν εννοούμε βέβαια πως τα ακόλουθα φιλμ θα άξιζαν βραβεία όπως Βραβείο Καλύτερης Φωτογραφίας, αλλά ίσως μικρότερα βραβεία, που έχουν να κάνουν με τεχνικές υποκατηγορίες (ειδικά το ‘Passengers’) .
Δείτε λοιπόν 11 μοναδικές ταινίες οι οποίες απορρίφθηκαν από τα φετινά Όσκαρ.
SWISS ARMY MAN
Ήταν μάλλον πάντα απίθανο για τον Daniel Radcliffe να είναι υποψήφιος για το Όσκαρ Best Supporting Actor, αλλά το Swiss Army Man θα έπρεπε να λάβει την αγάπη της Ακαδημίας, να κερδίσει κάποιο Όσκαρ στον αγώνα για το Best Original Song, για το τρομερό πιασάρικο Montage. Όποιος παρακολούθησε την ταινία, βγαίνοντας από την αίθουσα θα άκουγε ακόμα στο κεφάλι του την πιασάρικη μελωδία του τραγουδιού από την ταινία. Χρειαζόμαστε στ’ αλήθεια δύο τραγούδια υποψήφια για βραβείο Όσκαρ από την ταινία ‘La La Land’;
SING STREET
Ο John Carney εμπνεόταν από την μουσική και την φιλμογραφία από τότε που το ‘Once’ κέρδισε Όσκαρ πριν από μια δεκαετία. Η ιστορία ενός μαθητή Λυκείου που σχηματίζει ένα συγκρότημα για να εκπλήξει ένα μεγαλύτερης ηλικίας κορίτσι. Δεν θα πει κανείς πως το Sing Street θα άξιζε ένα σημαντικό βραβείο Όσκαρ, αλλά ίσως υποψηφιότητα για ένα βραβείο πρωτότυπου τραγουδιού μάλλον το άξιζε.
KRISHA
Ίσως αυτή η ταινία να είναι αρκετά πολωτική και προκλητική για να έχει απήχηση σε όσους ψηφίζουν στην Ακαδημία των βραβείων Όσκαρ, αλλά είναι κάπως να μην εκτιμηθεί η ρευστή και παραισθησιογόνα σκηνοθεσία του Trey Edward Shults η οποία πλαισιώνεται από μια κινηματογραφία που κυλάει ανάλαφρα από τον Drew Daniels. Μαζί αυτοί οι δύο συνεργάτες συνθέτουν μια μανιακή και ψυχωτική πρωταγωνιστική φιγούρα σε κάθε κίνηση της κάμερας. Είναι μια συνεργασία που συνθέτει το χάος, χωρίς προηγούμενο.
THE HANDMAIDEN
Η ταινία του Park Chan-wook προς μεγάλη μας έκπληξη δεν συμπεριλήφθηκε στις υποψηφιότητες ως επίσημη ταινία για τα Όσκαρ από την Ν.Κορέα, πράγμα το οποίο σημαίνει πως δεν προτάθηκε υποψηφιότητα για το βραβείο Best Foreign Language Film. Πάντως, η production design του, Seong-hie Ruy, επιλέχθηκε ως μία από τις καλύτερες. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για τον Chung Chung-hoon, του οποίου η κάμερα δημιουργεί έναν αισθησιασμό στον οποίο είναι αδύνατο να μπορέσεις να αντισταθείς. Κανένα κορεάτικο φιλμ δεν έχει μέχρι στιγμής προταθεί για Όσκαρ, και πιστεύουμε πως το ‘The Handmaiden’ θα διαψεύσει επιτέλους αυτή την αλήθεια. Μέχρι τότε μπορούμε να κάνουμε υπομονή.
A BIGGER SPLASH
Κάθε τι στην ταινία του Luca Guadagnino θα δικαιολογούσε να γίνει οσκαρικός ‘θόρυβος’, αλλά ο Ralph Fiennens έπρεπε σίγουρα να έχει προταθεί για το Βραβείο Best Supporting Actor. Το άξιζε οπωσδήποτε ανάμεσα σε όσους ηθοποιούς εμφανίστηκαν το 2016 -ένα αξιοπρόσεκτο απόσταγμα των πάντων καθιστά τον Ralph Fiennes έναν σημαντικό ηθοποιό που διατηρεί και αποδεικνύει την αξία του συνεχώς μέχρι και τις τελευταίες δυο δεκαετίες.
