Ο Παναγιώτης Τερζάκης, μουσικός και πρωταγωνιστής της μουσικοθεατρικής παράστασης, “Μαύρο μου χελιδόνι” στο Θέατρο Ασωμάτων, με σπουδές στη φωνητική παιδαγωγική και Vocal Performance, κάνει τους θεατές συνοδοιπόρους στο ταξίδι της αναζήτησης ενός προσωπικού παραδείσου, φιλτράρει το φολκ στοιχείο στο πρίσμα της μουσικής του και μιλάει στο 3pointmagazine.gr για τα βήματα του πριν την παράσταση.
-Το «Μαύρο μου χελιδόνι» ως σύνθεση και ερμηνεία και επιλογή κειμένων είναι δική σας. Από ποια ιδέα ή έμπνευση ξεκίνησε η δημιουργία της παράστασης;
Τα τραγούδια που συμπεριλαμβάνονται στο «Μαύρο μου χελιδόνι» τα τραγουδώ και έχουν σημαίνουσα σημασία για εμένα εδώ και πάρα πολλά χρόνια σε ρεσιτάλ και projects. Στην Αμερική δούλεψα για αρκετά χρόνια μία σειρά ρεσιτάλ με δημοτικά τραγούδια σε νέα μορφή και ενορχήστρωση «αναγεννησιακή» καθώς και με γκόσπελ, σπιρίτσουαλς και ύμνους από την Ευρώπη. Η αποδοχή ήτανε εντυπωσιακή και έψαχνα ένα λόγο και έναν συνδετικό κρίκο για να γίνουν τα ρεσιτάλ αυτά παράσταση. Πριν από τέσσερα περίπου χρόνια συνάντησα την παραμυθού Εύη Γεροκώστα και βλέποντάς την να αφηγείται με τον μαγικό της τρόπο βρήκα τον ιδανικό σύνδεσμο των δημοτικών μας τραγουδιών με τα σπιρίτσουαλς και την ινδιάνικη παράδοση: τα παραμύθια!
-Στο παρελθόν έχετε κάνει παρόμοιες παραγωγές; Έχετε ξανασυνεργαστεί με τους μουσικούς συντελεστές της παράστασης ή με την κα Γεροκώστα;
Έχω δουλέψει σε διάφορες παραγωγές, θεματικά ρεσιτάλ, συναυλίες και θεατρικά δρώμενα. Πολλές φορές συμμετέχω στην παραγωγή (κυρίως σε project τέτοιου είδους) καθώς είναι και ο μόνος τρόπος να ελέγξεις τη δουλειά σου.
Με την Εύη Γεροκώστα είναι η πρώτη μας συνεργασία και έχει αποδειχθεί μαγική!- πριν από ενάμιση χρόνο έγινε η πρώτη παρουσίαση του «Χελιδονιού» για μία και μόνο παράσταση με την mezzo soprano Monifa Harris η οποία ταξίδεψε από την Αμερική για να παρουσιάσουμε και στην Ελλάδα παρέα τη δουλειά. Τον Γιάννη τον Μυγδάνη τον γνώρισα στις πρόβες του συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου όπου και έπαιζε πιάνο- με εντυπωσίασε η ευγένεια, το ήθος και η δίψα του για γνώση και συνεργασία και του έκανα αμέσως πρόταση. Η Νάνσυ η Αγγελάκη στα κρουστά είναι συνεργάτιδά μου εδώ και αρκετό καιρό και έχουμε εμφανιστεί παρέα σε διάφορους χώρους- πάντα πρόθυμη και με ωραίες ιδέες. Επίσης, με τίμησε με την παρουσία της στην ηχογράφηση του “Free”- δύο από τα τραγούδια του ψηφιακού αυτού EP συμπεριλαμβάνονται και στην παράσταση. Τέλος ο Δημήτρης ο Κατσούλης είναι ο βιολιστής με τον οποίο συμπράξαμε στο “Far Away Land”- το πρώτο μου CD με δημοτικά τραγούδια σε μίνιμαλ ενορχηστρώσεις- και έκτοτε έχουμε διατηρήσει μία συνεργασία και μία φιλία που τιμώ και σέβομαι ιδιαίτερα. Όλοι μου οι συνεργάτες χαρακτηρίζονται από μία συνέπεια και ένα ήθος που με συγκινεί ιδιαίτερα- είναι μία σπάνια και χαρισματική ομάδα!
