Η εποχή του ηθοποιού- εγγύηση έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Πλέον, κανείς δεν πηγαίνει να δει ταινία δράσης επειδή και μόνο παίζει σε αυτήν ο Mel Gibson ή ο Harrison Ford. Ίσως επειδή ο κόσμος πια τα έχει δει όλα, ίσως επειδή έχει πάθει ανοσία από τα πολλά οπτικά εφέ; Πάντως είναι γεγονός ότι οι ταινίες δράσης πλέον είναι για τους απαιτητικούς. Χρειάζονται το μεταφυσικό τους στοιχείο, τη σούπερ-ουάου τεχνολογία σε αυτοκίνητα και όπλα, τη μη γραμμική πλοκή, την πρωτοτυπία τους βρε αδερφέ. Αλλιώς κινδυνεύουν να χαρακτηριστούν βαρετές, επίπεδες κλπ. Αυτό εξηγεί και γιατί ταινίες δράσης όπως το Avengers ή το Transfromers είχαν τόση επιτυχία, ενώ η πρώτη υποστηρίχθηκε από μία ομάδα γνωστών ηθοποιών (χωρίς, όμως, να έχει κάποιος από αυτούς πρωταγωνιστικό ρόλο) και η δεύτερη από μία ομάδα όχι και τόσο γνωστών ηθοποιών.
Και μέσα σε αυτό το εμπορικό πλαίσιο, έρχεται το Criminal και ο πρωταγωνιστής Kevin Costner, συνοδευόμενος από ένα λαμπερό καστ (Gary Oldman, Tommy Lee Jones, Gal Gadot, Ryan Reynolds) να μας δώσουν μία ακόμη περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, που είχε όλα τα εφόδια αλλά για κάποιο λόγο δεν τα αξιοποίησε.
Η ιστορία αφηγείται τη δολοφονία ενός μυστικού πράκτορα της CIA (Reynolds) και τη μετέπειτα εμφύτευση των αναμνήσεών του στον εγκέφαλο ενός ψυχοπαθούς καταδίκου (Costner) μέσα από μία πειραματικού επιπέδου εγχείρηση από έναν ευρηματικό γιατρό (Jones) με σκοπό να αποκαλύψει σημαντικές πληροφορίες σχετικά με την τοποθεσία ενός επικίνδυνου τρομοκράτη.
Γενικά, η επίφοβη μεν- γοητευτική δε ιδέα της μεταφοράς/ εμφύτευσης/ διαγραφής αναμνήσεων και σκέψεων μέσα στο ανθρώπινο μυαλό είναι πάντα μία καλή αρχή. Και όταν οι ηθοποιοί είναι και διάσημοι και ταλαντούχοι λες δεν μπορεί, θα πετύχει η συνταγή. Κι όμως, η καλή αλλά μονότονη ερμηνεία του Costner σε συνδυασμό με την υπερβολική ερμηνεία του Oldman και τα αμέτρητα σεναριακά κενά, δίνουν ένα επίπεδο αποτέλεσμα. Ακόμη και σε συναισθηματικό επίπεδο, η ταινία προσπαθεί να δείξει μια κοινότυπη κατεύθυνση, υπερτονίζοντας τις αντιθέσεις του πρωταγωνιστή με το περιβάλλον στο οποίο εισέρχεται, αλλά και επαναλαμβάνοντας λεκτικά τα βάρβαρα στοιχεία του χαρακτήρα του που πρέπει να προσέξει ο θεατής, λες και είναι χαζός και δεν τα αντιλαμβάνεται μέσα από την τόσο έντονη βία.
Θετικό στοιχείο της ταινίας σε σύγκριση με αντίστοιχες; Ότι από την τόση επανάληψη αλλά και από την έλλειψη «ζωντάνιας» από την πλευρά του «κακού» ο θεατής γλιτώνει το να μπερδέψει πρόσωπα και καταστάσεις και να χάσει τη ροή των γεγονότων.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.