Η καλαισθησία και η καλλιτεχνική αξία της εικαστικής εγκατάστασης είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα. Το βέβαιο είναι ότι η εικόνα που παρουσιάζει τώρα η γωνία Σταδίου και Παπαρρηγοπούλου είναι πολύ πιο όμορφη και φωτεινή από αυτήν που είχαμε συνηθίσει.
Σχεδόν κάθε εβδομάδα, το βράδυ της Παρασκευής, βγαίνω από την έξοδο του μετρό στην Κοραή και διασχίζω τη Σταδίου στο ύψος της Κλαυθμώνος. Αναπόφευκτα περνάω δίπλα από τις κυλιόμενες σκάλες στη γωνία Σταδίου και Παπαρρηγοπούλου. Θεωρητικά είναι η έξοδος κινδύνου του υπόγειου πάρκινγκ, η οποία όμως ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε κι έτσι είχε γίνει ένα από τα πιο βρώμικα σημεία του κέντρου της Αθήνας. Τα σκουπίδια ήταν το λιγότερο – οι σκάλες είχαν μετατραπεί κυριολεκτικά σε δημόσιο αποχωρητήριο.
Την προηγούμενη εβδομάδα όμως, καθώς διέσχιζα τη Σταδίου, ένα δυνατό φως από την πολύπαθη γωνία τράβηξε το βλέμμα μου. Όταν πλησίασα, είδα τις σκάλες κατάφωτες από λευκές λάμπες και “ντυμένες” με ένα αντανακλαστικό υλικό. Σε μία φωτεινή επιγραφή εναλλάσσονταν οι λέξεις “Decomposed Reality” (“αποσυντεθειμένη πραγματικότητα”). Κατέβηκα τα -πεντακάθαρα πλέον- σκαλιά για να φτάσω στις πόρτες, πάνω στις οποίες αμέτρητα μικρά κομμάτια από το ίδιο υλικό αντανακλούσαν το εκτυφλωτικό φως.
Η καλαισθησία και η καλλιτεχνική αξία της εικαστικής εγκατάστασης είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα. Το βέβαιο είναι ότι η εικόνα που παρουσιάζει τώρα η γωνία Σταδίου και Παπαρρηγοπούλου είναι πολύ πιο όμορφη και φωτεινή από αυτήν που είχαμε συνηθίσει.
Η μεταμόρφωση της εξόδου κινδύνου του πάρκινγκ στην Κλαυθμώνος ανήκει σε ένα σύνολο μικρών παρεμβάσεων στη Σταδίου, έναν δρόμο που έχει χτυπηθεί άσχημα από την κρίση – εδώ έβαλαν λουκέτο περισσότερες επιχειρήσεις από οπουδήποτε αλλού στην Αθήνα. Στη γωνία με την Πεσματζόγλου, η βιτρίνα ενός κλειστού καταστήματος έχει φωταγωγηθεί και πάνω της μεγάλα γράμματα σχηματίζουν τη φράση “And I Love Athens”. Στο δάπεδο βρίσκονται διάσπαρτες φωτογραφίες της πόλης και στο πίσω μέρος της βιτρίνας μπορεί κανείς να διαβάσει την ιστορία της Σταδίου.
Σύμφωνα με την Καθημερινή, οι καλλιτέχνες συμμετέχουν αφιλοκερδώς ενώ τα λειτουργικά έξοδα καλύπτονται από το Δήμο Αθηναίων. Οι παρεμβάσεις αναμένεται να επεκταθούν σε όλο το ιστορικό κέντρο.
Μπορώ να φανταστώ την κριτική πριν καν γραφτεί: “Τα μαγαζιά δεν θα ξανανοίξουν επειδή φωτίστηκαν δυο βιτρίνες” και “όλα αυτά είναι ένα φτηνό σόου για να κρυφτεί η εξαθλίωση”.
Πράγματι, αυτές οι μικρές παρεμβάσεις δεν θα φέρουν την ανάπτυξη, δεν θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας ούτε θα ζεστάνουν τους αστέγους. Αλλά κάνουν τη ζωή στην Αθήνα της ύφεσης λίγο πιο υποφερτή. Το ότι τα τεράστια προβλήματα της καθημερινότητας παραμένουν άλυτα δεν σημαίνει ότι η μιζέρια πρέπει να συνεχίσει να κυριαρχεί παντού. Η αλλαγή μπορεί και πρέπει να ξεκινήσει από τις μικρές γωνιές της πόλης.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.