Ο ηθοποιός Απόστολος Μαλεμπιτζής είναι μόλις 25 ετών. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη πόλη της Σπάρτης. Μετράει ήδη 5 χρόνια ενεργής παρουσίας στο θέατρο. Έχει τελειώσει το εργαστήριο της Ελένης Σκότη στο θέατρο «Επί Κολωνό» και έχει κάνει κύκλους σεμιναρίων με τους Δημήτρη Λιγνάδη, Δημήτρη Καταλειφό, Δημήτρη Ημελλο, Άρη Τρουπάκη, Ελένη Μποζά, Νίκο Γιαλελή, Μαρία Σαββίδου, Ναταλία Στυλιανού, Δημήτρη Καρατζά, Ορέστη Τάτση, Γιάννη Σκουρλέτη.
Αυτό τον καιρό τον βρίσκουμε στο BIOS ως Dr Schön (που σημαίνει ωραίος στα γερμανικά) στο έργο του Frank Wedekind, Lulu, που σκηνοθετεί η Δήμητρα Τάμπαση. O Απόστολος Μαλεμπιτζής μοιράζεται μαζί μας κάποιες προσωπικές του διεργασίες σχετικά με το πώς συναντά τον ήρωα που υποδύεται.
Απόστολε, με τι μοιάζει η εμπειρία εκείνη της πρώτης ανάγνωσης του έργου;
Απόστολος Μαλεμπιτζής: “Με εκείνο το πρώτο φιλί, που έχεις την αίσθηση, ότι μπορεί να σημαίνει τα πάντα, αλλά και πως μπορεί να καταλήξει σε πανωλεθρία. Λαχταράς όσο τίποτα όμως, να έρθουν και τα επόμενα.”
Τι σου συμβαίνει, καθώς γνωρίζεις το θεατρικό πρόσωπο που θα υποδυθείς;
Α.Μ.: “Δεν έχει απόσταση. Είναι κάποιος που σίγουρα υπάρχει εκεί έξω, τυχαίνει να πέσουμε μούρη με μούρη και μου φανερώνει κάποιο από το φως και τα σκοτάδια του. Δεν έχω παρά να τα πονέσω, να τα στέρξω και εν τέλει να τα αγαπήσω.”
Ποιο είναι το υλικό που αντλείς από μέσα σου για να ερμηνεύσεις τον εκάστοτε ρόλο;
Α.Μ.: “Είναι οι καταβολές, οι διαδρομές και ένα σαράκι, που σε κάνει να σκαλίζεις συνέχεια, αλλά μόνο έτσι ανακαλύπτεις, σε ξαφνιάζεις και αντέχεις να πας παραπέρα, όσο επίπονο και να είναι αυτό.”
Ποιες είναι για σένα οι δύσκολες στιγμές, όταν η δουλειά που πρέπει να κάνεις με τον ρόλο, δεν προχωράει;
Α.Μ.: “Συμβαίνουν όταν στη πρόβα δεν πλησιάζω στο αποτέλεσμα της αλήθειας που ίσως αναλογεί και αξίζει στη σκηνή και στον χαρακτήρα. Γιατί ποιο το νόημα, αν στο τέλος της ημέρας δεν έχεις αισθανθεί, πως τίμησες και τον όποιον χαρακτήρα και τον όποιον αγώνα έδωσες γι’ αυτόν.”
Τι είναι για σένα η πρόβα;
Α.Μ.: “Είναι παιχνίδι. Πάμε να παίξουμε!”
Κι όταν έρχεται η μαγική στιγμή της μεταμόρφωσης;
Α.Μ.: “Αντιλαμβάνεσαι ότι δεν υπάρχει μεταμόρφωση, αλλά όπως χαρακτηριστικά ακούγεται και στην «Lulu»… «Γιατί εγώ είμαι εσύ και εσύ εγώ».”
INFO:
Lulu
του Φρανκ Βέντεκιντ
σκηνοθεσία: Δήμητρα Τάμπαση
BIOS Main
Δευτέρα & Τρίτη, 21.00
έως 21 Νοεμβρίου
Σε συνέχεια του “Brave New World”, της παράστασης που έκανε ιδιαίτερη αίσθηση την προηγούμενη χρονιά, η Δήμητρα Τάμπαση επανέρχεται σκηνοθετώντας την εμβληματική “Lulu” του Φρανκ Βέντεκιντ, στη σκηνική εκδοχή ενός electro–pop πάρτι, μιας γιορτής της σεξουαλικότητας, με live μουσική από τις Someone Who Isn’t Me –(S.W.I.M.)
