«Για κάθε ανάρτηση από 1 εως 8 Νοεμβρίου γράφοντας #irunmarathon η Εθνική Τράπεζα θα προσφέρει 0,50€ στο κέντρο ειδικής φροντίδας παιδιών του ναυτικού νοσοκομείου Πειραιά!
ένα #,χιλιάδες παιδικά χαμόγελα!»
Το συγκεκριμένο ποστ γέμισε σε υπερβολικό βαθμό το timeline όσων βρέθηκαν στο facebook και στο twitter απ’ το μεσημέρι της Τετάρτης μέχρι αργά το βράδυ. Η δύναμη των social media φανερώθηκε σε κάθε «άπιστο»: όλοι μάθανε για μια εξαιρετική κίνηση της Εθνικής Τράπεζας να στηρίξει οικονομικά έναν καλό σκοπό, δίχως κανείς να ψαχτεί, να ενημερωθεί πόθεν προέρχεται η συγκεκριμένη ενέργεια. Λίγο πιθηκισμός, λίγο το «σύνδρομο των atenistas», λίγο που όλοι έχουμε λόγους να αισθανόμαστε κάποιες τύψεις (τις περισσότερες φορές για τελείως διαφορετικά πράγματα βεβαίως), το ποστ έγινε μόδα.
Και η μόδα έσπασε νεύρα. Όποιος δε ασχολήθηκε και λίγο παραπάνω, μπορεί να είδε τα δικά του νεύρα να σπάνε παραπάνω. Ας μη λύσουμε όμως τώρα τα ψυχολογικά μας.
Σημασία έχει το ΓΙΑΤΙ. Ο λόγος, το κίνητρο. «Motives always matter», έλεγε ο Χιου Λόρι στο «House MD». Δεν έγινε προφανώς φιλάνθρωπη μια τράπεζα. Εξαρχής κανείς δεν έπρεπε να είναι τόσο αφελής για να το πιστέψει. Σε λίγο καιρό που θα μαζεύουν τα σπίτια του κοσμάκη, θα πειστούν και οι δύσπιστοι.
Οι λόγοι λοιπόν έχουν να κάνουν με το μάρκετινγκ της εταιρίας, την εταιρική επικοινωνία, θέσεις και δουλειές για τις οποίες οι επιχειρήσεις πληρώνουν πολλά λεφτά για να τους τις κάνουν καλά. Προφανώς λοιπόν, τα κέρδη της τράπεζας απ’ τη συμμετοχή της σε γενναιόδωρες πράξεις που επιδεικνύουν κοινωνική ευαισθησία είναι πολλά περισσότερα. Είναι ένα ολόκληρο διαφημιστικό project με ένα hashtag! Αντί να ξοδεύονται χρήματα για τη διαφήμιση της Εθνικής, αρκεί μια ενέργεια στα social media για να εξυπηρετηθεί ο ίδιος σκοπός εντελώς δωρεάν!
Είναι ελπιδοφόρο, όμως, υπό μια έννοια, ότι κανείς δεν σκέφτηκε πως η τράπεζα δρα υποκριτικά. «Είναι άγιος σκοπός», σκέφτηκε, και πάτησε «post». Πείραξε κανέναν, ακόμα κι αν δεν διάβασε τους όρους συμμετοχής για να καταλάβει πως πρόκειται για ΜΟΛΙΣ 5.000 ευρώ ή ΌΣΑ τέλος πάντων ΚΡΙΝΕΙ Η ΤΡΑΠΕΖΑ πως θέλει να προσφέρει; Όχι, δεν πείραξε κανέναν. Αλήθεια είναι αυτό.
Έπραξε όμως κακώς; Εδώ χωράει πολύ κουβέντα.
Τις τελευταίες εβδομάδες βλέπουμε σκηνές απωθημένες στη μνήμη, με τροικανούς και κουαρτέτα να συνεργάζονται με μια κυβέρνηση που για κατάργηση των μνημονίων ξεκίνησε, όμως τελικά μετάνιωσε, καθ’ ομολόγηση του αντιπροέδρου κ. Δραγασάκη που είπε πως φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ που τα δαιμονοποίησε. Εν πάση περιπτώσει, είναι γνωστά αυτά. Είναι μια κλασική περίπτωση ΠΑΣΟΚ που υπό το φόβο του «μπαμπούλα» μιας γελοίας Δεξιάς και λαϊκίζοντας και λέγοντας ψέματα ΣΧΕΔΟΝ απ’ την πρώτη ώρα που βρέθηκε στην εξουσία, ετοιμάζεται να ικανοποιήσει τις πιο «υγρές» φαντασιώσεις των φιλελεύθερων ανά τη Γη.