-Ποια ήταν τα βήματα σας ως μουσικού και τραγουδιστή πριν φθάσετε στο θέατρο Ασωμάτων;
Οι σπουδές μου είναι εξ ολοκλήρου πάνω στη μουσική και το τραγούδι. Τελείωσα Μουσικολογία, κλασσικό τραγούδι και το μεταπτυχιακό μου αφορά στη Φωνητική Παιδαγωγική και Vocal Performance με παράλληλες σπουδές όπερας και κιθάρας. Από το 2004 που ξεκίνησα και επίσημα την επαγγελματική μου πορεία έχω συμμετάσχει σε διάφορες συναυλίες, ρεσιτάλ και θεατρικές παραγωγές στην Αμερική και την Ευρώπη. Συνεργάστηκα με πολλούς και άξιους συναδέλφους. Και όλα αυτά με πολλή και σκληρή δουλειά, μελέτη και πειθαρχία. Τα σχέδια πολλές φορές ανατρέπονται από πολλές εκπλήξεις- κρατάω τις ευχάριστες και αυτό κάθε φορά μου δίνει ώθηση και δύναμη να ανασυντάσσομαι και να προχωρώ παρακάτω. Με ελάχιστες εξαιρέσεις όλοι οι άνθρωποι που συνεργάστηκα έχουν μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου. Δεν μπορώ να τους αναφέρω όλους αλλά για συναισθηματικούς λόγους ξεχωρίζω τις εμφανίσεις μου στη Φλόριδα με την Sol Fest Όπερα, τις εμφανίσεις μου στο ιστορικό πια Zarzuela Festival στην Καλιφόρνια, την τετράχρονη περιοδεία μου στην Αμερική με τη σοπράνο Μαρία Γεωργακαράκου και τον Richard Maloney, τις ηχογραφήσεις με τον Otto Menardi από την Ιταλία και από τις πρόσφατες στην Eλλάδα με τον Τάσο Καρακατσάνη, την Κερασία Σαμαρά, τον Victor Berkan, τον Περικλή Τιμπλαλέξη και φυσικά την ομάδα του «Χελιδονιού».
-Θεωρείτε πως το φολκ στοιχείο, μιας που στην παράσταση παντρεύετε τα παραδοσιακά με τη γκόσπελ μελωδία, είναι παρόν; Πώς το αντιμετωπίζετε; Το έχετε ξαναχρησιμοποιήσει ή σας χαρακτηρίζει γενικά;
Το παραδοσιακό στοιχείο στην Ελλάδα είναι ακόμη ζωντανό και εξελίσσεται παρόλη την κακοποίηση που υφίσταται η παράδοσή μας λόγω του ότι έχουν παρεισφρήσει στοιχεία και άτομα τα οποία ουδεμία σχέση έχουν.
Ακολουθώντας την λαϊκή ποίηση και ζώντας την ελληνική καλώς εννοούμενη νοοτροπία δε μπορώ να το αγνοήσω. Το ίδιο συμβαίνει και με τη γκόσπελ. Η λέξη φολκ σε πολλές χώρες είναι παρεξηγημένη καθώς αποτελεί μουσειακό είδος- στην Ελλάδα όχι και φυσικά με χαρακτηρίζει στο βαθμό που η παράδοση φιλτράρεται μέσα από το δικό μου πρίσμα.
-Στην παράσταση εκφωνούνται συγκεκριμένα παραμύθια. Η επιλογή τους με τι έχει να κάνει; Τι λένε σε έναν ενήλικα οι μαγικές ιστορίες που αφηγείστε;
Τα παραμύθια επιλέχθηκαν ανάλογα με ορισμένα τραγούδια καθώς και το αντίθετο. Περιγράφουν τα μεν τα δε. Φροντίσαμε να περιλαμβάνουν όλο το φάσμα των ανθρώπινων συναισθημάτων: τον έρωτα, την απώλεια, το νόστο, την αγάπη, το μίσος, τον αποχωρισμό, τη νοσταλγία. Παραμύθι σημαίνει παρηγοριά. Οι ιστορίες μας συνδέουν με τα αρχέτυπά μας δηλαδή με το συλλογικό ασυνείδητο. Μας ταξιδεύουν, μας προβληματίζουν, μας αγκαλιάζουν, μας παρηγορούν και μας προετοιμάζουν για τα μελλούμενα.
– Ο χρόνος μετρά αντίστροφα. Τι…μας επιφυλάσσετε για τους επόμενους μήνες;
Το «Χελιδόνι» θα επανέλθει ανανεωμένο από αρχές Φεβρουαρίου με διάφορες εκπλήξεις και συμμετοχές. Ετοιμάζω και κάποιες ειδικές εμφανίσεις τόσο με κλασικό όσο και τζαζ/μπλουζ ρεπερτόριο. Επίσης να σας αποκαλύψω πως το «Χελιδόνι» θα κυκλοφορήσει κάποια στιγμή σε ειδική έκδοση με τα παραμύθια και τα τραγούδια του.
-Με τις τελευταίες παραστάσεις του «Μαύρου μου χελιδονιού», πιστεύετε ότι έφθασε στον προορισμό του; Είχε προορισμό;
Το αντίθετο! Οι παραστάσεις αυτές έθεσαν μια γερή βάση για μια καλή και δυναμική αρχή. Στόχος του «Χελιδονιού» είναι να απευθυνθεί σε όσο μεγαλύτερο κοινό γίνεται και να ταξιδέψει ανά την Ελλάδα. Προορισμός να φτάσει στο σημείο να μεταδώσει και να επικοινωνήσει τη δική του Αλήθεια μέσα από τις ιστορίες και τη μουσική και να κάνει τους θεατές του συνοδοιπόρους στο ταξίδι της αναζήτησης ενός προσωπικού παραδείσου.
Χαρά Φρουδαράκη
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.