Φωτογραφίες: Κίμωνας Αλέξης Κοκκινάρης
Το πιο όμορφο συναίσθημα όταν ξυπνάς το πρωί είναι να έχεις να συναντήσεις καλλιτέχνες που προτείνουν και δημιουργούν πράγματα που αγαπάς και εσύ ο ίδιος, όπως ο David Bowie ας πούμε. Παρ’ όλο λοιπόν που έστησα μισή ώρα περίπου τον Γιώργο Μπίλιο, τον Toli Fasoi, την Lou is, τον Νεκτάριο Nekk Γεωργιάδη και την Χρύσα Ματσαγκάνη (υπεύθυνη επικοινωνίας) γιατί το ξυπνητήρι μου έχει υπαρξιακά θέματα, βρέθηκα σε ένα δροσερό μέρος κάπου στα Εξάρχεια για να κουβεντιάσω με τα παιδιά για την συναυλία που θα πραγματοποιήσουν προς τιμήν του μεγάλου David Bowie στο Gazarte την Κυριακή 15 Μαΐου στης 21: 30. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι και ο ευγενικός σκοπός αυτής της συναυλίας. Αυτός ήταν και ένας επιπλέον λόγος που με έκανε να θέλω να μιλήσω με τα παιδιά, καθώς όλα τα έσοδα της συναυλίας θα διατεθούν για την ενίσχυση των προσφύγων υπό την αιγίδα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR).
Η συζήτησή μας ξεκίνησε με το πως γεννήθηκε η ιδέα για την συναυλία. Ο Γιώργος Μπίλιος μας εξήγησε: “Η ιδέα ξεκίνησε λίγο περίεργα. Λίγο πριν βγει ο τελευταίος δίσκος του Bowie βρέθηκα στο Βερολίνο και υπήρχε μια έντονη κινητικότητα λόγω αυτού. Άκουγα πολύ Bowie μου άρεσε πολύ το “Lazarus” και πίστευα πως κάτι θέλει να μας πει αυτός ο άνθρωπος μέσα από αυτό το κομμάτι, Αυτό υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Βρέθηκα λοιπόν εντελώς τυχαία σε ένα δισκάδικο όπου γινόταν το προμο για το νέο του δίσκο, πήρα το βινύλιο και ήμουν πάρα πολύ χαρούμενος. Με πολύ μεγάλη ανυπομονησία περίμενα να γυρίσω πίσω στην Ελλάδα για να to ακούσω.
Δυο μέρες μετά ερχόμενος στην Ελλάδα μαθαίνουμε ότι πέθανε. Περιττό να σου πω ότι αισθάνθηκα σαν να είχα χάσει έναν πολύ δικό μου άνθρωπο, ήμουν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Περνώντας οι μέρες και βιώνοντας το αυτό κάπως μέσα μου αισθάνθηκα την ανάγκη ότι σαν μουσικός θα έπρεπε με κάποιο τρόπο να αποτίσω φόρο τιμής σε αυτόν τον εξαιρετικό καλλιτέχνη.
Και έτσι ξεκίνησε η ιδέα να κάνουμε μια συναυλία με τα τραγούδια του David Bowie. Άρχισα λοιπόν να μιλάω και να προσεγγίζω φίλους μουσικούς και τραγουδιστές. O πρώτος που έμαθε την ιδέα ήταν ο Θοδωρής Μαυρογιώργης, που το αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή σαν εγχείρημα. Τότε ξεκινήσαμε να ψάχνουμε χώρο και μιλήσαμε με το Gazarte, ενώ παράλληλα ψάχναμε τους υπόλοιπους συντελεστές της συναυλίας .Έτσι λοιπόν φτιάχτηκε η ομάδα των 15 ατόμων, 9 τραγουδιστές και 6 μουσικοί”.
Όταν μετέπειτα αναρωτήθηκα για το πόσο μεγάλη πρόκληση είναι να τραγουδάς τραγούδια του Bowie o Νεκτάριος μου απάντησε: «Δεν είναι τυχαίος ο David Bowie, εγώ τον έχω στο μυαλό μου πάντοτε ως έναν «ευγενή» υπό την έννοια του τίτλου της εναλλακτικής ποπ και ροκ σκηνής και νομίζω πως είναι αυτός που ουσιαστικά διαμόρφωσε την θεωρία της ποπ και της ροκ μουσικής σε κουλτούρα. Δηλαδή την μετουσίωσε περισσότερο σε τρόπο και άποψη ζωής».