Η Λούλου, πλάσμα όμορφο, αισθαντικό, αιθέριο, μαγνητίζει τους πάντες γύρω της. Μεγαλώνει, ενηλικιώνεται και πεθαίνει εγκλωβισμένη μέσα σε ένα ατέρμονο παιχνίδι σεξουαλικής επιβολής, σαγήνης, και αναζήτησης του έρωτα. Ο ένας σύζυγος μετά τον άλλον πεθαίνουν και εκείνη οδηγείται βήμα-βήμα προς την λύτρωση της. Συναντά το τέλος της γοητευτικά καταστροφικής πορείας της στο πρόσωπό του Τζακ του Αντεροβγάλτη. Κι έτσι το σύμβολο Λούλου αφήνεται τελικά να νικηθεί από το ανδρικό σύμβολο δολοφόνου.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ
Ο Βέντεκιντ δημιουργεί στη “Lulu” μια ηρωίδα ξεχωριστή, μοναδική στα συγγραφικά δεδομένα. Ένα πλάσμα μη συμβατικό, άκρως σαγηνευτικό και υπέρμετρα σεξουαλικό. Ένα alliud, ένα πλάσμα εξώκοσμο που η πατριαρχική κοινωνία μη μπορώντας να το κατανοήσει, το αφανίζει. Κι εμείς προσπαθούμε να ακολουθήσουμε για λίγο την απόκοσμη και αστραφτερή πορεία της.
Ψυχαναλυτικά ερωτευόμαστε κάποιον όχι για εκείνο που είναι αλλά για εκείνο που καθρεφτίζουμε επάνω του. Στο έργο του Βέντεκιντ κανείς δεν αποκαλεί τη Λούλου με το όνομά της, αλλά με το όνομα που ο καθένας -για δικούς του λόγους- επιλέγει. Είναι η Νέλλυ, η Εύα, η Μινιόν, είναι η μικρή παιδούλα, η συζυγός, η χορεύτρια, η μούσα, η πόρνη.
Με αυτό ως αφετηρία, έπειτα από τον θάνατο του κάθε συζύγου της, η Λούλου δίνει τη θέση της στο νεκρό και εκείνος γίνεται η νέα Λούλου, σαν να πεθαίνει ένα κομμάτι της μαζί τους και να αναγεννάται κάτι πιο σκοτεινό. Η Λούλου, σε αυτήν την παράσταση, δεν έχει φύλο, είναι άνδρας και γυναίκα, είναι παιδί και μεγάλη, είναι ένα κομμάτι όλων μας. Η Λούλου είναι το κοιμώμενο αθώο κακό που κατοικεί μέσα σε όλους μας, η σεξουαλικότητα που έχει καταπιεστεί από την ηθική των ανήθικων.
Κεντρική ιδέα της παράστασης αποτελεί η πολυπρόσωπη και πολυεπίπεδη σκηνική παρουσία της πρωταγωνίστριας. Δε μπορεί να παρασταθεί από ένα και μόνο πρόσωπο. Δε μπορεί καν να παρασταθεί χρησιμοποιώντας μόνο το θεατρικό λόγο. Δεν αρκούν οι λέξεις για να αιχμαλωτίσουν την ουσία της. Στα όρια του λόγου συναντάμε τη μουσική. Και το σύμπαν της συν-δημιουργείται και από ήχους, νότες, μελωδίες.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Σκηνοθεσία – Διασκευή: Δήμητρα Τάμπαση
Μουσική: Μαριλένα Ορφανού
Κοστούμια: Βασιλεία Ροζάνα
Φωτισμοί: Άλεξ Αλεξάνδρου
Σκηνικά: Έφη Ηλιάδου
Βοηθοί Σκηνοθέτη: Εύα Οικονόμου – Βαμβακά, Θεώνη Τσούρμα
Προβολή – Επικοινωνία: Γιώργος Κατσώνης
Φωτογραφίες: Νίκος Κατσαρός
Trailer: Αριστοτέλης Παπακωνσταντίνου
Βοηθός Παραγωγής: Έλλη Μπορνόβα
Παραγωγή: Σωτηρία Τάμπαση
Παίζουν: Αντωνίνα Βλουτή, Νίκος Γεωργίου, Απόστολος Μαλεμπιτζής, Ιάσονας Παπαματθαίου, Κωστής Στεφανής, Μυρτώ Στράμπη, Ορέστης Τρίκας
Μουσικοί επί σκηνής: Someone who isn’t me (S.W.I.M)
Τζίνα Δημακοπούλου (κιθάρα), Μαριλένα Ορφανού (πλήκτρα,φωνή), Μαρία Χατζάκου (τύμπανα,πλήκτρα)
Δείτε το trailer εδώ:
https://youtu.be/5j5WOcgSyLE
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Δευτέρα & Τρίτη, 21.00, Διάρκεια: 60 λεπτά
Ημερομηνίες παραστάσεων: 2, 3, 9, 10, 16, 17, 23, 24, 30, 31 Οκτωβρίου & 6, 7, 13, 14, 20, 21 Νοεμβρίου
Τιμή Εισιτηρίου: 10 ευρώ (ενιαίο)
Προπώληση εισιτηρίων: www.viva.gr/tickets/theater/bios/lulu
BIOS, Main: Πειραιώς 84. 10435 Αθήνα, τηλ: 210 3425335, bios@bios.gr, www.bios.gr
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ
Η Δήμητρα Τάμπαση γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Τρίπολη Αρκαδίας. Αποφοιτώντας από την Δραματική Σχολή Βεάκη, συνέχισε τις σπουδές της στο Λονδίνο παίρνοντας τοBronze Diploma στη RADA (The Royal Academy of Dramatic Art).
