Σε μια γειτονιά της Αθήνας, άνοιξη, συνέβη κάτι το εκπληκτικό. Μέσα από ένα μουντό και γκρίζο τοίχο ενός παλιού ερειπωμένου σπιτιού ξεπήδησε ένα …λουλούδι. Αυτή είναι η μικρή ιστορία του.
Μπορεί κανείς να φανταστεί πως το λουλούδι μας –γεννημένο σε τόσο αντίξοες συνθήκες –θα ήταν άχαρο, σκληροτράχηλο και ασθενικό. Συνέβαινε όμως το αντίθετο . Ήταν εξαιρετικά υγιές και χαριτωμένο, με πολύ γλυκό άρωμα και εξωτικά χρώματα. Το κλωνάρι του ήταν τόσο λεπτό που έβαζες στοίχημα πως ο πρώτος δυνατός άνεμος θα σήμαινε και το τέλος του. Κι όμως. Αποδείχτηκε πολύ ανθεκτικό στις κακουχίες και βρήκε συμμάχους που φάνηκαν πολύ χρήσιμοι: τους κατοίκους της γειτονιάς. Από την πρώτη στιγμή το αγάπησαν επειδή έφερε το χρώμα και τη γλυκύτητα στη μουντή και σκληρή τους πόλη, στην άγρια και καταθλιπτική ζωή τους. Το φρόντιζαν και το προστάτευαν κάθε εποχή, το χειμώνα, από το κρύο και τον αέρα, το καλοκαίρι από τις ξηρασίες. Κύλησαν πολλά χρόνια το λουλούδι έζησε περισσότερο απ’ ότι θα περίμενε κι ο πιο αισιόδοξος.
Τα πράγματα άλλαξαν.
Ένα ανοιξιάτικο απόγευμα-τι ειρωνεία, έμοιαζε με κείνο που είχε πρωτοφανερωθεί- Μάη μήνα. Ο Δημήτρης (έτσι ήταν το παρατσούκλι του) τριγυρνούσε ανήσυχος πέρα δώθε μπροστά απ΄ τον τοίχο του λουλουδιού. Του άρεσε αυτό το μέρος. Όποτε είχε τις μαύρες του κατέληγε εκεί για να ηρεμήσει. Αυτή τη φορά γιατί συνέβη κάτι που φάνταζε μέχρι πρότινος εξωπραγματικό. Η Νικολέτα, συμμαθήτριά του , η «πολύ ωραία» συμμαθήτριά του, του πρότεινε να βγούνε. Σοκ!
Η Νικολέτα άρεσε σε πολλά αγόρια που την πολιορκούσαν διαρκώς και μετά μανίας για να την κάνουν «δική» τους. Όταν κάποιος κατάφερνε να την πείσει να βγει μαζί του, την άλλη μέρα κυκλοφορούσε κορδωμένος και επεδείκνυε το «κατόρθωμά» του σαν να ‘ταν τρόπαιο του Champions Leage. Τα υπόλοιπα αγόρια τον κοιτούσαν με θαυμασμό ανάμεικτο με ζήλια. Ο Δημήτρης φυσικά δεν ήταν μέσα στον κύκλο των… μνηστήρων. Είχε όμως ειλικρινά αισθήματα.
Μιας και το είχε σίγουρο πως δεν πρόκειται να είναι μαζί του -σίγουρα θα επέλεγε κάποιον πιο «εμφανίσιμο»- ήθελε τουλάχιστον να μην μπλέξει με κάποιον παλιάνθρωπο. Όταν λοιπόν είδε την αντίδραση του «πρωταθλητή», αηδίασε και στενοχωρήθηκε για την επιλογή της. Ευτυχώς, η κοπέλα γρήγορα κατάλαβε το λάθος της και τον χώρισε. Από τότε έγινε κλειστή και απότομη με τα αγόρια θεωρώντας τους όλους «γουρούνια χωρίς αισθήματα».
Όταν γνώρισε το Δημήτρη (σ’ ένα θεατρικό) άλλαξε άποψη. Έχοντας πάθος για το θέατρο, ο ντροπαλός φίλος μας, -μετά από τεράστια ψυχική μάχη- τόλμησε να δηλώσει συμμετοχή στη θεατρική ομάδα του σχολείου. Εκεί, εντελώς τυχαία, αποφάσισε να γραφτεί και η Νικολέτα που μοιραζόταν το ίδιο πάθος. Την πρώτη φορά που την είδε κατακοκκίνησε και προσπάθησε να …αποδράσει από την αίθουσα. Φανταστείτε την πρώτη φορά που μίλησαν… Τελικά όμως διαπίστωσε πως δεν ήταν και τόσο δύσκολο να κάνει την πρώτη κίνηση και να της μιλήσει. Η Νικολέτα ήταν προσιτή, αν κι είχε κόψει τα πολλά πολλά με τ’ αγόρια. Είχε αρκετή αυτοπεποίθηση ώστε δεν είχε ανάγκη να επιδεικνύει κάποιο τρόπαιο –όπως επεδείκνυαν την ίδια- για να νιώθει καλά. Δεν έψαχνε λοιπόν τον πανέμορφο πρίγκιπα και η καλοσύνη. Το χιούμορ μα κυρίως οι καλές προθέσεις του Δημήτρη της γέννησαν αισθήματα γι’ αυτόν . Και –πολύ απλά και αυθόρμητα- του ζήτησε να βγούνε.
