Στη γωνία επί των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου στα Εξάρχεια, βρίσκεται το αποτύπωμα ενός νεοκλασικού. Το κτήριο έχει πέσει από καιρό και το μόνο που θυμίζει ότι υπήρξε, είναι κάποια παλιά ξύλινα ντουλάπια του, οι κάσες των οποίων έχουν μείνει αιωνίως στο διπλανό, επίσης νεοκλασικό αλλά ακόμη λειτουργικό, ψηλότερο αδερφάκι του. Στη θέση του κτηρίου, έχουν βγει χόρτα, λουλουδάκια και πουρνάρια. Ενώ στον κάποτε εσωτερικό του τοίχο έχει ζωγραφιστεί ένα γκράφιτι με αντικαπιταλιστικό μήνυμα και μια ζωγραφιά που μοιάζει με παιδική σύλληψη, δείχνοντας ένα λιβάδι, δεντράκι κι ένα ήλιο με φόντο έναν ολοκάθαρο ουρανό.
Το σημείο βρίσκεται απέναντι από το αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου, χάρη στο οποίο οι κάτοικοι στις γύρω πολυκατοικίες αντί για πάρκινγκ και μπετό έχουν θέα σε δεκάδες δέντρα και πρωτόγνωρο πράσινο για το σημείο που ήταν πάντα οικοδομημένο. Παλιότερα ήταν χτισμένη εκεί μεγάλη ιδιωτική κλινική που την έκανε προσωρινό άντρο του ο ΕΛΑΣ στα Δεκεμβριανά. Μετά έπαψε να είναι νοσοκομείο, το κτήριο γκρεμίστηκε και τα τελευταία χρόνια είχε γίνει πάρκινγκ με λαμαρίνες και σιδεριές σε όλη την περίμετρό του. Μετά ήρθε η εξέγερση του 2008 και βρήκε ο Φλεβάρης του ’09 τους Εξαρχειώτες με τα τρυπάνια και τις τσάπες στα χέρια.
Δώδεκα χρόνια μετά τη δημιουργία του, το πάρκο Ναυαρίνου αποτελεί μια νησίδα υπαίθρου στην καρδιά της πόλης
Αυτή η γωνιά λοιπόν στη Τζαβέλλα και κάθε γωνιά που χάθηκε ένα κομμάτι της ιστορίας και της ωραίας αρχιτεκτονικής μας θα μπορούσε να γίνει χώρος πρασίνου. Το σπουδαίο παρελθόν δεν θα αναστηλωθεί, αλλά όπου υπάρχει ρημαγμένο νεοκλασικό που δεν επιδιορθώνεται θα μπορούσε να δοθεί μια συνέχεια που του αξίζει (αντι για πενταόροφα κτήρια που αφανίζουν ακόμη και το αποτύπωμα στους δίπλα τοίχους) και ταυτόχρονα να δίνεται για κάθε τέτοιο σημείο μια ξεχωριστή ανάσα στην πόλη.
Έτσι κι αλλιώς η φύση την κάνει μόνη της τη δουλειά (στο συγκεκριμένο τετράγωνο, όπως είπαμε, έχουν ήδη φυτρώσει πουρναράκια, αλλά και 2-3 δεντράκια που θα ομορφύνουν κι άλλο τον ορίζοντά μας). Έτσι κι αλλιώς εμείς ανήκουμε στη γη, όχι αυτή σ’ εμάς.
Γενικώς, αν θέλουμε μια άλλη Αθήνα πρέπει να εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα, κάθε σπιθαμή γης που θα μπορούσε να δείξει διαφορετικά. Αν δεν είμαστε διατεθειμένοι να γκρεμίσουμε κάτι απ’ το μπετό που μας περιβάλλει ασφυκτικά εδώ και δεκαετίες, ας εξετάσουμε έστω τι μπορεί ν’ ανθίσει πάνω στα ερείπια μιας άλλης εποχής. Εκεί που κάποτε άναβε μια καμιναδίτσα ανάμεσα σε δέντρα, τώρα θα αναλάβουν τα δέντρα να παρέχουν ένα καταφύγιο για τον επισκέπτη.
Ένας ακόμη χώρος επί της οδού Τζαβέλλα, όπου βρισκόταν για δεκαετίες κτισμένο ένα μικρό νεοκλασικό. Μετά τη χρόνια εγκατάλειψή του άρχισε να καταρρέει και να πέφτει τούβλο το τούβλο δίπλα στα ανυποψίαστα κεφάλια των περαστικών. Πριν λίγους μήνες, στο παραένα της πλήρους κατάρρευσης, το σπίτι κατεδαφίστηκε.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.