«Ήμουν πολύ λυπημένος. Δεν κατάφερνα να καταλάβω το παιδί μου. Δεν κατανοούσα τον λόγο αυτών των τρελών ενεργειών, που τον απομάκρυναν από μας. Είχε κάνει μια υπεράνθρωπη προσπάθεια για να πάρει το πτυχίο του στην ιατρική, και όταν πια είχε τον τίτλο στην τσέπη του και του παρουσιαζόταν η ζηλευτή ευκαιρία να μπορέσει να εργαστεί δίπλα σ’ έναν παγκοσμίου φήμης επιστήμονα σαν τον δρ. Πιζάνι, τίναζε τα πάντα στον αέρα» ήταν τα λόγια του πατέρα του Ερνέστο Γκεβάρα. Ο ίδιος δεν μπόρεσε να καταλάβει το παιδί του και τις επιλογές του παρά μόνο όταν έφυγε από την ζωή και ξαναδιάβασε ένα ένα τα γράμματά του.
Αν και πολλά έχουν ειπωθεί και γραφτεί για τον Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα, γνωστό ως Τσε, φαίνεται ότι δύσκολα καταλαβαίνει κάποιος ποιος ήταν πραγματικά ο αληθινός Τσε πέρα από αυτά που έχουν γραφτεί και την πραγματική σημασία του στις σελίδες τις ιστορίας.
Ο κόσμος τον τίμησε, τον θεοποίησε, τον έκανε σημαία στο δωμάτιό του, είδωλο των νεανικών του χρόνων, άγαλμα στην Κούβα μέχρι και πόστερ, κούπα και μπλουζάκι σε τέτοιο βαθμό και με τέτοιο τρόπο που ο ίδιος θα σιχαινόταν και θα εκνευριζόταν. Ήταν άλλωστε αυτή η νοοτροπία και αυτό το σύστημα εναντίον των οποίων πάλευε και αγωνιζόταν και αυτό το σύστημα αφού κατάφερε να τον εξοντώσει προσπάθησε να εξοντώσει και την ίδια την ιδέα που κουβαλούσε το όνομα και το πρόσωπό του…το πρόσωπο του Τσε μπήκε σε φτηνά τουριστικά αναμνηστικά, έγινε ένα απλό προϊόν προς πώληση. Παρόλα αυτά οι ιδέες του ζουν ακόμα. Επικίνδυνα δυνατές χαράζουν ακόμα τις συνειδήσεις αυτού του κόσμου.
Κι εκεί θέλω να σταθώ όχι στην πορεία από την γέννηση ως το θάνατο του αλλά σε αυτό που ήταν ο Τσε, στον ξεχωριστό άνθρωπο, στον διαφορετικό πολιτικό, στον αλύγιστο επαναστάτη.
Ο Τσε διαμόρφωσε τον νέο άνθρωπο, αυτόν που απαρνείται την πολυτέλεια και την άνεση για τις ιδέες, για έναν μεγαλύτερο σκοπό, αυτόν που θυσιάζεται για τους άλλους, που τους συντροφεύει ακόμα και όταν είναι ο διοικητής τους είναι εκεί, αυτόν που ενώ είναι υπουργός βρίσκεται στα εργοστάσια και τρώει το ίδιο φαί με τους εργάτες, αυτόν που εξαλείφει την ανισότητα και πολεμάει τη αδικία, αυτόν που βάζει τον εαυτό του τελευταίο.
Ο Τσε άφησε την πλούσια και έτοιμη ζωή του για να τρέξει στο πλευρό των καταπιεσμένων λαών, να παλέψει δίπλα τους παρά το άσθμα του. Αργότερα άφησε το υπουργιλίκι για να ξεκινήσει την επανάσταση και σε άλλες χώρες που ζούσαν κάτω από δικτατορικό ζυγό. Δεν βολεύτηκε ποτέ αν και μπορούσε, εργαζόταν σκληρά, έτρωγε και ζούσε λιτά και απλά. Ένα απλό γεγονός αποδεικνύει ένα κομμάτι του τι ήταν ο Τσε: Ως Υπουργός Βιομηχανίας επισκέπτεται ένα εργοστάσιο. Εκεί τον υποδέχονται με ένα αρκετά πλούσιο γεύμα, ο ίδιος ρωτά το ίδιο θα φάνε και οι εργάτες; Όταν του απαντάνε όχι, βγαίνει έξω και φωνάζει στους εργάτες κάποιο λάθος έγινε και το φαγητό που προοριζόταν για σας σερβίρεται εδώ.
Ο Κομαντάντε δεν ήταν σαν τους άλλους κι αυτό ήταν που φόβιζε και τα κέντρα εξουσίας της Λατινικής Αμερικής, τους Αμερικανούς ακόμα και τους «φίλους» Ρώσους. Γι αυτό κάποιοι ήθελαν να τελειώνουν με αυτόν, ενώ κάποιοι άλλοι έμμεσα ή άμεσα απομακρύνθηκαν αφήνοντας τον μόνο στην Βολιβία, μόνο στο όνειρο για μια επανάσταση που θα εξαπλωνόταν παντού. Ο Τσε δολοφονείται στις 7 Οκτωβρίου του 1967, όμως ο Τσε δεν πεθαίνει εκείνη την ώρα γεννιέται, μεταμορφώνεται σε ιδέα και ταξιδεύει, βρίσκεται εκεί που γεννιέται κάθε κίνημα, από τον Μάη του 68 ως την Ελλάδα του 73,ο Τσε καταφέρνει να κάνει αυτό που ονειρευόταν να βρίσκεται εκεί που ξεσηκώνονται οι αδικημένοι, οι καταπιεσμένοι και οι εξαθλιωμένοι αυτού του κόσμου.
«Κι αν πουνε πως είμαστε ρομαντικοί, αθεράπευτα ιδεαλιστές, πως σκεφτόμαστε πράγματα αδύνατα και πως δεν βγαίνει από τις μάζες το ανθρώπινο αρχέτυπο, εμείς πρέπει να πούμε πως είναι δυνατό, πως έχουμε δίκιο, πως έτσι πρέπει να είναι και έτσι θα είναι σύντροφοι», ήταν τα λόγια του.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.