“Η επαναστατική ιδέα άφησε την τέχνη ίσα με σήμερα ψυχρή. Της λείπει η ιδέα και θαρρεί πως την βρίσκει στο ρεαλισμό, όταν αγωνίζεται σήμερα να μας παρουσιάζει χρωματιστές φωτογραφίες της δροσιάς, που σταλάζει στα φύλλα των δέντρων, όταν αγωνίζεται να μιμείται τα μούσκουλα της γελάδας, ή να μας περιγράφει με λεπτομέρεια, στον πεζό λόγο και στην ποίηση, τη βρώμα της ταβέρνας ή την τουαλέτα της κοκότας.” Πιοτρ Κροπότκιν (1880)

Τι κι αν πέρασε ένας αιώνας και κάτι. Εξακολουθούν να υπάρχουν δυνατοί κι αδύναμοι. Αφεντικά και δούλοι. Λιγοστοί πλούσιοι και αναρίθμητοι φτωχοί. Μαχητές και συμβιβασμένοι.

H Τέχνη αντιμέτωπη πάντα με το ίδιο δίλημμα. Ακόμα κι αν σιωπούν όλοι, εκείνη οφείλει να παίρνει θέση. Ή μήπως όχι; Ο καλλιτέχνης οφείλει να εκφράζει αυτό που αισθάνεται και να μην το διαστρεβλώνει βάσει των περιστάσεων, ή να μην κλείνει τα μάτια στην εξαθλίωση και την αδικία; Κατά τον Κροπότκιν σε συνθήκες πολέμου δεν έχεις παρά να διαλέξεις στρατόπεδο. Να αγωνιστείς για το φως και την ανθρωπότητα. Να αφήσεις στην άκρη τον ατομικισμό και την προσωπική πρόσκαιρη ικανοποίηση.

Ίσως πάλι βέβαια.. αξίζει να ζωγραφίζεις έναν πίνακα με όλα τα χρώματα. Έναν πίνακα όπου θα χωρούν και το κόκκινο της επανάστασης και το λευκό της αγνότητας. Στις σημερινές μουσικές προτάσεις θα δούμε και τα δύο χρώματα…

Magic De Spell και Σωκράτης Μάλαμας – Εμένα οι φίλοι μου

Κάνουν ό,τι λάχει
Όλο ταξιδεύουν οι φίλοι μου
γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή

Όλοι οι φίλοι μου ζωγραφίζουν με μαύρο χρώμα
γιατί τους ρημάξατε το κόκκινο
Γράφουν σε συνθηματική γλώσσα
γιατί η δική σας μόνο για γλείψιμο κάνει
Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά και σύρματα
στο λαιμό σας ,στα χέρια σας
Οι φίλοι μου…

Το 1998 οι Magic De Spell κυκλοφορούν το 11ο άλμπουμ τους, με τον νέο τότε τραγουδιστή της μπάντας, Κώστα Βούλγαρη. Σε ποίηση της Κατερίνας Γώγου το “Εμένα οι φίλοι μου” αρχίζει σύντομα να διαδίδεται. Στις συναυλίες η φλόγα της πένας της Γώγου παίρνει σάρκα και οστά. Ρίγος, οργή, συγκίνηση, που γίνονται ακόμα πιο έντονα δέκα χρόνια αργότερα. Η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια, θυμίζει και πάλι, με τον πλέον εμφατικό τρόπο ότι όλα αλλάζουν κι όλα μένουν ίδια. Η κοινωνία παραμένει σκληρή.

