Περνάς 8 και 10 ώρες στο γραφείο, ενώ τριγύρω αμίλητα σκυφτά ανθρωπάκια γίνονται υποτελείς στους δείκτες του ρολογιού. Ακουμπάς λίγο τον μπεζ τοίχο να ξαποστάσεις, ξεφυσάς και στο τέλος το πρόβλημα έχει γίνει μεγαλύτερο κι ο πόνος στο στήθος ανυπόφορος.
Από πού να το πιάσεις και πού να καταλήξεις. Στο κέντρο ενός κύκλου με ερωτήματα, ανησυχίες, το μέλλον να προδιαγράφεται για τα λεπτά, τις ώρες και τις μέρες που ακολουθούν γκρι, μαύρο, ποτισμένο από θλίψη κι αγωνία.
Βάζεις κάποιες μουσικές επιλογές να παίζουν. «Η πιο μεγάλη μπόρα είναι η πιο γλυκιά», ένας στίχος, λίγες λέξεις, τις ακούς ξανά και ξανά. Το χάος καταρρέει, το χαμόγελο επιστρέφει κι η ελπίδα αναζωπυρώνεται. «Θα τελειώσει κι αυτό. Θα γελάμε σαν το θυμόμαστε», λες και γουστάρεις κάθε σου ανάσα.
Παρέα με τον Πέτρο Κασιμάτη των Προφίλ ακούμε στις μουσικές προτάσεις της εβδομάδας, παλιά και νέα, γνωστά κι άγνωστα, συνηθισμένα κι ασυνήθιστα τραγούδια, στηρίγματα, φωνές, κραυγές που συνθλίβουν τη σιωπή και κατατροπώνουν το σκοτάδι.
Στο repeat…
Depeche Mode – Policy of truth
“Never again
Is what you swore
The time before”
Οι στιγμές φέρνουν και τα τραγούδια που αγαπάς. Διασχίζοντας την Πατησίων, συνάντησα ένα πρόσωπο αγαπημένο απ’ τα παλιά. Μαζί και τον ενθουσιασμό του για τους Depeche. «Πήγα στη συναυλία και τους λάτρεψα», μου λέει. Τα CD πεθαίνουν μέρα με την μέρα, αλλά η μουσική ποτέ κι ο καλύτερος τρόπος να τη διαδώσει ένας καλλιτέχνης είναι ο παραδοσιακός. Στην παρέα, στο μαγαζί, στα στάδια.
Η απόσταση μηνών που μας χώριζε, βοήθησε να μιλήσουμε για όλα. Χωρίς φόβους, ανοιχτοί και λεύτεροι από περιορισμούς για τα λάθη που έγιναν, για όσα μας κράτησαν μακριά. Το soundtrack ήρθε και κόλλησε. “Policy of truth”. Κομμάτι του 1990, από τον έβδομο δίσκο των Depeche, “Violator”.
Οι στίχοι του, μου θύμισαν τη κυνική διαπίστωση ενός φίλου, όταν κουβεντιάζαμε με το βλέμμα στον ουρανό. «Ο καθένας κάνει τις επιλογές του», ή όπως λέει κι ο θυμόσοφος λαός «όπως στρώνεις κοιμάσαι». Λιγότερα ψέματα, λιγότεροι μπελάδες σκέφτηκα. Και μια ζωή όπως τη γουστάρεις, δεν χωρά την υποκρισία. Σήμερα, ένα βήμα πιο κοντά στην ουτοπία της αγνότητας. Μπορεί ποτέ να μη τη φτάσεις, αλλά προχωράς…
Μusic Stories…
ΠΡΟΦΙΛ – Κι αν μοιάζει η μέρα
Πέτρος Κασιμάτης: Θα βρίσκεται στην πρώτη μας δισκογραφική δουλειά που ηχογραφείται αυτή τη στιγμή. Ελπίζουμε να έχει ολοκληρωθεί και να κυκλοφορήσει μέσα στο ’13… Με το κομμάτι αυτό συμμετείχαμε στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Κοζάνης 2013 όπου και αναδείχτηκε πρώτο μεταξύ 100 και πλέον συμμετοχών, όμως αυτό που είχε μεγαλύτερη σημασία για εμάς ήταν ότι χάρη σε αυτή τη συμμετοχή, είχαμε την ευκαιρία να ταξιδέψουμε στη Κοζάνη και να περάσουμε ένα πολύ δημιουργικό σαββατοκύριακο.
Ο Πέτρος προτείνει…
Radiohead – 2+2=5
Τρύπες – Δωσ’ μου Λίγη Ακόμα Αγάπη
The Clash – Guns of Brixton
«Τα δυο τελευταία ήταν στην playlist στο τελευταίο μας live στο Key bar, όπου σε μια πολύ ωραία στιγμή για εμάς ο κόσμος είχε κλείσει το δρόμο και χόρευε….»
Inbox…
Rob Grill – Rock Sugar
H δική σας πρόταση αυτή την εβδομάδα από τον Αναστάση Σιμότα, που μας θυμίζει ένα παλιό κλασικό ροκ κομμάτι…
* Μην ξεχνάτε να στέλνετε τις δικές σας προτάσεις στο papantoniou90@yahoo.gr. Ραντεβού την άλλη εβδομάδα…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.