Έχω ζήσει στην Αμερική και έχω μιλήσει με άτομα όλου του πολιτικού φάσματος από τους διαδηλωτές κατά της παγκοσμιοποίησης στο Seattle το 1999, μέχρι υποστηρικτές του Tea Party. Έχω ακούσει ύμνους για τον Ομπάμα, μέχρι και το ότι αποτέλεσε την ταφόπλακα της Αμερικής. Ωστόσο, μόνο για το φαινόμενο Ντόναλντ Τραμπ θα άξιζε άλλο ένα ταξίδι στις ΗΠΑ, ώστε να συζητήσω με τους ελληνοαμερικανούς συγγενείς και μέλη της κοινότητας, τους «καθαρόαιμους» Αμερικανούς και την πλειονότητα των μεταναστών σε μία χώρα τρομακτικών αντιθέσεων, που αρχίζει να μοιάζει με την Ευρώπη ή η Ευρώπη αρχίζει να της μοιάζει.
Ας εξηγηθούμε. Θεωρώ το Ντοναλντ Τραμπ την προσωποποίηση του Tea Party και του μεγάλου κεφαλαίου που πλέον θέλει να πάρει την εξουσία γιατί βαρέθηκε να είναι στο παρασκήνιο και να παίρνουν τις αποφάσεις κάποιοι πολιτικοί που επηρεάζονται, αλλά ποτέ δεν μπορούν να ελεγχθούν στο 100%. Ο Τζωρτζ Μπους ήταν επίσης από αυτή την τάξη, αλλά είχε και κάποια στοιχεία πολιτικού. Αντίθετα, ο Ντοναλντ Τραμπ έρχεται να πάρει την Προεδρία ως γνήσιος εκπρόσωπος του κεφαλαίου.
Το ότι λέει την αλήθεια σε εξοργιστικό βαθμό, αποφεύγοντας κάθε έννοια politically correct, που είναι ο κανόνας στις ΗΠΑ, μπορεί να μην του στοιχίσει, αλλά να τον ευνοήσει. Ξεσπά ρατσιστικά εναντίον των μεταναστών, των γυναικών και του κοινωνικού κράτους, κάνοντας μία μερίδα των Αμερικανών που θέλουν την ανέφικτη επιστροφή στα… 50s να συντάσσονται υπέρ του. Τι σημαίνει 50s; Δεν σημαίνει rock ΄n΄ roll, αλλά περιορισμένη μετανάστευση, διώξεις αντιφρονούντων και ελάχιστο κοινωνικό κράτος. Η επιστροφή του Φαρ-Ουέστ, στον τόπο που γεννήθηκε για να εξαχθεί πλέον στις ασιατικές και αφρικανικές χώρες που αποτελούσαν τη χώρα προέλευσης των λιγότερο προνομιούχων μεταναστών στους οποίους επίσης στηρίχθηκε το αμερικανικό θαύμα.
«Θα είμαι ο πρόεδρος σταλμένος από το Θεό που θα δημιουργήσει τις περισσότερες θέσεις εργασίας που έχουν ποτέ δημιουργηθεί», ήταν μία από τις αποστροφές του στην συνέντευξη τύπου για την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του. Εάν αυτή τελικά επικρατήσει, περιμένω να δούμε ένα μνημόνιο αλά αμερικανικά, για τη μείωση του χρέους και για να μην χρηματοδοτούνται διάφοροι «τεμπέληδες», όπως και την επιστροφή της ακροδεξιάς στις ΗΠΑ, που εν μέρει ισχυροποιήθηκε στο Νότο την περίοδο Μπους… Μπορεί ο Ομπάμα να μην πέτυχε την «Αλλαγή» αλά αμερικανικά, ωστόσο σε μία πιθανή προεδρία Τραμπ θα φαντάζει σαν όαση, όπως ο Κένεντι πριν το Νίξον…
Μιχάλης Κωνσταντόπουλος
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.