Προ κάποιων μηνών ο δήμαρχος Αθηναίων, Γιώργος Καμίνης είχε τη φαεινή ιδέα να ξηλώσει τα παγκάκια από κάποιες πλατείες της Αθήνας, με σκοπό να βελτιώσει την αισθητική της πόλης. Το κόλπο δεν έπιασε, διότι οι άστεγοι ναι μεν δεν κοιμόντουσαν σε παγκάκια πια, αλλά βρήκαν τρόπους να “βολευτούν” σε πεζοδρόμια, σκαλοπάτια ακόμα και… δρόμους.
Η Αθήνα λοιπόν παρέμεινε μία άσχημη πόλη με σοβαρά κοινωνικά προβλήματα, τα οποία φυσικά δεν θα μπορούσαν να επιλυθούν με ανόητα μέτρα και απαγορεύσεις. Αν ήθελε πραγματικά το ελληνικό κράτος και η Πολιτεία, να μη διασύρονται στα μάτια του Γερμανού, Γάλλου και Σουηδού τουρίστα, τότε θα μπορούσαν απλούστατα να βρουν ουσιαστικές λύσεις, όπως την αξιοποίηση δημόσιων κτιρίων που παραμένουν ανεκμετάλλευτα και μέρα με τη μέρα καταστρέφονται, όπως το να προτιμήσει αντί της συνεχούς χρηματοδότησης των τραπεζών, τη διάθεση κάποιων ασύγκριτα μικρότερων ποσών για κάποιες απλοϊκές κατασκευές σπιτιών, όπως το να δείξει συνολικά ένα σαφώς περισσότερο ανθρώπινο πρόσωπο. Προφανώς αυτές οι επιλογές δεν συγκαταλέγονται στις προτεραιότητες τους. Δεν τους απασχολεί ούτε καν το φαίνεσθαι, πόσω μάλλον το είναι.
Μην έχετε την αίσθηση πάντως πως η κατάσταση είναι διαφορετική σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Στην Ισπανία, έχοντας λίγο πολύ την ίδια λογική, αποφάσισαν να βάλουν λουκέτα στα σκουπίδια των σούπερ μάρκετ για λόγους… υγείας. Πράγματι δεν είναι και ό,τι καλύτερο να τρως χαλασμένα φρούτα, ή απομεινάρια διαφόρων λοιπών φαγητών. Πράγματι πρόκειται για μία κατάσταση που δεν επιδέχεται νέας παράτασης. Μήπως όμως θα ήταν καλύτερα να μην φτάνουν χιλιάδες άνθρωποι σε αυτό το σημείο;
Μήπως θα έπρεπε όταν βλέπουμε το διπλανό μας, διότι δεν αποτελεί προνόμιο των Ισπανών αυτό το φαινόμενο, να του δίνουμε μια μικρή χείρα βοηθείας; Να απαιτήσουμε το να ζήσει αξιοπρεπώς, όπως θα θέλαμε και εμείς άλλωστε αν βρισκόμασταν στη θέση του; Απλά τα πράγματα. Ουδείς θέλει να πεινά, ουδείς θέλει να μην έχει σπίτι. Κάποιοι λόγοι όμως, ενδεχομένως και με δική σου υπαιτιότητα, μπορούν να σε οδηγήσουν στην εξαθλίωση. Στο να γίνεις πρωταγωνιστής του χειρότερου δυνατού σεναρίου. Όμως, όπως δεν κόβεις το χέρι σου όταν έχει τραυματιστεί, έτσι πρέπει να προσπαθείς να διατηρήσεις αρτιμελή μία κοινωνία.
Το 1983 ο Eddie Murphy παρέα με τον Dan Aykroyd πρωταγωνιστούσαν στην ταινία “Τrading Places”. Όπως φανερώνει και ο τίτλος του φιλμ, αντάλλαξαν ρόλους και ζωές. Ο φτωχός έγινε πλούσιος και το αντίστροφο. Ο καθένας μπορεί να βρεθεί είτε σε ευνοϊκή, είτε σε δυσχερή θέση. Ας μην κλείνουμε τα μάτια σε περιπτώσεις ανθρώπων που περνούν δύσκολα. Άλλωστε όπως και στην ταινία, ποιος μπορεί να είναι ειλικρινά σίγουρος για το αν καθορίζεται η ζωή του από τον ίδιο ή όχι;
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.