“Ποιος θέλει να ζήσει για πάντα;”

“Πάντα ήξερα ότι είμαι σταρ. Πλέον και ο υπόλοιπος κόσμος φαίνεται να συμφωνεί μαζί μου». Ο άνθρωπος που έχει πει το παραπάνω, θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί αλαζόνας. Όταν όμως ο άνθρωπος αυτός είναι ο Φρέντι Μέρκιουρι τότε… και λίγα λέει.

Για πολλούς ένας χαρισματικός καλλιτέχνης. Για άλλους ένας μπερδεμένος αμφιφυλόφιλος με ταλέντο στη μουσική. Για τους θαυμαστές του όμως, ο κορυφαίος σταρ της ροκ, ο frontman μιας από τις πιο “δυνατές” μπάντες στην ιστορία της ροκ, ο συνθέτης κάποιων από τις μεγαλύτερες μουσικές επιτυχίες διαχρονικά, ο Φρέντι Μέρκιουρι.

Τανζανία, Ινδία, Αγγλία, ΗΠΑ, Γερμανία οι σταθμοί της ζωής του Φαρόκ Μπουλσάρα, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα. Γεννημένος στην Ζανζιβάρη το 1946, μεγαλωμένος στην Ινδία μέχρι τα 17 όπου φοιτά σε μουσικό σχολείο, στη συνέχεια έρχεται η μετακόμιση οικογενειακώς στο Μιντλέσεξ της Βρετανίας και οι σπουδές στο Ealing College of Art, με τα πρώτα του μουσικά βήματα στο συγκρότημα Wreckage.

Κάπως έτσι ξεκινά και το μουσικό ταξίδι προς την απογείωση. Ο Μέρκιουρι (που τότε λεγόταν ακόμη Φρέντι Μπουλσάρα) ήρθε μέσω του συμφοιτητή του, Τιμ Στάφελ, σε επαφή με το συγκρότημα Smile. Τα μέλη εκτός του Στάφελ (τραγουδιστής και μπασίστας) ήταν οι Μπράιαν Μέι (κιθάρα) και Ρότζερ Τέιλορ (ντραμς) και οι δύο μετέπειτα μέλη των Queen.

Το 1969 γίνεται ο frontman του συγκροτήματος Wreckage από το Λίβερπουλ, αλλά η μπάντα δεν έχει πολύ χρόνο ζωής και έτσι μία χρονιά μετά γίνεται το καθοριστικό βήμα. Μετά την αποχώρηση του Στάφελ, οι Μπράιαν Μέι, Ρότζερ Τέιλορ και Φρέντι Μέρκιουρι ίδρυσαν το δικό τους συγκρότημα, το οποίο ο Μέρκιουρι ονόμασε Queen. Το όνομα δεν άρεσε αρχικά στα υπόλοιπα μέλη, καθώς ήταν αρκετά θηλυπρεπές και έξω από την ροκ κουλτούρα. Χάρη ωστόσο στην επιμονή του Μέρκιουρι, το όνομα διατηρήθηκε και καθιερώθηκε.

Και μπορεί το πρώτο άλμπουμ το 1973 να μην δημιούργησε καλές εντυπώσεις, η συνέχεια όμως ήταν αναπάντεχη. Λίγο πριν την κυκλοφορία του “A night at the opera”, οι Queen εμπιστεύονται ένα πολύ ιδιαίτερο τραγούδι στον φίλο τους και γνωστό ραδιοφωνικό παραγωγό, Κένι Έβερετ, ο οποίος ενθουσιάζεται και παίζει το κομμάτι πάρα πολλές φορές στην εκπομπή του. Το κομμάτι ήταν το Bohemian Rhapsody και όπως φάνηκε εκ του αποτελέσματος, όχι μόνο άρεσε, αλλά αγαπήθηκε όπως λίγα τραγούδια σε όλο τον κόσμο. Τόσο στην εποχή του, όσο και μέχρι σήμερα.