CERTAIN WOMEN
Η ταινία της Kelly Reichards έμεινε εκτός των υποψηφιοτήτων για βραβείο Όσκαρ, τουλάχιστον όμως έχει καταφέρει να κάνει κέρδη πολλά περισσότερα από άλλες. Αυτό συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό επειδή στην ταινία λαμβάνουν μέρος τρία σημαντικά ονόματα, η Laura Dern, η Kristen Stewart και η Michelle Williams. Αλλά η καρδιά αυτής της ανθρώπινης ιστορίας είναι η ευαίσθητη και αξιοπρόσεκτη ηθοποιία της Lily Gladstone, που σίγουρα θα έπρεπε να είχε επιλεγεί ως υποψήφια για το βραβείο Best Supporting Actor, αν ήμασταν στην επιτροπή της Ακαδημίας των Όσκαρ.
AMERICAN HONEY
Το γεγονός ότι κέρδισε βραβείο στο Φεστιβάλ Καννών δεν έχει καμία σχέση με τα αμερικάνικα Όσκαρ. Αν και το μόνο σίγουρο είναι πως η ποιητική ευαισθησία του Andrea Arnold και η φοβερή ερμηνεία μιας πραγματικής σταρ του σινεμά, της Sasha Lane, άξιζαν να κάνουν μεγαλύτερο ‘θόρυβο’ στον οσκαρικό αγώνα. Η Lane, τελείως άγνωστη, κάνει ένα απίθανο ντεμπούτο που σε μαγνητίζει που το καθιστά αδύνατο να ξεχάσεις τέτοια ερμηνεία.
THE WITCH
Το τρομακτικό οικογενειακό ψυχόδραμα του Robert Eggers θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνεται σε πολλές από τις βασικές κατηγορίες των βραβείων αυτή τη χρονιά (ερμηνείες της Anya Taylor-Joy, του Ralph Ineson και της Kate Dickie άξιζαν σίγουρα κάποιο βραβείο). Εκεί που η Ακαδημία όμως έκανε λάθος ήταν όταν απέτυχε να τιμήσει το εξαιρετικό υπόλοιπο crew της ταινίας.
Η αίσθηση του χωροχρόνου αποκτά μια μαγική διάσταση από το production design καθώς και το costume design. Η κινηματογραφία ήταν αυθεντική. Η ταινία ήταν τόσο αληθινή σε κάθε πλάνο, που ένιωθες τον τρόμο να βγαίνει από την κινηματογραφική οθόνη και να μπαίνει μέσα στη ψυχή σου.
CAMERAPERSON
To καλύτερο ντοκιμαντέρ της Kristen Johnson που βρισκόταν ανάμεσα στα φαβορί, δυστυχώς απορρίφθηκε από τις τελικές πέντε υποψήφιες ταινίες-ντοκιμαντέρ για το Βραβείο Best Documentary. Είναι απογοητευτικό, γιατί αυτό το αξιοπρόσεκτο κολάζ φέρνει την σκηνοθέτιδα αντιμέτωπη με την δική της προσωπική διαδικασία δημιουργίας. Οδηγεί την αυτοβιογραφική κινηματογραφία σε νέα level.
HUNTER FOR THE WILDERPEOPLE
Δεν είναι τυχαίο που οι ψηφοφόροι των Όσκαρ αγάπησαν μια καλοφτιαγμένη και με άψογη ηθοποιία ταινία, και αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που είναι ενοχλητικό που δεν προτάθηκε να βρίσκεται ανάμεσα στις τοπ-υποψήφιες ταινίες για κάποιο βραβείο Όσκαρ. H Τaika Waititi δημιούργησε μια μεταδοτική έκρηξη ενέργειας με αυτή την ιστορία για την σχέση ανάμεσα σε έναν νέο μη αξιόπιστο άνθρωπο και στον θείο του. Η επιτροπή δεν μπόρεσε να σκεφτεί ξεκάθαρα για τους νεοεισερχόμενους, και η εμφάνιση του Julian Dennision έκανε μια φοβερή πρώτη εντύπωση όπως δεν έκανε κανείς άλλος αυτή την χρονιά.
PATERSON
Το Paterson του Jim Jarmusch αποτελεί εκείνη την συνταγή ταινίας που εκφράζονται βαθύτατα συναισθήματα που δεν αγγίζουν την Ακαδημία Όσκαρ. Και είναι κρίμα όταν έχεις έναν Adam Driver o oποίος δίνει την καλύτερη έως τώρα ερμηνεία στην καριέρα του. Σαν τον Oscar Isaac που πρωταγωνιστούσε στη ταινία ‘Inside Llewyn Davis’ (επίσης ένα λάθος, που δεν είχε προταθεί στο παρελθόν για Όσκαρ). Ο Adam Driver είναι τοπ όχι μόνο για την δράση της ταινίας αλλά για την συναίσθηση που έχει. Είμαστε σίγουροι πως ο Adam Driver αξίζει ένα βραβείο.
Μετάφραση από εδώ.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.