Μία μονάχα στιγμή, μία κίνηση, μία επιλογή, είναι αυτή που μπορεί να σε φέρει είτε σε θέση καπετάνιου, που πλέει σε πελάγη ευτυχίας, είτε στο ναδίρ. Το αποτέλεσμα, ειδικά σε μία αυστηρά υλιστικού περιεχομένου κοινωνία συνιστά θεμέλιο λίθο της ευτυχίας και της αποτυχίας.

Η προσπάθεια, το ταξίδι μέχρι τον προορισμό, καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων και τα πάντα επισκιάζονται είτε εξυψώνονται ανάλογα με την περίσταση.

Ο Δημήτρης Διαμαντίδης βρέθηκε σε δύο περιπτώσεις, όπου φλέρταρε με το απευκταίο σενάριο του λάθους, της αποτυχίας, της αδυναμίας επίτευξης ενός στόχου. Και στις δύο περιπτώσεις, κατόρθωσε  να ξεφύγει, αρπάζοντας από τα μαλλιά μία δεύτερη ευκαιρία.

Στην πρώτη, ο Παναθηναϊκός εκδηλώνει την τελευταία του επίθεση στον τελικό του Κυπέλλου, ο αρχηγός των πρασίνων επιχειρεί διείσδυση και κερδίζει δύο βολές.

Το χέρι του θυμίζει… αλφάδι, ευστοχεί και δίνει το μικρότερο δυνατό προβάδισμά στην ομάδα του (71-70). Η επόμενη όμως προσπάθεια από τη γραμμή της φιλανθρωπίας κατά τους Αμερικανούς, δεν είχε την ίδια κατάληξη. Ο Διαμαντίδης αστόχησε, ο Πρίντεζης πήρε το ριμπάουντ και ο Ολυμπιακός είχε 24 ολόκληρα δευτερόλεπτα να φτάσει στην κατάκτηση του τρίτου συνεχόμενου τίτλου του στο Κύπελλο Ελλάδας.

Η μπάλα έφτασε καθυστερημένα στον Σπανούλη, τον κορυφαίο κατά τεκμήριο παίκτη των ερυθρόλευκων, ο Διαμαντίδης έχει υπό την επίβλεψη του τον Παπανικολάου. Του κάνει τη ζωή δύσκολη, ενώ υποχρεώνει σε μία κάκιστη πάσα τον άλλοτε συμπαίκτη του, αλλοιώνοντας λίγα χιλιοστά μόνο την πορεία της μπάλας, που ήταν όμως ικανά, να αλλάξουν τη ροή της επίθεσης. Πράγματι, η ομάδα του Ίβκοβιτς τέλειωσε το ματς με το χειρότερο δυνατό τρόπο, παρά το γεγονός ότι κρατούσε τις τύχες του αγώνα στα χέρια της. Δεν υπολόγιζε όμως, αυτά του Διαμαντίδη…

Μέχρι τότε το χταπόδι του Παναθηναϊκού είχε 1/8 σουτ εντός πεδιάς, παρόλα αυτά αποτελούσε τον κινητήριο μοχλό του παιχνιδιού του, έχοντας 7 ασίστ, άλλα τόσα κλεψίματα, 1 τάπα και 8 κερδισμένα φάουλ. Αν οι πράσινοι γνώριζαν την ήττα, θα θεωρούταν βασικός υπεύθυνος λόγω της νευρικότητας που επιδείκνυε στην τελική προσπάθεια και της άστοχης βολής. Μία εξέλιξη, της οποίας δεν γίναμε ποτέ θεατές και με δικό του πόντο ο Διαμαντίδης χάρισε ένα ακόμα τρόπαιο στο Τριφύλλι, κερδίζοντας το μεγαλύτερο κομμάτι της πίττας στα πρωτοσέλιδα.

 

Το σκηνικό επαναλήφθηκε λίγες μέρες αργότερα στο πλαίσιο του τελευταίου αγώνα της προημιτελικής φάσης της Ευρωλίγκα. Θύμα του 3D η Μακάμπι του Ντέιβιντ Μπλατ. «Δεν θέλω να τον ξαναδώ μπροστά μου», έλεγε μετά τον αγώνα, εξοργισμένος ο Αμερικανός τεχνικός, όχι λόγω του ότι αντιλήφθηκε κάποιας  μορφής ασέβεια προς το πρόσωπο του από τον πολύπειρο γκαρντ, αλλά εξαιτίας του ότι για ακόμα μία φορά είδε να του στερεί την πρόσβαση στην απόλυτη επιτυχία. Άλλωστε, η ήττα στη Βαρκελώνη είναι ακόμα νωπή. Τότε ο Μήτσος είχε 16 πόντους και 9 ασίστ, συμβάλλοντας τα μέγιστα ούτως ώστε ο Παναθηναϊκός να κερδίσει με 78-70 τους Ισραηλινούς και να κατακτήσει το 6ο ευρωπαϊκό του τρόπαιο.

Αυτή τη φορά, ήταν ακόμα καλύτερος, με το κοντέρ του να φτάνει τις περυσινές επιδόσεις κατά τη διάρκεια της σειράς με την Μπαρτσελόνα. Μέχρι να κερδίσει το φάουλ από την τρικλοποδιά του Χέντριξ είχε 24 πόντους, 6 ριμπάουντ και 3 ασίστ. Με άλλα λόγια ο καλύτερος παίκτης του γηπέδου. Ήταν αυτός που είχε την ευκαιρία να διαμορφώσει το τελικό αποτέλεσμα.

Στις προηγούμενες τέσσερις προσπάθειές του είχε πετύχει το απόλυτο (100% ευστοχία). Τα ποσοστά ήταν υπέρ του. Όπως και στο κλειστό του Ελληνικού, η πρώτη κατέληξε στο διχτάκι. Η δεύτερη όμως στα χέρια του Μπουρστέιν. Η ειδοποιός διαφορά με το παιχνίδι απέναντι στον Ολυμπιακό ήταν ότι οι φιλοξενούμενοι είχαν στη διάθεση τους περίπου 20 δευτερόλεπτα λιγότερα. Το χειρότερο δε για την Μακάμπι είναι ότι η μπάλα έφτασε στα χέρια ενός παίκτη, που δεν μπορούσε να την «κατεβάσει». Ο Διαμαντίδης με τα τεράστια χέρια του έκοψε το οπτικό του πεδίο και η πολυπόθητη πάσα για τους Ισραηλινούς ποτέ δεν δόθηκε.

Ο Μήτσος ήταν και πάλι ήρωας…

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]

About The Author

Γεννήθηκε και ζει στα Εξάρχεια. Αγαπά τους τοίχους τους, τους αγώνες και τους ανθρώπους τους. Του αρέσει να φωτογραφίζει και να γράφει για όσα δεν μπόρεσε να φωτογραφίσει. Κυκλοφορεί από τα εννιά του με μια εφημερίδα στο χέρι και συνεχίζει να γράφει σε μπλοκάκι στα ρεπορτάζ. Ακούει ό,τι μακριά πολύ μακριά μας ταξιδεύει και διαβάζει ό,τι του γυαλίσει στις βιτρίνες της Καλλιδρομίου, της Ζωοδόχου Πηγής και της Θεμιστοκλέους. Αγαπά τα νησιά και κάποτε θέλει να ζήσει σε ένα από αυτά. Μέχρι τότε, κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για μια διαφορετική δημοσιογραφία, με πολλά αυτοδιαχειριζόμενα 3point και γραφιάδες χωρίς περιορισμούς.

Related Posts

//