Το νομοσχέδιο για την ταυτότητα φύλου που συζητήθηκε τις προηγούμενες μέρες στη βουλή, ήταν ένα νομοθέτημα που έδωσε τη δυνατότητα να γίνει μια μεγάλη συζήτηση πάνω στο ζήτημα που μέχρι τώρα αποτελούσε ταμπού για την ελληνική κοινωνία.
Τα τρανς άτομα, που δεν είχαν τη δυνατότητα να κάνουν αλλαγή εγγράφων μέχρι τώρα, φυλακισμένα σε ένα απαρχαιωμένο νομοθετικό καθεστώς που δε λάμβανε υπόψη καμία από τις πραγματικές τους ανάγκες ύπαρξης, ήταν υποχρεωμένα να ζουν στην απόλυτη αφάνεια, εκτός εάν προέβαιναν σε επέμβαση επαναπροσδιορισμού φύλου, δηλαδή στην πραγματικότητα σε στείρωση.
Τα τελευταία 30 χρόνια, με την εξέλιξη της επιστήμης, με την ανάπτυξη των σπουδών φύλου, αλλά και με τη δυναμική παρουσία του τρανς κινήματος, στα πλαίσια του ευρύτερου ΛΟΑΤΚΙ κινήματος, αλλά και αυτόνομα, η προσέγγιση των κοινωνιών στα τρανς άτομα έχει αλλάξει. Η τρανς κατάσταση δεν είναι πλέον για πολλούς εξοβελιστέα, ούτε συνδέεται με την ψυχιατρική. Τα τρανς άτομα, ειδικά τα νεότερα σε ηλικία, υπάρχουν γύρω μας και συμβιώνουν χωρίς να αποτελούν μια εν δυνάμει απειλή στα θεμέλια της κοινωνίας, το κατακριτέο «άλλο», που γι αυτό το λόγο είναι περιορισμένο και στιγματισμένο.
Έχει τύχει τα τελευταία χρόνια να γνωρίσω πολλά τρανς άτομα, κάποια μάλιστα έχουν γίνει και φίλοι μου. Μέσα από αυτή τη συναναστροφή έχω ζήσει την αγωνία για το μέλλον, την αδυναμία επιβίωσης και την εξώθηση της κοινωνίας προς λύσεις που τα οδηγούσαν στο περιθώριο. Οι κοστοβόρες ορμονοληψίες, η αδυναμία να ανοίξουν ακόμα και έναν απλό τραπεζικό λογαριασμό γιατί δεν είχαν ταυτότητα που να αντιστοιχεί στο κοινωνικό τους φύλο, ο πλήρης αποκλεισμός από απλές δραστηριότητες όπως είναι ακόμα και μια διαδρομή με το λεωφορείο, και βέβαια συχνά η αποφυγή της συνάντησης με αστυνομικούς στο δρόμο, είχαν οδηγήσει πολλές φορές την κατάσταση σε τέλμα. Μόνη διέξοδος ένα οικείο φιλικό και οικογενειακό περιβάλλον, που στήριζε και στηρίζει ακόμα, υλικά αλλά και ψυχολογικά. Όσον αφορά δε την οικογένεια πολλές φορές αυτή ήταν και είναι απούσα για να αποφύγει το κοινωνικό στίγμα, ειδικά σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Έτσι απέμεναν μόνο οι φίλοι.
Το νομοσχέδιο για την ταυτότητα φύλου, που είναι πλέον νόμος δε φέρνει την πλήρη ίαση της κοινωνίας από όλα τα δεινά, ούτε την πλήρη αποδοχή και ενσωμάτωση των τρανς ανθρώπων. Όπως εξάλλου έδειξε και η συζήτηση στη βουλή, όπου κάθε κόμμα έδειξε μια απίστευτη πολιτική σκοπιμότητα, αλλά και κυρίως άγνοια για την τρανς κατάσταση, υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος να γίνει. Τα μέλη του κοινοβουλίου, ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ που εισηγήθηκε το νομοσχέδιο (ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ λιγότερο σε σχέση με τους υπόλοιπους), πραγματικά δε γνωρίζουν τίποτα από όσα βιώνουν οι άνθρωποι αυτοί, ούτε τις διεθνείς εξελίξεις στη νομοθεσία άλλων χωρών, όπως της Αργεντινής και της Μάλτας, ούτε, πολύ περισσότερο, τα ψηφίσματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το θέμα.
Πέρα από τα όσα απίστευτα ακούστηκαν στη βουλή για το θέμα, και κυρίως για το άρθρο 3 που δίνει τη δυνατότητα της αλλαγής εγγράφων από τα 15 έτη, το ζήτημα κάποια στιγμή περιορίστηκε στο ποιος θα πει τη μεγαλύτερη χοντράδα. Οι βουλευτές και οι πολιτικοί αρχηγοί έκαναν ένα πραγματικό σόου αναλφαβητισμού, που στόχο είχαν το μεγάλο ακροατήριο που παρακολουθούσε από τις τηλεοράσεις και από τα ΜΜΕ που διαστρέβλωναν συστηματικά.
Δε θα συνεχίσω την αναπαραγωγή των όποιων αναλφάβητων σχολίων ακούστηκαν στη βουλή. Εξάλλου τις προηγούμενες ημέρες, πριν και μετά από την ψήφιση του νομοσχεδίου, πολλά γράφτηκαν γι αυτά. Το μόνο που μπορώ να πω επιγραμματικά είναι ότι ο Βασίλης Λεβέντης και η κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ μαζί με τους ΑΝΕΛ και τη ΧΑ (οι δύο τελευταίοι αναμενόμενο και ασχολίαστο), αναδεικνύονται σε πρωταθλητές στην τρανσφοβία. Οι ΑΝΕΛ ψήφισαν το νομοσχέδιο επί της αρχής, μόνο για να εξασφαλιστεί η δεδηλωμένη και μάλιστα ο Πάνος Καμμένος καταψήφισε βασικά του άρθρα με επιστολική ψήφο.
