Η ρατσιστική μπούρδα, που αναδημοσίευσε, όπως ισχυρίστηκε κατόπιν ανελέητου διαδικτυακού κραξίματος η Βούλα Παπαχρήστου, δεν συνιστά έκπληξη. Είναι δεδομένο πως από τη στιγμή που έχουν νομιμοποιηθεί οι γροθιές του Κασιδιάρη σε γυναίκες, το καθημερινό ξυλοφόρτωμα των μεταναστών, η κατοχύρωση ασυλίας σε δολοφόνους και η βουβή αποδοχή στο ότι πλέον ο καθένας μπορεί να εκφράζει δίχως κανένα δισταγμό φασιστικές απόψεις και ιδεώδη, καθημερινά κάποιος ολίγον… famous θα πετά κάποια κουταμάρα που θα συζητάμε.
Αυτό ακριβώς έγινε και με την Παπαχρήστου. Twittare, όπως επιβάλλεται από το νέο επικοινωνιακό modus vivendi και κινούμενη στο ρεύμα της εποχής, πέταξε το ακροδεξιό σχολιάκι της. Αυτό που μ’ εντυπωσιάζει όμως, δεν είναι ότι ξεπηδούν σαν μανιτάρια το ένα μετά το άλλο εθνικόφρονες της φακής και της μηδενικής πολιτικής αντίληψης, αλλά το ότι δεν φροντίζουν να διαφυλάξουν και το πολυαγαπημένο image τους.
“Δεν είχα καμία πρόθεση να μειώσω κανέναν. Σέβομαι όλους τους ανθρώπους και όλες τις φυλές. Δεν έχω καμία σχέση με την πολιτική. Εγώ ασχολούμαι μόνο με τους αγώνες. Το είδα κάπου αναρτημένο αυτό το σχόλιο και το ανέβασα κι εγώ”, δήλωσε κατόπιν εορτής η ίδια. ‘Οχι μόνο δηλαδή δεν το έσωσε, αλλά θυμίζοντας κάτι από πιτσιρίκι δημοτικού (με όλο το σεβασμό για τα μικρά παιδιά), τα οποία ξέρουν ότι έχουν κάνει μαλακία και προσπαθούν να απολογηθούν φορτώνοντας την ευθύνη στον παραδίπλα.
Με άλλα λόγια η κ. Παπαχρήστου μας λέει πως πόσταρε κάτι στο προσωπικό της προφίλ, το οποίο εκτίθεται όμως δημοσίως, άκριτα και χωρίς δεύτερη σκέψη. Γεγονός που φυσικά την υποτιμά ακόμα περισσότερο και φανερώνει πως αναμασά, καταπίνει και στη συνέχεια φτύνει στα μούτρα μας, κάτι που προφανώς θεώρησε έξυπνο, αλλά τελικά δεν ήταν και τόσο…
Εν τω μεταξύ, είναι στοιχειωδώς αυτονόητο ότι και σε αυτούς τους εκφυλισμένους Ολυμπιακούς Αγώνες υπάρχουν κάποια… τζιζ σημεία, τα οποία οφείλεις να μην αγγίζεις, είναι αδιαπραγμάτευτα. Όπως αυτό του να σέβεσαι τη διαφορετικότητα του άλλου.
Είσαι λοιπόν αθλήτρια, βρίσκεσαι στην τελική ευθεία του μεγαλύτερου, ειδικά για το σπορ στο οποίο αγωνίζεσαι, αθλητικού θεσμού και γράφεις εμμέσως πλην σαφώς ότι δεν γουστάρεις τους Αφρικάνους. Πρώτον ακόμα και αν το πιστεύεις (ασχέτως του ότι είσαι εγκεφαλικά ανεπαρκής) δεν το λες. Δεύτερον ακόμα και αν δεν τιμωρηθείς, όπως θα έπρεπε από τη δική μας ομοσπονδία, που για την ώρα κρατά μία σιωπηρή στάση στα όρια της συνενοχής, απώλεσες το σεβασμό των αντιπάλων σου, του κόσμου και δικαίως στιγματίστηκες με τη στάμπα του ρατσιστή. Ενδεχομένως αν αυτό είχε γίνει σε μία άλλη χρονική στιγμή να περνούσε -κακώς- στα ψιλά, αλλά το timing ήταν το χειρότερο δυνατό.
Παραφράζοντας παλαιότερο σλόγκαν διαφήμισης για τσίχλες, νομίζω πως το καλύτερο για περιπτώσεις όπως της Παπαχρήστου είναι το “καλύτερα να πηδάς, παρά να μιλάς”, ή ό,τι κάνει ο καθένας εν πάσει περιπτώσει καλύτερα…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.