Δεν είναι τυχαίο ότι ανακηρύχθηκε σε “Τραγούδι της Χιλιετίας” από το το Guiness Book of Records, ενώ για την προώθησή του δημιουργήθηκε το πρώτο στην ιστορία σκηνοθετημένο βίντεοκλιπ. Οι Queen πλέον βρίσκονται στην κορυφή του μουσικού στερεώματος, απολαμβάνοντας τη μοναξιά της κορυφής των charts της Αγγλίας για εννέα συνεχόμενες εβδομάδες, το 1975.

Μετά την ξαφνική άνοδο, οι προσδοκίες όχι μόνο δεν διαψεύστηκαν, αλλά αυξήθηκαν εντυπωσιακά, με την κυκλοφορία των τραγουδιών Another One Bites the Dust, Crazy Little Thing Called Love, Don’t Stop Me Now, Flash, Get Down, Make Love, I Want to Break Free, Innuendo, Love of My Life, We Are the Champions, We Will Rock You, στις δύο επόμενες δεκαετίες.

Από τις κορυφαίες στιγμές της μπάντας και του Φρέντι Μέρκιουρι προσωπικά, ήταν η συμμετοχή στο Live Aid το 1985. Ο Μέρκιουρι τα έδωσε όλα, χόρεψε, έπαιξε κιθάρα, έπαιξε πιάνο, έκανε “παιχνίδι” με το κοινό και άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις, βάζοντας τον εαυτό του στη λίστα με τις καλύτερες live εμφανίσεις όλων των εποχών.

Για το επόμενο χρονικό διάστημα οι Queen διαλύονται. Ο Φρέντι Μέρκιουρι κάνει σόλο δουλειές (Mr Bad Guy) και συνεργάζεται με τη ντίβα της όπερας, Μονσερά Καμπαγιέ, για το άλμπουμ Barcellona. Το ομότιτλο τραγούδι γίνεται σήμα κατατεθέν των Ολυμπιακών Αγώνων της Βαρκελώνης το 1992.

Ο Μέρκιουρι όμως δεν έζησε για να δει το τραγούδι του να ακούγεται στη Βαρκελώνη. Στα μέσα του 1991 και ενώ η μπάντα είχε επανενωθεί, ο Μέρκιουρι γράφει το “The show must go on”. Φορέας του AIDS ο ίδιος, αλλά και ο σύντροφος και έρωτας της ζωής του, Τζιμ Χάτον, μάλλον προαισθανόταν ότι το τέλος πλησίαζε για αυτόν. Όπως φάνηκε, το προαίσθημα ήταν σωστό.

Στις 23 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, ο Φρέντι Μέρκιουρι ανακοινώνει σε δημοσιογράφους που κυριολεκτικά έχουν κατασκηνώσει έξω από το σπίτι του στο Λονδίνο, ότι πάσχει από AIDS. Μία ημέρα αργότερα, πεθαίνει. Μπορεί το τέλος να ήταν πρόωρο, ωστόσο όπως ο ίδιος είχε πει… “Ποιος θέλει να ζήσει για πάντα;”

Υ.Γ. Πολλά πυρά δέχτηκαν οι συντελεστές της ταινίας για την ζωή του Φρέντι Μέρκιουρι, που θα βγει στους κινηματογράφους το 2014, για την επιλογή να ενσαρκώσει ο Σάσα Μπάρον Κόεν τον τραγουδοποιό. Ο γνωστός “Μπόρατ” δεν “γεμίζει” πολλούς για τον ρόλο, ωστόσο αφενός μοιάζει πάρα πολύ στον Μέρκιουρι και αφετέρου το όχι ιδιαίτερης ποιότητας, παρελθόν του ηθοποιού, δεν πρέπει να επηρεάσει το κοινό. Και ο Όουεν Γουίλσον έπαιζε σε κακής ποιότητας ταινίες, ωστόσο στο Midnight in Paris ήταν εξαιρετικός.