Συνέχισε λέγοντας μου πως το θεώρησε “μια τρελή ευκαιρία να τον γνωρίσω καλύτερα. Είναι πρόκληση για κάθε τραγουδιστή να πει τραγούδια του, είναι δύσκολος ερμηνευτικά. Έχει έναν τόσο δικό του τρόπο να ερμηνεύει τα τραγούδια του, που θέλει πολλή μελέτη για να τον αγγίξεις έστω και λίγο. Επίσης πρέπει να καταλάβεις και τι μηνύματα κρύβουν από πίσω οι στίχοι του. Είναι πολύ ανθρωπιστής».
Η κουβέντα προχωρούσε με αμείωτο ρυθμό και εγώ συνέχισα να ρωτώ και να προβληματίζομαι Ο Bowie ήταν ένας περφόμερ με ένα πολύ ιδιαίτερο στιλ που ήξερε να ελίσσεται, να παίζει με της λέξεις, τα νοήματα τα φύλα, τις καταστάσεις. Δεν ήταν απλά ένας πολύ καλός καλλιτέχνης ήταν φαινόμενο. Εκεί με συμπληρώνει η Lou is και μου λέει «τώρα που βλέπουμε το έργο του σε βάθος χρόνου από την αρχή μέχρι το τέλος αυτό που παρατηρώ είναι ότι έκανε ό,τι ήθελε, Αυτό που του έβγαινε από μέσα του, αυτό που ήθελε να εκφράσει, αυτό που ήθελε να αντιπροσωπεύσει το έκανε χωρίς προκαταλήψεις χωρίς ντροπή και προκαλούσε γιατί έτσι είναι στην πραγματικότητα και η ιδία η ζωή. Εκείνος είχε την ελευθερία και σαν καλλιτέχνης και σαν άνθρωπος ,για αυτό ήταν ολοκληρωμένος σαν προσωπικότητα».
Στη συνέχεια, το λόγo πήρε ο Tolis: «Σήμερα το πρωί άκουγα τον Bowie σε μια συναυλία του στο Βερολίνο το 2003 και το ρεφρέν του τραγουδιού έλεγε ‘Πιστεύω στην μόρφωση, ξέρουμε ότι διάβαζε πάρα πολύ, ήταν φοβερά μορφωμένος. Η μουσική του μας έχει επηρεάσει όλους μας. Μου αρέσει πάρα πολύ που τα έσοδα της συναυλίας θα διατεθούν για την στήριξη των προσφύγων. Ο κόσμος θα διασκεδάσει την Κυριακή γιατί ο καθένας από εμάς φέρνει και κάτι δικό του με κοινό άξονα όλων μας τoν DavidBowie και την αγάπη μας γιαυτο που κάνουμε, αλλά παράλληλα θα βοηθήσει κιόλας για έναν πολύ καλό σκοπό».
Και η Χρύσα μου τόνισε: «Με το που μου το πρότεινε ο Γιώργος είπα αμέσως ναι όταν άκουσα και για πιο σκοπό θα γίνει, Έτσι πέρα από τα τραγούδια του που πάντα άκουγα και μου άρεσαν κάθισα και διάβασα πολλά πράγματα για αυτόν και ανακάλυψα ότι πέρα από σπουδαίος καλλιτέχνης ήταν και μια εξαιρετική προσωπικότητα, ένας αυθεντικός Ορλάντο της Βιρτζίνιας Γούλφ. Ήταν μια πολύ ιδιαίτερη προσωπικότητα και ένα αυθεντικό ποπ σύμβολο. Δεν νομίζω ότι ήταν προκλητικός για να προκαλέσει ήταν πρωτοποριακός όχι μόνο με την μουσική του αλλά ακόμα και η εμφάνιση του ήταν έργο τέχνης. Ο κύριος λόγος που δέχτηκα όμως είναι ότι όλα τα έσοδα της συναυλίας θα διατεθούν για την ενίσχυση των προσφύγων υπό την αιγίδα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες(UNHCR). Να πούμε σε αυτό το σημείο να έρθει ο κόσμος να ενισχύσει αυτή την προσπάθεια όχι μόνο για την συναυλία που θα είναι τέλεια αλλά και για αυτόν τον ουσιαστικό σκοπό.
Στο συμπέρασμα που κατέληξα είναι ότι η αγάπη για την μουσική, για δημιουργία και η κοινωνική συνείδηση είναι προϊόν πολιτισμού και σπίθα σε κάθε κοινωνία. Ο Bowie ήταν ένας διαχρονικός ακροβάτης που ήξερε καλύτερα από τον καθένα πως τα στερεότυπα τα ταμπού και τα κοινωνικά οδοφράγματα σπάνε με το να είσαι γενναίος πάνω από όλα . Αυτοί οι δεκαπέντε άνθρωποι που θα δείτε την Κυριακή στην σκηνή του Gazarte θα είναι εκεί για να μας θυμίσουν και να τιμήσουν των υπέροχο David Bowie, συνδυάζοντας την διασκέδαση με την προσφορά και αυτό είναι τέχνη.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.