Ως ηθοποιός έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες όπως η Άντζλα Μπρούσκου, ο Χρήστος Δήμας, ο Στέλιος Παυλίδης, ο Jean Mougin κ.α. Παράλληλα με την επαγγελματική της δραστηριότητα, παρακολούθησε σεμινάρια θεάτρου, χορού και φωνής με τους Μιχαήλ Μαρμαρινό, Αγγελική Στελλάτου, Ρούλα Πατεράκη, Περικλή Μουστάκη, Έφη Θεοδώρου κ.α., ενώ παράλληλα έχει παρακολουθήσει και τον κύκλο της Θερινής Ακαδημίας του Θόδωρου Τερζόπουλου.
Ως δημιουργός παρουσιάστηκε πρώτη φορά σκηνοθετώντας το θεατρικό έργο του Γιάννη Κωνσταντινίδη «Σατωβριάνδου και Γ’ Σεπτεμβρίου» (Εθνικό Θέατρο, «Νίκος Κούρκουλος», 2015), ενώ στη δεύτερη δουλειά της καταπιάστηκε με το έργο του Aldous Huxley “Brave New World” («Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος») το οποίο έκανε παγκόσμια πρώτη πρεμιέρα στην Αθήνα (Σύγχρονο Θέατρο) το 2016.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ SOMEONE WHO ISN’T ME (S.W.I.M.)
Η Μαρία Χατζάκου (παραγωγός στη Haos Film, τύμπανα) και η Μαριλένα Ορφανού (Berlin Brides, synths) γνωρίστηκαν στην Αθήνα πριν από επτά χρόνια και πάντα ήθελαν να γράψουν μουσική. Έπειτα από έξι χρόνια διαφορετικής πορείας στο χώρο του κινηματογράφου και της μουσικής, ξανασυναντήθηκαν και αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια μπάντα. Με αφορμή τη δημιουργία ενός σάουντρακ κάλεσαν την Τζίνα Δημακοπούλου (Katrin The Thrill) να παίξει μαζί τους κιθάρες. Στη διαδικασία αυτή έγραψαν πολλά κομμάτια και αποφάσισαν να φτιάξουν τις Someone Who Isn’t Me (S.W.I.M.). Η πρώτη τους εμφάνιση έγινε στο πλαίσιο του 16ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου, όπου έπαιξαν ζωντανά τη δική τους πρωτότυπη μουσική για τη βωβή ελληνική ταινία Αστέρω του Δ. Γαζιάδη (1929).
Το πρώτο τους single Αναζήτηση (Never Find it) γράφτηκε ειδικά για τους τίτλους τέλους της ταινίας της Αθηνάς Τσαγγάρη Chevalier. Κυκλοφορεί από τη Feelgood Records. Το Φλεβάρη του 2017 έβγαλαν το πρώτο τους 7ιντσο «Stop & Remember» σε συνεργασία με τη Σtella και τον Coti από την Inner Ear. Το Μάρτιο του 2017 έπαιξαν στο φημισμένο Φεστιβάλ SXSW, AUSTIN TX. Μόλις τελείωσαν την παραγωγή του άλμπουμ τους και τα δύο τους βιντεοκλίπ που θα κυκλοφορήσουν μέσα στους επόμενους μήνες.
Φωτογραφίες © Νίκος Κατσαρός
Trailer:Αριστοτέλης Παπακωνσταντίνου
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.