Στην εποχή μας η λέξη πολεμιστής γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο επίκαιρη. Πολεμιστής από πολεμιστή διαφέρει βέβαια. Κάποιοι τον έχουν ταυτίσει με μια περικεφαλαία και ένα κοντάρι. Για μένα πάλι, ο πολεμιστής είναι περισσότερο κοντά στην πραγματικότητα, τουλάχιστον την τωρινή. Είναι αυτός που δεν σκύβει το κεφάλι. Που βλέπει την καταστροφή μπροστά του και την κοιτά κατάματα. Που παλεύει για λίγα ευρώ να ταΐσει τα παιδιά του. Να μην δακρύσει μπροστά τους, παρά το ότι γκρεμίζεται το μέλλον τους μέρα με την μέρα.
Είναι αυτός που παλεύει να μην χαθούν τα τελευταία κεκτημένα. Είναι αυτός που δεν επιτρέπει στον κάθε φασίστα να πατήσει πάνω στον πόνο του και να χτυπήσει έναν άλλο άνθρωπο. Είναι αυτός που ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον και δεν ξεχνά το παρελθόν. Και στο παρελθόν η Ελλάδα γνώρισε και πολλούς πολέμους και πολλούς πολεμιστές. Και όταν βιώνεις κάτι μπορείς να το περιγράψεις και καλύτερα. Μπορείς να του δώσεις τη ψυχή σου.
Πρόταση Νο1
Σαν τώρα θυμάμαι την έκπληξη που ένιωσα σε μια εκπομπή που έκανα τότε στο trollradio.gr. Η λίστα με τα κομμάτια που είχα επιμελώς διαλέξει είχε τελειώσει, πριν καν αρχίσει. Κατέληξε σαν ένα τσαλακωμένο, στρογγυλεμένο χαρτί στα σκουπίδια. Μια ιδιότυπη αύρα με πήρε από το χέρι και με πήγε όπου ήθελε αυτή. Λίγο πριν την ολοκλήρωση του δίωρου εγώ και οι ακροατές, οι ακροατές κι εγώ είχαμε πλάσει τον δικό μας κόσμο και είχαμε χαθεί μέσα σε αυτόν.
Πόνοι, απωθημένα, πικρίες, γλυκές αναμνήσεις, ένα τεράστιο φάσμα συναισθημάτων, ένα ουράνιο τόξο με όλα τα χρώματα, με όλα όσα μας ταλαιπωρούσαν, με όσα μας βασάνιζαν, που αποδείχτηκε ότι μάλλον είναι και περισσότερα και γι’ αυτό τον λόγο προσδίδεται ακόμα μεγαλύτερη αξία στις όμορφες στιγμές. Τις καθιστούν ακόμα πιο ιδιαίτερες.
Η αποκορύφωση έφτασε με τη διήγηση ενός ονείρου. Του ονείρου ενός πολεμιστή. Που έγραψε ο Δημήτρης Υφαντής και ερμήνευσε ο σπουδαίος Γιάννης Χαρούλης. Βρεθήκαμε στο δικό μας κάστρο. Μόνοι, να προετοιμαζόμαστε για την επόμενη μεγάλη μάχη, καθώς ξημέρωνε. Ο ουρανός ζέστανε την καρδιά μας και μας κράτησε το βλέμμα πάνω του. Δακρύσαμε. Ανατριχιάσαμε. Αδειάσαμε.
Πρόταση Νο2
Κρατάς σφιχτά μια δύναμη που σε κατατρώει. Την παιδεύεις, αλλά ποτέ δεν την αιχμαλωτίζεις. Προσπαθεί να βγει, να σου θυμίσει, να σου δείξει ότι οι εποχές κάνουν κύκλους. Ζούμε μια συγκυρία που είναι ιστορική και μας οδηγεί σε ένα κατώφλι που περάσαμε. Αυτή τη γκρίζα εικόνα του παρελθόντος, που μπορεί να γίνουμε μέρος της στο μέλλον, σκιαγραφεί για την ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Ψυχή Βαθιά» με ακρίβεια ο Γιάννης Αγγελάκας.
Πρόταση Νο3
Το ‘γραψε για έναν άνθρωπο που έφυγε. Για έναν άνθρωπο, που έδωσε την τελευταία μάχη που δίνει ο καθένας μας. Δύσκολο να είσαι έτοιμος γι’ αυτή. Δύσκολο να μπορείς να την τελειώσεις όπως θέλεις.
Οι στίχοι του κομματιού είναι ο επίλογος που θα θελε να χει ο καθένας. Ο Λεωνίδας Μπαλάφας γράφει με καρδιά, γράφει αληθινά και μας πάει ψηλά. Σε κάποιο μικρό γκρεμό βουνού, όπου μπορεί να αγναντεύεις τα πάντα. Να ακούς τα πάντα. Να αισθάνεσαι την ομορφιά και τη γοητεία αυτών που παραλείπεις λόγω της ανελέητης καθημερινότητας που μας ποδοπατά.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.