Ο πρωθυπουργός δίνει ρεσιτάλ υποκρισίας και ψευδολογίας. Τα οικονομικά είναι όμως ένα πράγμα. Δεν είναι το μόνο ή το σοβαρότερο δράμα που βιώνει κανείς τον τελευταίο καιρό.
Κυριαρχούν οι εικόνες παιδιών που πνίγονται στο Αιγαίο, μαζί με τις άθλιες συνθήκες που οραματίζεται σαν λύση η Ευρώπη της Deutsche Bank και η φιλελεύθερη αδιάφορη νομενκλατούρα που την διοικεί. Είναι το προσφυγικό, που χιλιάδες άνθρωποι νιώθουν τον πόνο του πολέμο, του ξεριζωμού, του θανάτου.
Εκεί ο κ. Τσίπρας, άβουλος βέβαια και ανίκανος να πράξει αυτοβούλως, αφού έχει παραδοθεί “ψυχή τε και σώματι” στους δανειστές του κράτους, ενώ δεν ρίχνει τον φράκτη του Έβρου, ενώ (στο τέλος) θα εφαρμόσει ό,τι του ζητηθεί, από κωμοπόλεις -«γκέτο» μέχρι και αυστηρά μέτρα στην υποδοχή τους στα ελληνικά νησιά (προς το παρόν ευτυχώς η κατάσταση είναι διαφορετική), ξεστομίζει τη μπαρούφα ότι οραματίζεται μια Ευρώπη όπου τρεις γιαγιάδες θα ταϊζουν ένα μωρό και θα περιποιούνται την άμοιρη μάνα που ούτε γνωρίζει σε ποιά στεριά την έχει ξεβράσει το νερό.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά μεταξύ τους, θα αναρωτηθεί κάποιος. Αφού ξεκινήσαμε να μιλάμε για φιλανθρωπία, ας ξέρουμε για τί μιλάμε.
Όλοι όσοι σπεύδουν να κοινοποιήσουν «#irunmarathon» και τα λοιπά από φιλανθρωπία, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν έχουν τίποτα να προσάψουν για το προσφυγικό στην κυβέρνηση. Τους απασχολεί ο ΕΝΦΙΑ, οι φόροι στην ιδιωτική εκπαίδευση, η ανεργία, οι καθαρίστριες, το ότι κλείνει το κέντρο στην υποδοχή του Ολάντ, το μνημόσυνο του Καμμένου για τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Καλά κάνουν και τους απασχολούν. Καλά κάνουν και μας προβληματίζουν, μας εκνευρίζουν.
Που είναι όμως ο ανθρωπισμός τους όταν τα πλοία φέρνουν στον Πειραιά τσούρμο πρόσφυγες που ψάχνουν προς τα που να κινηθούν και που θα βρουν το «φως»; Τότε, πλείστες φορές, η κουβέντα ξεκινάει με τις γνωστές ατάκες: «Κι εδώ είναι καλύτερα που έρχονται; / Πόσους μπορούν να αντέξουν τα νησιά και οι πόλεις; / Διαταράσσεται η κοινωνική συνοχή, πολλοί που είναι φτωχοί εγκληματούν γιατί δεν μπορούν να επιβιώσουν».
Πολλά απ’ αυτά είναι αληθή. Όταν όμως η πρώτη αντίδραση στο δράμα είναι να αναρωτιέσαι τί ψάχνουν εδώ που ήρθαν κι ανησυχείς ότι μπορεί να γεμίσουν οι πλατείες με μετανάστες που θα υποσιτίζονται, θα στεγάζονται σε παγκάκια και θα δυστυχούν κάθε μέρα και πιο πολύ, τότε τα φιλανθρωπικά ρεφλέξ αποδεικνύονται αδύναμα…
Ας μην αναρωτιέται κανείς λοιπόν τί καταφέρνει με το να κοινοποιεί «irunmarathon» στο λογαριασμό του. Τίποτα δεν πετυχαίνει, όταν τις υπόλοιπες μέρες δεν κάνει τίποτα για να ελαφρύνει το βάρος του συνανθρώπου του. Όταν δεν δίνει δεκάρα τσακιστή για απολύσεις σε δημόσιους οργανισμούς όπως ο ΟΚΑΝΑ, όταν υποτιμά τις αυτοκτονίες, όταν στεναχωριέται για 2′ στα δελτία ειδήσεων στο άκουσμα νέων θανάτων σε μια βάρκα απέναντι απ’ τη Μυτιλήνη, μέχρι «να περάσουμε στο επόμενο θέμα του δελτίου μας»…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.