«Άνθρωπος με αίμα, που αρνιέται την χλεύη και τους υπαινιγμούς των λέξεων» αυτός ήταν ο Τάσος Λειβαδίτης που γεννήθηκε στις 20 Απριλίου του 1922 και πέθανε στις 30 Οκτωβρίου του 1988.
Μια από τις σπουδαιότερες μορφές της μεταπολεμικής αριστερής διανόησης αλλά και της ποίησης.
Ο Λειβαδίτης γιος του Λύσανδρου και της Βασιλικής, πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Μεταξουργείο. Το 1940 γράφτηκε στην Νομική Σχολή γρήγορα όμως το κερδίζει η ποίηση. Κατά την διάρκεια του πολέμου, εισχωρεί στην Αντίσταση κατά των Γερμανών και οργανώνεται στην ΕΠΟΝ.
Μετά τον πόλεμο ακολουθούν τα δύσκολα χρόνια της εξορίας, συλλαμβάνεται και εξορίζεται όπως πολλοί αριστεροί καλλιτέχνες και διανοούμενοι ( Ρίτσος, Αλεξάνδρου, Κατράκης και άλλοι πολλοί). Μούδρο, Μακρόνησος, Αι Στράτης, φυλακές Χατζηκώστα είναι οι σταθμοί της εξορίας του. Από το 1947 ως το 1951 όπου και ελευθερώνεται.
Εργάστηκε ως κριτικός στην εφημερίδα «Αυγή», µέχρι τη χούντα όπου ο ποιητής αναγκάστηκε να δίνει κείµενα µε το ψευδώνυµο Ρόκκος σε περιοδικά ποικίλης ύλης για να βιοποριστεί. Συνεχίζει όμως να γράφει ποιήματα αν και δεν δημοσιεύονται.
Μετά το τέλος της Χούντας θα συνεχίσει να γράφει ποιήματα και να εκδίδει συλλογές. Ποιήματα γεμάτα όνειρα και ουτοπία. Ο Λειβαδίτης γράφει για την επανάσταση, τον έρωτα και την ύπαρξη.
Τα ποιήματα του πάντα με έντονο κοινωνικό περιεχόμενο αλλά και βιώματα δικά του, συναισθήματα φόβους, υπαρξιακές αγωνίες και όνειρα. Πολλά μελοποιήθηκαν από μεγάλους συνθέτες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μάνος Λοίζος και ο Γιώργος Τσαγκάρης ενώ μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες.
Ο θάνατός του ήχησε σαν ένα τεράστιο κενό για την ποίηση, για την διανόηση, για τον αριστερό αγώνα.
Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.
Μια στιγμή αν ξεχαστείς,
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται
στη δίνη του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις
για μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
θα γίνουν στάχτη απ΄ τις φωτιές.[..]
Το ξέρω, είναι όμορφο ν΄ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς έν΄ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμμένος πάνω απ΄το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
Να την ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ΄αποχαιρετήσεις όλ΄αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,
για όλα τ΄άστρα, για όλες τις λάμπες και
για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
«Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου»
Ο θάνατος περιοδεύει τον κόσμο με τη μάσκα ενός στρατηγού.
Τα μάτια μας θα ζήσουνε και πέρα από το θάνατό μας
για να κλαίνε.
Φυσάει.
Τα μέγαρα ρίχνουν έναν ίσκιο βαρύ που σπάει τη ραχοκοκαλιά μας
Τρέχουν οι δρόμοι λαχανιασμένοι
Τα παραμύθια είναι τυφλά
Φυσάει
Φυσάει μέσα από τα τρύπια βρακιά των ανέργων
Φυσάει
Φυσάει μέσα στην οργισμένη καρδιά του λαού
Ο άνεμος μπερδεύει τους δρόμους τις χρονολογίες τα πρόσωπα
Παρασέρνει τη σκόνη απ’ τα πεδία των μαχών
Αυτή η σκόνη θάβει σιγά σιγά την Ευρώπη
Τα χέρια τους είναι έτοιμα να σώσουνε τον κόσμο
Εις τους αιώνας των αιώνων
Ερχόμαστε
Παραμερίστε
Κατεβαίνουμε σαν μια χιονοστιβάδα που όσο κατηφορίζει μεγαλώνει
(Το ποίημά του «Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου» το οποίο γράφει κατά την περίοδο που είναι εξόριστος θεωρήθηκε ανατρεπτικό και απαγορεύτηκε. Ποίημα μεγαλειώδες οι στίχοι του οποίου ηχούν επίκαιρα όσο ποτέ.)
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.