Είναι 4 το πρωί σε συνοικία του κέντρου της Αθήνας. Από τις σχισμές των κατεβασμένων ρολών στα μπαλκόνια βγαίνουν αχτίδες φωτός από την οθόνη της τηλεόρασης. Λίγο πιο πριν όλα τα δωμάτια βρίσκονταν στο σκοτάδι που πρόσταξε το πάτημα ενός λιπόσαρκου διακόπτη. Τώρα όμως τα διαμερίσματα έχουν συντονιστεί στο ίδιο κανάλι. Στην ίδια προσπάθεια, ενός αθλητή που ξάπλωνε να κοιμηθεί κι αυτός στα ίδια σπίτια, πίσω απ’ τα ίδια παλιά κατεβασμένα ρολά.
Είναι αμφίβολο κατά πόσο μπορούσε τότε να δει ένα παιχνίδι ΝΒΑ μέσω συνδρομητικού καναλιού. Ζούσε όμως σε μια από αυτές τις υπερήλικες πολυκατοικίες του κέντρου της Αθήνας. Με τα μουντά χρώματα στους τοίχους που βλέπουν έξω, τα ξεπετσιασμένα κάγκελα με λακκούβες σκουριάς από άκρη σ’ άκρη και τα στενόχωρα δωμάτια. Κι αυτός είναι αρκετός ως λόγος για να βρουν οι γείτονές του ένα τρόπο να τον καμαρώσουν.
Το φως θα μείνει ανοικτό για τις επόμενες τρεις ώρες. Θ’ αλλάζει ένταση ανάλογα με την εστίαση της κάμερας. Απ’ το παρκέ θα επιστρέφει σταθερό. Απ’ τις κερκίδες θα γυρνά με τη λάμψη του ελαφρώς μειωμένη. Στις διαφημίσεις θα αναβοσβήνει με την ταχύτητα που ανοιγοκλείνουν τα μάτια μας. Με την τελευταία κίνηση στην οθόνη να φθείρει περαιτέρω την αντοχή. Tα βλέφαρα όμως θ’ αντέξουν το βάρος, όπως η πλάτη αντέχει κάθε μέρα το μόχθο που ξεκινά με βάρδια σε λίγο, για μια ακόμη μέρα.
Πώς να γίνει διαφορετικά. Το παιδί που κοιμόταν κάποτε τέτοια ώρα, τώρα καρφώνει τη μπάλα στις μπασκέτες των καλύτερων γηπέδων του κόσμου. Το κάνει με την άνεση ενός πιτσιρικά που βρίσκεται ξυπόλητος με τις πιτζάμες του πάνω στο κρεβάτι κι εφορμά σ’ ένα ταμπλό για τοίχο έχοντας απέναντι αόρατους αντιπάλους κι ανήμπορους σέντερ.
Κάποια στιγμή το φως από τις σχισμές αρχίζει να σπαρταράει και πάλι. Όχι εξαιτίας του μάρκετινγκ που θέλει να πιάσει –κυριολεκτικά- στον ύπνο κόσμο. Αλλά γιατί το ματς τελείωσε. Η κάμερα εστιάζει στο γρήγορο βάδισμα του ηγέτη νικητή. Τα φλας από τις κάμερες ανάβουν και σβήνουν. Κι είναι η στιγμή που πρέπει ν’ αποτυπωθεί η πρώτη αντίδραση μετά την μεγαλύτερη δυνατή επιτυχία. Τα κομφετί κι οι γυαλιστερές κορδέλες κατακλύζουν τον χώρο και το στρώνουν στις πλάτες των παρευρισκόμενων.
Ο Γιάννης αγκαλιάζει τους δικούς του και φοράει το καπέλο του πρωταθλητή. Βουρκώνει, σκύβει, κουλουριάζει σ’ ένα κομμάτι του παρκέ, με τη ψευδαίσθηση ότι θα γίνει αόρατος όπως έμοιαζαν οι αντίπαλοί του νωρίτερα στο παρκέ και παλιότερα στο δωμάτιο. Υπάρχει κόσμος που απλώνει το χέρι για να τον αγγίξει τόσο ώστε να εκφραστεί το ενδιαφέρον του. Όλοι ξέρουν τη διαδρομή από το δωμάτιο στη συνοικία των Σεπολίων.
Ο Αντετοκούνμπο βυθίζει το κεφάλι του στο καπέλο. Το τραβά όσο πιο κάτω γίνεται για να κρύψει μερικά δάκρυα. Με μια λευκή πετσέτα θα τα καταφέρει καλύτερα. Θ’ απορροφήσει όλο του τον λυγμό. Πιο πριν θα κοιτάξει για λίγο στην οροφή του γηπέδου. Το βλέμμα του θα διαπεράσει το πλέγμα από τα μεταλλικά κιγκλιδώματα και τη σκέπη. Θα φτάσει στον ουρανό και θα προσγειωθεί στα Σεπόλια.
Με την ταχύτητα των δακρύων που κυλούσαν στο πρόσωπο του μετά τη νίκη, θα φτάσει σε κάθε σπιτικό η κουβέντα του για ελπίδα. Η ελπίδα όχι για ένα American dream, όπου θα πετυχαίνει ο ένας στο εκατομμύριο. Αλλά η ελπίδα ότι όλο το εκατομμύριο θα ζει χωρίς δάκρυα που μαρτυρούν μια δύσκολη διαδρομή. Ότι δεν θα χρειαστεί να τα βγάζει πέρα με τους πραγματικά ορατούς αντιπάλους του Γιάννη ως τα 18 του. Τη φτώχεια, τον φόβο για τη σύλληψη και την απέλαση, την αγωνία για το φαγητό. Ο Γιάννης έκανε ορατούς τους γείτονές του. Τη σημασία να αγναντεύουν ψηλά, με μοναδική σκέψη ότι κατάφεραν να φτάσουν εκεί που κοίταξαν. Ξεκινώντας από την ίδια αφετηρία. Ως μέρος του όλου κι όχι ως παρείσακτοι. Όχι ως «λάθρο» που τους προφέρουν λάθος τ’ όνομα επίτηδες νυν υπουργοί.
*Το κείμενο δημοσιεύτηκε πρώτα στην Εφημερίδα Αυγή
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.