Η ζωή της Αντέλ δεν είναι μια –ακόμα- λεσβιακή ταινία. Μπορεί να προσφέρει εφτά ολόκληρα λεπτά ομοφυλοφιλικού έρωτα και ουκ ολίγες σκηνές ηδονοβλεπτικού ρεαλισμού, ωστόσο, δε σου αφήνει κανένα περιθώριο να σκεφτείς ότι βλέπεις πορνό δυο γυναικών.
Η υπόθεση είναι γνωστή –εξάλλου η ταινία του Αμπντελαντίφ Κεσίς, που βραβεύτηκε με τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών, μονοπωλεί πολύ καιρό το ενδιαφέρον. Αυτό στο οποίο αξίζει να σταθούμε έγκειται στην εμφατική παρουσίαση του έρωτα και του πάθους. Ο φακός αποδεικνύει με τον πιο πειστικό τρόπο πως δεν έχουν ούτε φύλο, ούτε ηλικία, ούτε κοινωνικοπολιτική προέλευση.
Η Αντέλ, μια 15χρονη μαθήτρια μικροαστικής καταγωγής, το βράδυ της ενηλικίωσής της παίρνει το καλύτερο δώρο: ανακαλύπτει τον έρωτα και την καλύτερη πλευρά του σεξ. Δεν οικοδομεί συγκεκριμένη σεξουαλική ταυτότητα, με όρια. Αντιθέτως, σπάει τα όρια που οι συνομήλικοι και ο οικογενειακός της κύκλος θα ήθελαν να έχει. Αρνείται να καταπιεστεί στο όνομα της αποδοχής που θα κέρδιζε επιλέγοντας ένα όμορφο και έξυπνο συμμαθητή της. Επιλέγει την Εμμα μια γυναίκα, διαφορετικής στάσης ζωής και αντίληψης.
Η επιφανειακή αθωότητα των δύο κοριτσιών συγκρούεται δυναμικά με το πάθος τους, παράγοντας κάτι το μοναδικά εκρηκτικό. Η επαφή τους έχει χαρακτηριστικά μοιραία, όπως ακριβώς προοικονομείται από το έργο του Μαριβό, που μαθαίνει η Αντέλ στο σχολείο, ένα σχολείο, έναν κόσμο με τον οποίο θα συγκρουστεί, γιατί δεν έχει τίποτα να του αποδείξει και τίποτα να πάρει από αυτόν (η γαλλική κυβέρνηση «κόβει» από τις κοινωνικές δαπάνες όλα όσα μπορούν να κάνουν τους υποτελείς να ελπίζουν).
Η γλαφυρή, άκρως ρεαλιστική προσέγγιση του Κεσίς χειραφετεί με ένα περίεργο τρόπο το θεατή. Από τη μία δεν αφήνει περιθώρια στη φαντασία: όλα όσα θα έπρεπε ή δε θα έπρεπε –σύμφωνα με την κινηματογραφική πεπατημένη- να δούμε είναι εκεί. Από την άλλη δεν υπάρχει κανένα προδιαγεγραμμένο όριο στο συναίσθημα και στη σκέψη του τρίτου ματιού, αυτού του θεατή.
Το ζήτημα της ομοφυλοφυλίας στη γαλλική κοινωνία επανέρχεται δυναμικά μέσα από την ταινία. Το Παρίσι βρίσκεται σε αναβρασμό διαδηλώσεων υπέρ και κατά του γάμου των ατόμων του ίδιου φύλου. Μια κοινωνία συντηρητική τρέφει στους κόλπους της έναν έρωτα αποδεκτό μόνο σε συγκεκριμένους κύκλους –τόσο πραγματικό που ξεπερνά τις συμβάσεις του μικροαστισμού. Οι αναφορές στο Σαρτρ και στο Μαριβό προδίδουν ακριβώς όσα δε θα ήθελε να παραδεχθεί για τους νέους ο συντηρητισμός.
Η Αντέλ θα παλέψει για την παιδεία όπως θα παλέψει για να αποδεχτεί τον εαυτό της. Θα παλεύει γι’ αυτά σε όλη τη ζωή της –εξού και το επάγγελμα που επιλέγει. Δε γίνεται δασκάλα για να γίνει δημόσιος υπάλληλος και να εξασφαλίσει όσα θα ήθελε η οικογένειά της…
«Η ζωή της Αντέλ» είναι η ζωή που όλοι έχουμε. Μια ζωή με συναισθήματα, ανακαλύψεις, εσωτερικές αναζητήσεις, αγώνες, ενδιαφέροντα… Μια ζωή που αξίζει να παρακολουθήσουμε στον κινηματογράφο και που χρειάζεται και τα 179 λεπτά που της χαρίζει ο σκηνοθέτης, ώστε να ξεδιπλωθούν οι καταπληκτικές ερμηνείες.
*αυτό θα ρωτήσει ο καθηγητής τα πρώτα λεπτά της ταινίας τους μαθητές του.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.