Ο δε αρχηγός της Ένωσης Κεντρώων, σε έναν γνήσιο πολιτικαντισμό, θεώρησε πολύ πρόσφορο έδαφος για να αναδείξει την παρουσία του στη βουλή, που είναι ανύπαρκτη, την ταύτιση με τις θέσεις της εκκλησίας. Μίλησε για «ανώμαλα πράγματα» και έπειτα απείλησε να παραιτηθεί, αποκρύπτοντας το γεγονός ότι στο συνέδριο της ILGA Europe, που έγινε τον Οκτώβριο του 2015 στην Αθήνα, είχε υπογράψει μαζί με άλλους από άλλα κόμματα, ένα έγγραφο που έλεγε ότι δεσμεύεται να προωθήσει τα θέματα της τρανς κοινότητας και να ψηφίσει το νομοσχέδιο για την ταυτότητα φύλου όταν θα ερχόταν στη βουλή. Μπορεί ο Βασίλης Λεβέντης να μην έχει πρόβλημα να κάνει μια κωλοτούμπα όταν αυτό θεωρεί ότι τον βολεύει στενά πολιτικά, ωστόσο το αποτέλεσμα είναι ότι γελοιοποιείται.
Ακόμα μνεία πρέπει να γίνει και για τις ηχηρές απουσίες όπως της Φώφης Γεννηματά, που απαξίωσε ακόμα και να τοποθετηθεί, αλλά και άλλων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, όπως του κυρίου Κρεμαστινού, αλλά και των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, Μιχελογιαννάκη και Μπόλαρη. Για τον τελευταίο είναι γνωστή η σχέση του με την εκκλησία, αλλά και το γεγονός ότι ήταν υφυπουργός υγείας στην κυβέρνηση Παπαδήμου, όταν ο Γιάννης Λοβέρδος ως υπουργός, σε συνεργασία με το Μιχάλη Χρυσοχοΐδη υπουργό Δημόσιας Ταξης εξαπέλυσαν την άθλια επίθεση εναντίον των οροθετικών γυναικών, που οδήγησε μερικές από αυτές στον αφανισμό και τη φυσική τους εξόντωση.
Τελευταίο αφήνω το πραγματικό γεγονός, που είναι το ίδιο το νομοσχέδιο και ειδικά το άρθρο 3. Τα 15 έτη, που θεωρήθηκε σκανδαλώδες επειδή κάποιος είναι ανήλικος, δεν είναι ένα ηλικιακό όριο που είναι χαμηλό διεθνώς. Στη Νορβηγία για παράδειγμα το ηλικιακό αυτό όριο είναι τα 6 έτη. Και όσο και αν φαίνεται παράξενο, οι ίδιες οι νομοθεσίες έχουν ξεπεράσει αυτά που εμείς ακόμα τα θεωρούμε ταμπού, δίνοντας τη δυνατότητα στα άτομα να ορίζουν τα ίδια τη ζωή τους όπως εκείνα τη θέλουν.
Όμως παρά το γεγονός ότι είναι σημαντικό ότι δόθηκε η δυνατότητα ακόμα και σε εφήβους να μπορούν να κάνουν τη διαδικασία, ωστόσο, προκειμένου να μετριαστούν οι αντιδράσεις των συντηρητικών κύκλων και ειδικά της εκκλησίας, μπήκε ως προαπαιτούμενο να υπάρχει μια επιστημονική επιτροπή για τους εφήβους, που θα περιέχει και ψυχιάτρους και κοινωνικούς λειτουργούς, που θα αποφαίνεται και θα συναινεί προκειμένου να προχωρήσει η διαδικασία. Με αυτόν τον τρόπο η κυβέρνηση δέχτηκε πλαγίως, έστω και για ένα περιορισμένο αριθμό ατόμων, την ψυχιατρικοποίηση, πράγμα που ήταν και είναι ακόμα, ο κύριος στόχος του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος και που τόσα δεινά έχει επιφέρει. Δεκαετίες ολόκληρες το ΛΟΑΤΚΙ κίνημα πάλευε για να εξαλειφθεί από τις κατηγορίες με τις ψυχικές ασθένειες η ομοφυλοφιλία και το κατάφερε. Ωστόσο για τους πολιτικούς, ακόμα και σήμερα τα τρανς άτομα θεωρούνται μη φυσιολογικά. Είναι αυτή η διάταξη που έδωσε τη δυνατότητα στον Κυριάκο Μητσοτάκη να πει στον Αλέξη Τσίπρα ότι «για τους 17χρονους δέχεστε την ψυχιατρική γνωμάτευση, για τους 18χρονους όχι. Τι διαφορά έχει ένας χρόνος ηλικίας;» αφήνοντας εντυπώσεις και αμηχανία στο ακροατήριο.
Αυτό που όμως κρατάμε είναι ότι για πρώτη φορά υπάρχει μια αχτίδα φωτός. Ο νόμος πλέον είναι σε ισχύ και παρά τις ελλείψεις του και τις μεγάλες αλλαγές που χρειάζεται, το σίγουρο είναι ότι δίνει καινούργιες δυνατότητες που μέχρι χθες δεν υπήρχαν. Και παρά το ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν αόρατα άτομα για τους ελληνικούς νόμους (για τους ίντερσεξ ανθρώπους δεν προβλέπεται τίποτα) πρόκειται για μεγάλη νίκη.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.