Αυτό που εξοργίζει περισσότερο στην υπόθεση της Ηριάννας και του Περικλή – πέρα από την καταστροφή της ζωής δύο νέων ανθρώπων – είναι η πλήρης αδιαφορία των δικαστών για το περιβόητο κοινό περί δικαίου αίσθημα. Οι δικαστές, εντελώς κυνικά έως σαδιστικά, διατηρούν στη φυλακή δύο ανθρώπους, χωρίς στοιχεία, παρά τις έντονες αντιδράσεις σημαντικού μέρους της κοινωνίας.
Ταυτόχρονα, το ίδιο δικαστικό σώμα αγνοεί πλήρως ή ρίχνει στα μαλακά πολιτικούς και επιχειρηματίες που ευθύνονται για κακουργήματα και την κατάχρηση δισεκατομμυρίων ευρώ δημοσίου χρήματος. Ακόμη και οι ελάχιστοι που έχουν καταδικαστεί για τέτοιες υποθέσεις αποφυλακίστηκαν μετά από λίγο για λόγους… υγείας για ν’ απολαύσουν ελεύθεροι τα λάφυρά τους (βλ. Τσοχατζόπουλο, Παπαγεωργόπουλο κ.α.). Και όλα αυτά τη στιγμή της μεγαλύτερης κρίσης των τελευταίων δεκαετιών, όπου εκατομμύρια άνθρωποι φτωχοποιήθηκαν βίαια και βυθίζονται καθημερινά στην απόγνωση. Κρίση την οποία οι δημιουργοί της επιχειρούν να τη φορτώσουν στα θύματά της, τόσο υλικά όσο και ηθικά.
Από τη μία λοιπόν η “δικαιοσύνη” εξαντλεί την αυστηρότητά της σε υποθέσεις σαν και της Ηριάννας ή της ηλικιωμένης που πουλούσε μαρούλια χωρίς άδεια. Από την άλλη επιδεικνύει προκλητική επιείκεια ή και αδιαφορία για απείρως σοβαρότερα εγκλήματα των ελίτ που στρέφονται κατά της ίδιας της κοινωνικής συνοχής.
Τι καθιστά άραγε τους δικαστές τόσο επιρρεπείς σε τέτοιες κραυγαλέες πρακτικές αδικίας; Τι τους κάνει να αδιαφορούν ακόμα και για τα προσχήματα μίας δήθεν “τυφλής” και “αμερόληπτης” δικαιοσύνης, όπως πρεσβεύει η ιδεολογία που τη συνοδεύει; Οχυρωμένοι μέσα στην εξουσία, τα προνόμια και την υπερσυντηρητική τους ιδεολογία αδυνατούν μάλλον να επικοινωνήσουν με την εκρηκτική πραγματικότητα της κοινωνικής πλειοψηφίας. Τα διάχυτα αισθήματα ματαίωσης και απελπισίας που συσσωρεύονται και τον θυμό που γεννούν.
Αν όμως η καύσιμη ύλη μίας κοινωνικής εξέγερσης είναι η φτώχεια και η ανέχεια, ο πυροκροτητής της είναι η αδικία. Η δικαιοσύνη αντί να απασφαλίζει τη βόμβα της κοινωνικής αδικίας, της πετάει διαρκώς σπίρτα. Τη στιγμή της έκρηξης όμως, όταν η κυρίαρχη τάξη παραδοθεί στη θεϊκή βία του πλήθους, οι δικαστές θα είναι από τους πρώτους που θα δοκιμάσουν τον πέλεκυ της.
Διάβασε αν θέλεις ακόμη:
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.