Και να τώρα ο φίλος να τριγυρνά μπροστά στο λουλούδι σε ανησυχία. Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς γιατί να είναι ταραγμένος και όχι χαρούμενος.
Γιατί κι αυτός, όπως και τόσοι άλλοι, μετρά τα πάντα με το «ομορφόμετρο». Αυτό είναι ένας μετρητής ομορφιάς που, με αλάθητο τρόπο, σου βρίσκει ταίρι με κοντινή βαθμολογία με σένα, ώστε ούτε να αδικηθείς αλλά ούτε και να επιδιώξεις άπιαστους στόχους. Έτσι σκεφτόταν ο Δημήτρης. «Εγώ, κοντός χοντρός, λίγο στραβά δόντια, άντε 3-4 στα 10 πιάνω, η Νικολέτα, αντίθετα, ψηλή, ωραίο σώμα, αρμονικό πρόσωπο, πάνω από 8. Δεν πάω πουθενά. Τεράστια διαφορά σκορ. Πώς να την αντικρίσω, πώς θα την φιλήσω, είμαι πολύ «λίγος» γι’ αυτήν. Πώς ν’ ανεβάσω τους … δείκτες μου .Ίσως λίγος ρομαντισμός, ίσως κάποιο… σύμβολο κύρους… Μα , πώς δεν το σκέφτηκα;»
«Το λουλούδι, να’ το εδώ μπροστά μου, το πασίγνωστο και ωραιότατο λουλούδι. Ας το κόψω!»
Πλησίαζε λοιπόν ,έτοιμος να το κόψει. Το λουλούδι κατάλαβε τι παιζόταν κι’ ένα κύμα φόβου αλλά περισσότερο θυμού το κατέκλυσε. Ο φίλος του, ο Δημήτρης , που τόσες φορές τον συντρόφεψε και του πρόσφερε ηρεμία να είναι έτοιμος να το σκοτώσει Μα γιατί; Η φωνή του, οργισμένη και απελπισμένη, πρέπει να ακούστηκε πολύ δυνατά, οι φωνές θα πολλαπλασιάστηκαν, η γειτονιά είχε ξεσηκωθεί… Το λουλούδι σώθηκε .Ο Δημήτρης έφυγε μετανιωμένος.
Η άνοιξη θα κόντευε να τελειώσει πια, όταν οι άνθρωποι της γειτονιάς άρχισαν να παρατηρούν πως το λουλούδι ήταν γυρτό και η γλυκιά μυρωδιά που ανέδιδε άλλοτε ήταν ασθενική. Φοβήθηκαν πως το τραυμάτισε ο Δημήτρης, μα όχι ήταν τελείως άθικτο. Το χέρι δεν πρόλαβε να ο πληγώσει. Το πλήγωσε όμως η πρόθεση. Έτσι, αφού έφτασε κοντά στο θάνατο, προδομένο από έναν καλό φίλο, σκεφτόταν πως δεν πρέπει να ξαναεμπιστευτεί κανέναν. Άρχισε όμως να νιώθει μόνο. Ένας φόβος που ποτέ δεν του είχε περάσει απ΄ το μυαλό άρχισε να το κατακλύζει. Να γίνει λοιπόν πιο σκληρό. Το έκανε. Βρήκε τη λύση για να θωρακιστεί από τους εχθρούς. Πανοπλία για ν’ αποκρούει τα χτυπήματά τους. Έκανε το κλωνάρι του σκληρό, έβγαλε παντού στο σώμα του αγκάθια-όπλα για να τους χτυπά προτού εκείνοι το κτυπήσουν. Άρχισε επιπλέον να αναδίδει μια απαίσια και έντονη μυρωδιά. Οι γείτονες τα’ χασαν. Πίστεψαν πως αρρώστησε και σίγουρα θα πέθαινε.
Όμως καμιά αρρώστια δεν το τυραννούσε. Είχε επιλέξει να «αρρωστήσει». Η μυρωδιά όλο και χειροτέρευε. Οι γείτονες πια απομακρύνθηκαν «Να’ το» έλεγε «τελικά όλοι ήταν εχθροί μου. Προδότες». Τα αγκάθια γίνονταν μεγαλύτερα , δηλητήριο έτρεχε στις φλέβες του. Κάποιο μικρό παιδί πού από περιέργεια πήγε να το ακουμπήσει , πληγώθηκε άσχημα.
Το λουλούδι εγκαταλείφθηκε τελείως. Μόνο η –στενόχωρη πια-ανάμνηση της παλιάς γλυκιάς εποχής έμεινε. Έζησε αρκετά χρόνια ακόμη μέσα στη μιζέρια και τη μοναξιά. Πέθανε στις μεγάλες ζέστες τον περασμένο Αύγουστο. Κανείς δεν βγήκε να το δροσίσει…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.