Δύσκολα θα περίμενε κανείς ότι μετά την δυνατή από όλες τις απόψεις σύνθεση των Magic De Spell θα περνούσε περίοδο δεύτερης νεότητας. Εχθρός του καλού το καλύτερο. Μαζί με τους Σωκράτη Μάλαμα και τη συμβολή του Νίκου Μαϊντά το κομμάτι παίρνει νέα πνοή. Ερμηνείες που στην αρχή παραξενεύουν, στη συνέχεια όμως σε κερδίζουν και αποδεικνύουν ότι ταιριάζουν μεταξύ τους. Μια μυστήρια μίξη, που σε τραβά, θέλοντας να δοκιμάσεις άλλη μια φορά μέχρι να καταλάβεις τι αισθάνεσαι. Τα συναισθήματα αναλλοίωτα ίσως και ισχυρότερα. Ενδεχομένως να οφείλεται στην καλύτερη παραγωγή, αλλά και στο ότι αναδεικνύονται περισσότερο μπάσο και κιθάρα. Το Video Clip παρουσιάζει διαφορετική φιλοσοφία από το παλιό. Συνδέει το τότε με το τώρα. Ίδια ανήσυχα, φοβισμένα βλέμματα. Ίδια εξαθλίωση. Ίδια φυλακή. Ίδιοι θύτες και θύματα. Κάθε εικόνα ίση με χίλιες λέξεις.

Τhe Lumineers – Ho Hey

I belong with you, you belong with me
you’re my sweetheart
I belong with you, you belong with me
you’re my sweetheart

And love, we need it now
Let’s hope for some
Cause oh, we’re bleeding out

Το 2005 γεννήθηκαν οι Lumineers. Χρειάστηκαν επτά χρόνια για να ολοκληρώσουν την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά, αλλά δεν χρειάστηκε ανάλογο διάστημα για να μαθευτούν. Το κομμάτι “Ηο Ηey”, δεν συγκινεί ιδιαιτέρως για τους στίχους του, όσο για τη ψυχή του, την ευχάριστη μελωδία και τη δύναμη να σου φτιάξει τη διάθεση. Ένας ευχάριστος τρόπος διαφυγής, που λέει και μια μεγάλη αλήθεια. Η αγάπη είναι ό,τι πιο σημαντικό υπάρχει. Το βασικότερο συστατικό απ’ όσα χρειαζόμαστε τώρα.

Ιnbox…

Η δική σας πρόταση γι’ αυτή την εβδομάδα από την Κατερίνα

Ωχρά Σπειροχαίτη – Με το πανί μου

Πόσο μίκρυνε αυτή η πόλη
πόσο μεγάλωσαν οι τίτλοι
βαρύνανε τα πράγματα
μακρύνανε οι διαδρομές

Αλλάζουν οι άνθρωποι
μου το ΄λεγαν από μικρό
ο έρωτας στο στόχαστρο
γυμνός
Θέλεις να ζούμε στα ρηχά
φοβάσαι λέει τ’ ανοιχτά
γιατί απ’ την κατάντια
προτιμώ τη μοναξιά

 

*Συνεχίζετε να στέλνετε τις δικές σας προτάσεις στο papantoniou90@yahoo.gr, νέο ραντεβού την ερχόμενη Τρίτη.

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]

About The Author

Γεννήθηκε και ζει στα Εξάρχεια. Αγαπά τους τοίχους τους, τους αγώνες και τους ανθρώπους τους. Του αρέσει να φωτογραφίζει και να γράφει για όσα δεν μπόρεσε να φωτογραφίσει. Κυκλοφορεί από τα εννιά του με μια εφημερίδα στο χέρι και συνεχίζει να γράφει σε μπλοκάκι στα ρεπορτάζ. Ακούει ό,τι μακριά πολύ μακριά μας ταξιδεύει και διαβάζει ό,τι του γυαλίσει στις βιτρίνες της Καλλιδρομίου, της Ζωοδόχου Πηγής και της Θεμιστοκλέους. Αγαπά τα νησιά και κάποτε θέλει να ζήσει σε ένα από αυτά. Μέχρι τότε, κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για μια διαφορετική δημοσιογραφία, με πολλά αυτοδιαχειριζόμενα 3point και γραφιάδες χωρίς περιορισμούς.

Related Posts

//