O στίβος πέθανε. Κι αυτό γιατί πέθαναν κι οι ήρωές του. Το χειρότερο όμως είναι ότι πέθανε η αξιοπιστία του. Ποιος στ’ αλήθεια μπορεί να ισχυριστεί πως ξαφνιάστηκε ακούγοντας ότι Πάουελ και Γκέι βγήκαν ντοπέ;
Μπουχτίσαμε! Δεν γουστάρει κανείς το ψεύτικο, δεν γουστάρει κανείς να βλέπει φαρμακοβιομηχανίες να διαγωνίζονται ποια θα ξεπεράσει την άλλη. Η συνεχής πτώση του ενδιαφέροντος για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, με αποκορύφωμα τις άδειες εξέδρες στο Λονδίνο, αποτελεί τη μεγαλύτερη απόδειξη ότι ο κόσμος γυρνά την πλάτη στα παραδοσιακά αθλήματα.
Θα μου πείτε μονάχα στο στίβο μάς έχουν “αφήσει χρόνους” ειλικρίνεια, ήθος κι ευγενής άμιλλα; Προφανώς και όχι. Εξ ου και οι κατά καιρούς θάνατοι στη μπάλα. Από τον Φοέ στον Πουέρτα και πάει λέγοντας. Υπάρχει βέβαια μια ειδοποιός διαφορά, που την “κλέβω” από τον Παπαλουκά, αλλά είχε δίκιο. “Κανείς σοβαρός αθλητής σε ομαδικό άθλημα δεν θα ρισκάρει να παίξει κορώνα γράμματα την καριέρα του”. Δύο χρόνια εκτός στον στίβο μπορεί να μη σημαίνουν και τίποτα. Στο μπάσκετ ή στο ποδόσφαιρο όμως ισοδυναμούν με τέλος καριέρας. Τα κρούσματα είναι επομένως λιγότερα, ενώ τα ομαδικά αθλήματα λόγω της ιδιοσυγκρασίας και του χαρακτήρα τους έχουν το εξής ατού: οι επιδόσεις εξαρτώνται από περισσότερους παράγοντες (τακτική, συνεργασία με άλλους παίκτες κτλ). Η μεγαλύτερη πληγή είναι τα στημένα. Όμως άλλα χωράφια κι άλλη κουβέντα, που θα την ανοίξουμε μελλοντικά.
Η νέα ενοχή κορυφαίων αθλητών για χρήση απαγορευμένων ουσιών, πού να μάθουμε και για όσες δεν απαγορεύονται, θεμελιώνει την πεποίθηση ότι ο στίβος είναι το βασίλειο της ντόπας. Και οι βασιλιάδες θεωρούνται άμεσα εμπλεκόμενοι. Έτσι, εκτός από τους Πάουελ και Γκέι, η μπάλα παίρνει και τον Μπολτ και τον κάθε πρωταθλητή. Ντόμινο.
Πριν το νέο σκάνδαλο, τα ρεκόρ του Τζαμαϊκανού, εκτός από ενθουσιασμό, θαυμασμό και ελπίδα, γεννούσαν κι αμφιβολίες. Τι παίρνει; Πώς μπορεί και τρέχει έτσι; Κάθε επιτυχία αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο. Κι ας μην υπάρχει καμία απόδειξη ότι ο Μπολτ ή ο οποιοσδήποτε είναι ένας ακόμα χάρτινος μύθος. Καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά τ’ όνομα που λένε και στο χωριό μου.
Όταν ακόμα κι ο Γκέι, που συμμετείχε σε καμπάνια ενάντια στο ντόπινγκ, κάνοντας μάλιστα και χιούμορ “θα με κυνηγούσε η μάνα μου αν έπαιρνα ουσίες”, είναι λογικό να χάνεται κάθε ίχνος εμπιστοσύνης.
Μοναδική λύση για τη χαμένη υπόσταση του στίβου είναι ο ερασιτεχνισμός. Επιστροφή στον έρωτα για τον αθλητισμό, που δεν χωρά μεγάλους σπόνσορες, πολλά φράγκα κι εχθρότητες μεταξύ αθλητών, φιλάθλων και εθνών. Κι αν τώρα μοιάζει με ουτοπία, δεν μένει παρά να δούμε πώς θα λειτουργήσει η αγορά όταν το προϊόν απαξιωθεί πλήρως. Θα το εγκαταλείψει κι ίσως αυτό να είναι το καλύτερο που μπορεί να του κάνει.
ΥΓ: Αλήθεια γιατί κανείς δεν μιλά για τις εταιρείες που παράγουν τα χαπάκια;
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.