Του Πάνου Ραμαντάνη
5 Απρίλη του ΄94… Πέρασαν 22 χρόνια από εκείνη τη γαμημένη μέρα που μαθαίναμε ότι ο Cobain την έκανε… Για πού; Μόνο ο ίδιος ήξερε και το πήρε μαζί του… Όπως πήρε μαζί του και την εικόνα του «τελευταίου ήχου»…
Ίσως γιατί την ώρα που έφευγε πνιγόταν στους στίχους του… Ίσως γιατί ήταν χαρούμενος που θα ξανασυναντούσε παλιούς φίλους:
«I’m so happy cause today
I found my friends
They’re in my head
I’m so ugly, that’s okay cause so are you
We broke our mirrors
Sunday morning is everyday for all I care
And I’m not scared
Light my candles, in a daze
Cause I’ve found God…»
Αλλά μπας και χρειάζεται να ξέρουμε τι έκανε πριν το τελευταίο φευγιό;
Μπορεί, απλά, να χάιδευε μια Stratocaster ή μια Mustang… Μπορεί να ήταν σιωπηλός ή να μονολογούσε… Μπορεί να «σούταρε» τον τελευταίο θάνατο… Μπορεί να ήταν γελαστός ή σκυθρωπός… Μπορεί να σκεφτόταν τον μικρό του άγγελο… Μπορεί και να ήθελε να ξανασυναντήσει τον Andrew Wood… Μπορεί να ετοίμαζε τον δρόμο για τον Layne Staley… Μπορεί απλά να μην άντεχε άλλο αυτό που στηνόταν γύρω του από τα όρνια των ΜΜΕ… Μπορεί και να ‘πε: «Φεύγω, μπορείτε να πάτε να γαμηθείτε τώρα»… Μπορεί…
Ήταν grunge, ήταν new punk, ήταν alternative… ίσως ήταν όλα αυτά μαζί… ίσως πάλι να ήταν ήχοι από τις γειτονιές του Σηάτλ, από αυτούς που ο Κurt και λίγοι ακόμα μπορούσαν να ακούσουν… ίσως να ήταν οι ήχοι που θα «ξερνούσε» ο Burroughs αν ήταν μουσικός… ίσως να ήταν οι ήχοι που θα έκαναν τον Ginsberg να ξαναγράψει την «Αμερική»… ίσως, τελικά, να ήταν οι ίδιοι ήχοι που άκουσαν κάποια περίεργα τυπάκια κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ΄90 (πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του) φωνάζοντας «fuck capitalism»…
Σιωπή… και να θες να ξεχάσεις δεν μπορείς… ο ήχος από το «Smells like teen spirit», θα σε κυνηγά για πάντα, για να σου θυμίζει εκείνη τη μέρα που γεννήθηκε η έκρηξη, εκείνη τη μέρα που άλλαζε ο κόσμος της μουσικής … οι στίχοι από το «About a girl» θα σε κάνουν να χαμογελάς και να λυπάσαι ταυτόχρονα…
Σιωπή… δύο σκιές με κιθάρες τραγουδούν το «The man who sold the world»… αντάμωσαν μετά από περίπου 22 χρόνια…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.